Aqua Anio Vetus
In dit artikel zullen we onderzoeken welke impact Aqua Anio Vetus heeft gehad op de moderne samenleving. Sinds zijn opkomst heeft Aqua Anio Vetus de aandacht en interesse getrokken van mensen van alle leeftijden en achtergronden, en is het een onderwerp van discussie geworden in verschillende sociale kringen. Door de jaren heen heeft Aqua Anio Vetus zich ontwikkeld en aangepast aan culturele en technologische veranderingen, waardoor het relevant blijft in een voortdurend veranderende wereld. In deze verkenning zullen we bekijken hoe Aqua Anio Vetus ons leven heeft beïnvloed, van de implicaties ervan in de politiek en economie tot de impact ervan op de populaire cultuur en entertainment.
| Aqua Anio Vetus | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Loop van de Anio Vetus in Rome
| ||||
| Stad | Rome | |||
| Bouwjaar | 272-269 v.Chr. | |||
| Opdrachtgever | M. Curius Dentatus | |||
| Restauraties | ca 140 v.Chr. (Q. Marcius Rex)
33 v.Chr. (M. Agrippa) 11-4 v.Chr. (Augustus) | |||
| Lengte | 63,7 km | |||
| Capaciteit | 63.000 m³ per dag | |||
| Hoogte bij de bron | 280 m | |||
| Hoogte in de stad | 25,17 m | |||
| Romeins aquaduct | ||||
| ||||
De Aqua Anio Vetus was een aquaduct van het oude Rome.
De Anio was na de Aqua Appia het tweede aquaduct van Rome. Het werd gebouwd tussen 272 en 269 v.Chr. in opdracht van censor Manius Curius Dentatus en werd betaald uit de buit van de overwinning op koning Pyrrhus van Epirus in 275 v.Chr.
De bron van het aquaduct was de Aniene. Het aquaduct liep grotendeels ondergronds. De oorspronkelijke lengte was 63,7 km, maar deze afstand kon later worden ingekort door delen van het aquaduct bovengronds op arcaden en over bruggen te laten lopen. Het eindpunt van de Aqua Anio was een ondergrondse watertank bij de Porta Esquilina. Oorspronkelijk bediende dit aquaduct alleen de wijken rondom de Esquilijn, maar dit gebied kon in de 1e eeuw met pijpleidingen worden uitgebreid tot 10 van de 14 districten van de stad. Het water dat de Aqua Anio Vetus leverde, stond bekend om zijn modderigheid, met name als het had geregend bij de bron in de Aniene. Hierdoor was het water minder geschikt voor consumptie en werd het vooral gebruikt voor het bevloeien van tuinen en landerijen.
In 38 n.Chr. liet keizer Caligula de Aqua Anio Novus bouwen, die in 52 werd voltooid. Omdat ook dit aquaduct zijn bron in de Aniene had, draagt hij dezelfde naam. De Anio Novus was echter een ander aquaduct en de toevoegingen Vetus (oud) en Novus (nieuw) worden ter onderscheiding gebruikt.
Bij opgravingen in Rome in 1970 werden fragmenten van een ondergronds waterkanaal gevonden, die worden toegeschreven aan de Aqua Anio Vetus.
Bron
- J. Coulston & H.Dodge, Ancient Rome. The archaeology of the Eternal City, Oxford 2005. pp.172. ISBN 0947816550