Abdij van Kremsmünster
Abdij van Kremsmünster is een onderwerp dat de afgelopen jaren voor veel discussie heeft gezorgd. Naarmate de samenleving vooruitgaat, wordt deze kwestie steeds relevanter en polariserender, waardoor tegenstrijdige meningen in verschillende sectoren ontstaan. Dit artikel probeert Abdij van Kremsmünster diepgaand te analyseren, de verschillende facetten ervan te verkennen en objectieve en bijgewerkte informatie over het onderwerp te bieden. Door middel van een alomvattende benadering is het de bedoeling de lezer een compleet en evenwichtig beeld van Abdij van Kremsmünster te bieden, waardoor een breder en verrijkend begrip van het onderhavige probleem mogelijk wordt.
De Abdij van Kremsmünster (Stift Kremsmünster) is een benedictijnenabdij in Oostenrijk, bisdom Linz. De huidige abt is sinds 2007 Ambros Ebhart, OSB.
De abdij werd in 777 door Tassilo III, hertog van Beieren, gesticht. Aan de abdij is een gymnasium verbonden. De abdijkerk is gewijd aan Zum Heiligen Erlöser und zum Heiligen Agapitos. Keizer Arnulf van Karinthië schonk aan de abdij een relikwie van Agapitus van Palestrina, wat het begin was van deze heiligencultus in de abdij.
Ook bezit de abdij een astronomische toren van 50 meter hoog, de zgn. Specula cremifanensis.
Abdijbibliotheek
Beroemd is de bibliotheek met meer dan 160.000 oude banden en 2000 incunabelen. Bekend is de oude Codex Millenarius, genoemd door bisschop Garampi die vertelde "Vere hicce millenarius codex est”[1]. Dit Latijnse manuscript in carolingische stijl (31 × 22 cm) bevat de 4 evangeliën op meer dan 700 folia. Er zijn verschillende facsimiles van uitgegeven. Ook beroemd is de Speculum Humanae Salvationis, Codex Cremifanensis 243.
Bij het ander patrimonium behoort de beroemde Kelk van Hertog Tasillo.
Literatuur
- Karl Mayrhofer: Die Sternwarte Kremsmünster. Sternenbote 1960/8, Wien 1960
- Albert Bruckmayr, Rudolf Walter Litschel, Erich Widder: Kremsmünster. 1200 Jahre Benediktinerstift,
- Hauke Fill: Katalog der Handschriften des Benediktinerstiftes Kremsmünster. Teil 1.: Von den Anfängen bis in die Zeit des Abtes Friedrich v. Aich (ca. 800–1325). Teil 2.: Zimeliencodices und spätmittelalterliche Handschriften nach 1325 bis einschließlich CC 100