Arnold Ingwersen
In dit artikel gaan we in op het belang van Arnold Ingwersen in het dagelijks leven, waarbij we de relevantie ervan in verschillende aspecten van onze samenleving onderzoeken. Van zijn impact op de economie tot zijn invloed op de populaire cultuur, Arnold Ingwersen speelt een fundamentele rol in de manier waarop we omgaan met de wereld om ons heen. Door middel van gedetailleerde analyse zullen we onderzoeken hoe Arnold Ingwersen in de loop van de tijd is geëvolueerd en hoe het onze acties en beslissingen in het heden blijft bepalen. Daarnaast zullen we de toekomstperspectieven van Arnold Ingwersen onderzoeken en hoe de relevantie ervan in de toekomst zou kunnen veranderen. Dit artikel heeft tot doel een breed en gedetailleerd overzicht te geven van het belang van Arnold Ingwersen, en lezers uit te nodigen na te denken over de impact ervan op hun eigen leven.
| Arnold Ingwersen | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Arnold Ingwersen, c. 1938
| ||||
| Persoonsinformatie | ||||
| Nationaliteit |  Nederland
| |||
| Geboortedatum | 10 oktober 1882 | |||
| Geboorteplaats | Amsterdam | |||
| Overlijdensdatum | 18 februari 1959 | |||
| Overlijdensplaats | Amsterdam | |||
| Beroep | architect | |||
| RKD-profiel | ||||
| ||||
Arnoldus Ulricus (Arnold) Ingwersen (Amsterdam, 10 oktober 1882 – aldaar, 18 februari 1959) was een Nederlands architect.
Levensloop
Ingwersen was zoon van koopman Cornelis Ingwersen en Anna Elisabeth Rootlieb, en was geboren en getogen in Amsterdam. Hij was getrouwd met Antje Huizinga en Margaretha van Wijk.
Hij leerde het vak van Huibertus Bonda. Hij was collega van architect Tjeerd Kuipers en ontwierp met hem een woonblok uit 1913 aan de Baarsstraat, Vlietstraat, Schinkelkade en Vaartstraat voor Woningbouwstichting Patrimonium in Amsterdam, zestig huizen met 200 arbeiderswoningen. Het complex werd in 2009 benoemd tot gemeentelijk monument.
In 1914 volgde een zevental woningen aan de Laing's Nekstraat, dat wellicht tot monumenten wordt uitgeroepen (stand 2017). In 1919 kwam een van hun grootste projecten van de grond. Er moesten 3600 heipalen de grond in voor hun complex tussen Zaanstraat, Hembrugstraat en Spaanrdammerdijk; het is sinds 2003 een rijksmonument. Van zijn hand kwamen verder een Gereformeerd Gymnasium aan de Keizersgracht in Amsterdam, de school van het Leger des Heils in Amstelveen. Hij werkte mee tijdens de verbouwing van de Valeriuskliniek (het origineel bleef van Bonda), ontwierp voor Philips etc.
Hij was voorts als gereformeerde vooral betrokken bij projecten uit die geloofsgemeenschap. Naast zijn werk als architect, schreef hij ook wel artikelen voor Heemschutzaken in Amsterdam en De Telegraaf. Hij zou daarmee onder andere hebben voorkomen dat naast het Rijksmuseum hoogbouw gebouwd zou worden. Hij was sinds 1958 ridder in de Orde van Oranje-Nassau.
Hij ontwierp binnen een behoudende stijl; hij moest niets hebben van de moderniteiten van bijvoorbeeld Jan Frederik Staal met zijn 12-verdiepingenhuis, en van de jonge architecten Zandstra, Giesen en Sijmons, die de atelierwoningen met een staalskelet bouwden (zie ook de artikelen die hij in de Telegraaf van 20 en 21 april, 1935 publiceerde)
Gebouwen
-
Amsterdamseweg - Nassaupark -
Johanneskapel, Evangelisch Lutherse gemeente -
Jonckbloetlaan, Eindhoven -
Talmastraat -
Hoek Zaanstraat/Hembrugstraat
- Necrologieën in diverse dagbladen van 19 februari 1959
- Persoonlijkheden in het Koninkrijk der Nederlanden; geraadpleegd 1 september 2017.