Tegenwoordig is Al-Jazari een onderwerp dat grote belangstelling in de samenleving wekt. Van academici tot entertainment, Al-Jazari heeft de aandacht getrokken van mensen van alle leeftijden en achtergronden. De relevantie en impact ervan maken het vandaag de dag tot een essentieel onderwerp om aan te pakken. In dit artikel zullen we verschillende aspecten met betrekking tot Al-Jazari onderzoeken, de impact ervan in verschillende contexten analyseren en een compleet perspectief op dit onderwerp bieden. Door middel van een kritische en reflectieve benadering streven we ernaar een alomvattende visie te bieden die ons in staat stelt het belang van Al-Jazari in de huidige samenleving beter te begrijpen.
Al-Jazari (Arabisch: أَبُو اَلْعِزِ بْنُ إسْماعِيلِ بْنُ الرِّزاز الجزري; Abū al-'Iz Ibn Ismā'īl ibn al-Razāz al-Jazarī) (Al-Jazira 1136-1206) was een Islamitische geleerde, wiskundige, uitvinder, mechanisch constructeur en astronoom uit Al-Jazira, Mesopotamië, die leefde tijdens de islamitische gouden eeuw, een periode die ongeveer overeenkomt met de Europese middeleeuwen.
Er is weinig bekend over Al-Jazari, het meeste komt van de introductie van zijn 'Boek van kennis van ingenieuze mechanische apparaten' (Al-Jami Bain Al-Ilm Wal-Amal Al-Nafi Fi Sinat'at Al-Hiyal) 1206. Hij was genoemd naar de streek waar hij was geboren, al-Jazira, de traditionele Arabische naam voor wat ooit Noord-Mesopotamië was en wat nu Noordwest-Irak en Noordoost-Syrië is, tussen de Tigris en de Eufraat. Net zoals zijn vader diende hij vijfentwintig jaar als hoofdtechnicus in het paleis van Diyarbakır aan het hof van de koningen van de Artuqiden, de heersers van Oost-Anatolië en later als vazalstaat van de Ajjoebiden onder de Koerdische generaal Saladin.
Al-Jazari is de schrijver van Kitáb fí ma'rifat al-hiyal al-handasiyya ('Boek in de kennis van trucs van de constructietechniek') uit 1206, waarin door hem vijftig mechanische apparaten worden beschreven met een instructie hoe ze gebouwd moeten worden. Nasir al-Din Mahmud ibn Muhammad was de opdrachtgever voor het boek. In de inleiding van zijn boek schrijft Al-Jazari:
Op een dag was ik in zijn bijzijn en bracht hem iets dat hij me bevolen had om te maken. Hij keek naar mij en naar datgene dat ik had gemaakt en dacht erover na, zonder dat ik het merkte. Hij raadde waarover ik had zitten denken, en onthulde wat ik had verhuld. Hij zei: “Je hebt unieke apparaten gemaakt. Deze dingen, die je met veel moeite en volmaakt gemaakt hebt mogen niet verloren gaan. Ik wens dat je een boek voor mij schrijft dat alles wat jij afzonderlijk hebt gemaakt bij elkaar brengt en van alles uitgekozen tekeningen bevat. Ik heb zijn model gebruikt en zijn voorstellen geaccepteerd, want een andere optie dan zijn wens vervullen was voor mij niet mogelijk.
Het boek is een samenvatting van een groot deel van de verzamelde kennis tot dan toe op het gebied van werktuigbouwkunde, met verbeteringen en innovaties van Al-Jazari zelf. Het belang van het boek ligt hem vooral in de machines, onderdelen en ideeën die erin beschreven zijn. Ook erg belangrijk is het feit dat Al-Jazari het boek schreef met de duidelijke intentie om het andere ingenieurs mogelijk te maken om zijn machines te reconstrueren. Voor elk van de beschreven 50 machines in zijn boek geeft Al-Jazari een duidelijke beschrijving voor maken, construeren en assembleren en geeft ons daarbij een rijkdom aan informatie over de methodes van ingenieurs in de islamitische wereld.
Het boek is verdeeld in zes categorieën:
Al-Jazari was gedeeltelijk traditioneel ambachtswerker en meer een praktische technicus dan een uitvinder. Hij was meer geïnteresseerd in vakmanschap dan in de technologie die er achter lag en de machines werden meestal meer proefondervindelijk dan door theoretische berekening samengesteld. Sommige apparaten waren geïnspireerd op eerdere apparaten, zoals zijn monumentale waterklokken, die gebaseerd waren op die van een zogenaamde Pseudo-Archimedes.
Terwijl veel van Al-Jazari’s uitvindingen nu onbelangrijk schijnen is het belangrijkste aspect de aangewende mechanismen, de componenten, de ideeën, de methodes en de ontwerpeigenschappen: