Alexandros Papagos
In dit artikel zullen we de fascinerende wereld van Alexandros Papagos verkennen, een onderwerp dat de aandacht heeft getrokken van onderzoekers, enthousiastelingen en nieuwsgierigen. Alexandros Papagos is door de geschiedenis heen het voorwerp geweest van debat, studie en bewondering, en de relevantie ervan in de wereld van vandaag neemt alleen maar toe. Met dit artikel willen we dieper ingaan op de verschillende aspecten waaruit Alexandros Papagos bestaat, van de oorsprong tot de meest recente toepassingen, om zo de impact ervan op onze samenleving en de wereld in het algemeen beter te begrijpen. Ga met ons mee op deze ontdekkingsreis en leer over Alexandros Papagos.
Alexandros Papagos (Grieks: Αλέξανδρος Παπάγος) (Athene, 9 december 1883 – bij Athene, 4 oktober 1955) was een Grieks militair en staatsman.
Papagos werd in 1936 chef-staf van het Griekse leger, dat hij reorganiseerde. Na de Italiaanse inval van 28 oktober 1940 verkreeg hij het opperbevel over de Griekse strijdkrachten. In april 1941 bezetten de Duitsers het land en in 1943 werd Papagos als gijzelaar naar een concentratiekamp overgebracht, waar hij tot aan het einde van de oorlog verbleef.
In januari 1949 kreeg hij opnieuw het opperbevel over het leger, dat in september 1949 een einde maakte aan de Griekse burgeroorlog. Hij werd toen tot veldmaarschalk benoemd en ging zich aan de politiek wijden. Hij stichtte de 'Griekse Concentratie' (Hellenikos Synagermos), die de Volkspartij haar macht oplegde, en werd na de voor hem succesvolle verkiezingen van november 1952 premier. Als zodanig voerde Papagos een politiek van behoudsgezinde stabilisatie. Tijdens zijn regeringsperiode werd hij geconfronteerd met de Cypruskwestie.