In het artikel van vandaag gaan we dieper in op Anatoli Demjanenko, een onderwerp dat in de loop van de tijd voor belangstelling en discussie heeft gezorgd. Anatoli Demjanenko is een fundamenteel element in het leven van veel mensen en de impact ervan strekt zich uit tot verschillende aspecten, van het dagelijks leven tot het professionele veld. In dit artikel zullen we diepgaand ingaan op de verschillende facetten van Anatoli Demjanenko, van de oorsprong tot de relevantie ervan vandaag de dag. Daarnaast zullen we de meningen van experts in het veld onderzoeken en concrete voorbeelden presenteren die het belang van Anatoli Demjanenko in de hedendaagse samenleving zullen illustreren. Maak je klaar om jezelf onder te dompelen in een fascinerende reis door de wereld van Anatoli Demjanenko!
Anatoli Demjanenko | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
![]() | ||||||||
Persoonlijke informatie | ||||||||
Volledige naam | Anatoli Vasiljovitsj Demjanenko | |||||||
Geboortedatum | 19 februari 1959 | |||||||
Geboorteplaats | Dnjepropetrovsk, Oekraïense SSR | |||||||
Positie | Verdediger | |||||||
Senioren | ||||||||
| ||||||||
Interlands | ||||||||
| ||||||||
Getrainde teams | ||||||||
| ||||||||
|
Anatoli Demjanenko (Oekraïens: Анатолій Васильович Дем'яненко) (Dnjepropetrovsk, 19 februari 1959) is een Oekraïens voetbalcoach en kwam als speler nog uit voor de Sovjet-Unie.
Demjanenko begon zijn carrière bij Dnjepr in zijn thuisstad, het huidige Dnipro. In 1979 maakte hij de overstap naar het grote Dynamo Kiev. Met deze club won hij vijf landstitels, vier bekers, drie supercups en de Europacup II. In 1982 en 1985 werd hij Oekraïens voetballer van het jaar en in 1985 ook van de Sovjet-Unie. Na een kort verblijf bij het Oost-Duitse Magdeburg en het Poolse Widzew Łódź keerde hij terug naar het inmiddels onafhankelijke Oekraïne, dat een eigen competitie had waarmee hij met Dynamo in 1993 zowel de landstitel als de beker won.
Hij speelde ook negen jaar voor het nationale elftal en speelde drie WK's met zijn land en is de vierde speler met de meeste caps voor zijn land.
Na zijn spelerscarrière werd hij trainer en was lang tewerkgesteld bij de stad van Dynamo tot hij in 2005 volwaardig trainer werd. Hij won één keer de landstitel en twee keer de beker met de club. In trainde hij het Azerbeidzjaanse Neftçi Bakoe en bereikte daarmee de derde voorronde van de UEFA Cup, de eerste keer dat een Azerbeidzjaanse club daarin slaagde. Hierna ging hij van 2010 tot 2012 aan de slag bij het Oezbeekse Nasaf en werd daarmee vicekampioen en won er de AFC Cup mee in 2011.