In het artikel van vandaag gaan we de opwindende wereld van André Previn verkennen, een onderwerp dat de aandacht heeft getrokken van miljoenen mensen over de hele wereld. Vanaf het begin tot aan de relevantie ervan vandaag de dag heeft André Previn gezorgd voor debat, interesse en nieuwsgierigheid in verschillende domeinen van de samenleving. In dit artikel zullen we het belang van André Previn in de huidige context analyseren, evenals de invloed ervan op verschillende aspecten van het dagelijks leven. Daarnaast zullen we ons verdiepen in de historische, culturele en sociale implicaties ervan, en een gedetailleerd perspectief bieden dat ons in staat zal stellen de relevantie van André Previn in de wereld van vandaag beter te begrijpen.
André Previn | ||||
---|---|---|---|---|
![]() | ||||
André Previn (2012)
| ||||
Algemene informatie | ||||
Volledige naam | Andreas Ludwig Priwin | |||
Geboren | Berlijn, 6 april 1929 | |||
Geboorteplaats | Berlijn![]() | |||
Overleden | New York, 28 februari 2019 | |||
Overlijdensplaats | Manhattan![]() | |||
Land | ![]() | |||
Werk | ||||
Jaren actief | 1950-2018 | |||
Beroep | Pianist, dirigent en componist | |||
(en) AllMusic-profiel (en) Discogs-profiel (en) IMDb-profiel (en) MusicBrainz-profiel | ||||
|
André George Previn (geboren: Andreas Ludwig Priwin) (Berlijn, 6 april 1929 - Manhattan, 28 februari 2019) was een Duits-Amerikaans pianist, componist en dirigent.
Voordat zijn familie in 1937 naar Parijs verhuisde, studeerde Previn al aan het Stern'sches Konservatorium van Berlijn. Na verdere studie aan het Conservatoire de Paris vluchtte de joodse familie in 1941 voor de nazi-terreur naar de Verenigde Staten.
Sweet Lorraine van Art Tatum inspireerde Previn om zich meer in de jazzmuziek te verdiepen. Op dertienjarige leeftijd startte zijn carrière met radio-opnamen met onder anderen Hoagy Carmichael. Op zijn vijftiende gaf hij een jazzconcert in het Philharmonic Auditorium van Los Angeles. Zijn toenmalige impresario Laguna begon een opnamestudio, waarvoor Previn in 1945/46 zijn eerste grammofoonplaatopnamen maakte, onder andere met de jazzmuzikanten Willie Smith en Red Callender. Ook een eigen compositie van Previn, Sunset in Blue, werd daar opgenomen. Hij wordt gerekend tot de beste jazzmuzikanten van Amerika en speelde samen met zowel Ray Brown en Dizzy Gillespie als Billie Holiday. Voor het trioalbum My Fair Lady met Shelly Manne en Leroy Vinnegar ontving hij in 1956 de eerste gouden plaat in de geschiedenis van de jazz.
Later werd Previn vooral bekend als chef-dirigent van symfonieorkesten:
Daarnaast trad hij als gastdirigent op bij vele andere orkesten, waarbij hij vaste verbintenissen had met onder meer het Boston Symphony Orchestra en het NHK-symfonieorkest in Tokio.
Hij dirigeerde ook de muziek bij verscheidene bioscoopfilms, bijvoorbeeld Kiss Me Kate (1953), Seidenstrümpfe (1957), Gigi (1958), Porgy and Bess (1959), My Fair Lady (1964), Jesus Christ Superstar (1973), Rollerball (1975) en The Elephant Man (1980).
André Previn is vijf keer getrouwd geweest. In 1952 gaf hij zijn jawoord aan jazz-zangeres Betty Bennett (1921 - 2020), in 1959 aan Dory Previn (1925 - 2012) en vervolgens aan Mia Farrow (°1945) van 1970 tot 1979. Samen met haar heeft hij dochter Soon-Yi Previn (°1970) geadopteerd, die in 1997 met regisseur Woody Allen (°1935) trouwde. Na zijn vierde huwelijk in 1982 met Heather Sneddon, dat eindigde in 2002, trouwde hij de Duitse violiste Anne-Sophie Mutter (°1963), voor wie hij een vioolconcerto had geschreven. Zij scheidden in 2006.
André Previn schreef memoires gewijd aan zijn vroege jaren in Hollywood, genaamd: No Minor Chords. gepubliceerd in 1991.
Hij overleed in 2019 op 89-jarige leeftijd in New York.
Previn was betrokken bij de muziek (compositie, dirigeren, supervisie ...) van volgende films:
Previn is in 1996 door koningin Elisabeth geridderd in de Orde van het Britse Rijk en mocht zich sindsdien Sir André Previn noemen.