In de wereld van Alfonso de Portago zijn er een oneindig aantal aspecten en benaderingen die moeten worden aangepakt. Of het nu in het dagelijks leven, op de werkplek of in de samenleving in het algemeen is, Alfonso de Portago heeft een aanzienlijke impact op ons leven. Vanaf zijn oorsprong tot zijn evolutie vandaag de dag is Alfonso de Portago het voorwerp geweest van studie, debat en reflectie. In dit artikel zullen we verschillende perspectieven op Alfonso de Portago verkennen, waarbij we het belang, de implicaties en de invloed ervan in verschillende contexten analyseren. Door middel van een alomvattende en multidisciplinaire aanpak zullen we licht werpen op dit onderwerp om een completer en verrijkend begrip van Alfonso de Portago te bevorderen.
Alfonso de Portago | ||||
---|---|---|---|---|
![]() | ||||
Alfonso de Portago met Edmund Nelson
| ||||
Algemene informatie | ||||
Nationaliteit | ![]() | |||
Formule 1-carrière | ||||
Jaren actief | 1956-1957 | |||
Teams | Ferrari | |||
Races | 5 | |||
Kampioenschappen | 0 | |||
Overwinningen | 0 | |||
Podiums | 1 | |||
Polepositions | 0 | |||
Snelste rondes | 0 | |||
Punten | 4 | |||
Eerste race | GP Frankrijk 1956 | |||
Laatste race | GP Argentinië 1957 | |||
|
Alfonso Antonio Vicente Eduardo Angel Blas Francisco de Borja Cabeza de Vaca y Leighton, beter bekend als Alfonso de Portago (Londen, 11 oktober 1928 – vlak bij Guidizzolo, 12 mei 1957) was een Spaans Formule 1-coureur.
Hij reed tussen 1956 en 1957 vijfmaal een Grands Prix voor het team Ferrari.
De Portago nam tweemaal deel aan The Grand National.
De Portago was ook een bobsleeër. Hij nam deel aan de Olympische Winterspelen 1956 in Cortina d'Ampezzo en werd vierde met de tweemansbob. Bij de WK bobsleeën 1957 won De Portago de bronzen medaille in de tweemansbob.
De Portago en zijn navigator Edmund Nelson vonden de dood bij een crash in de Mille Miglia van 1957. Op 40 kilometer afstand van Brescia kreeg de racewagen bij 250 km/h een klapband, sloeg over de kop en belandde in een sloot.[1] Bij het ongeluk kwamen ook zijn co-piloot Edmund Gurner Nelson en negen toeschouwers (waaronder vijf kinderen) om het leven. Er volgde een lange rechtszaak voor teambaas Enzo Ferrari[2] en de organisatie van de Mille Miglia race werd beëindigd.