Arthur De Schrevel

Uiterlijk naar zijbalk verplaatsen verbergen

Arthur De Schrevel (Wervik, 5 januari 1850Brugge, 18 april 1934) was een Belgisch rooms-katholiek priester en historicus.

Levensloop

Arthur Edmond Charles De Schrevel, zoon van Ivon De Schrevel, geneesheer en Melanie Liebaert, volbracht zijn middelbare studies in het bisschoppelijk college van Ieper. Na de seminariejaren werd hij tot priester gewijd in 1873. In 1876 behaalde hij het licentiaat in de theologie aan de Katholieke Universiteit Leuven. Hij werd leraar (1877) en directeur (1880) van het Groot Seminarie. In 1889 werd hij kanunnik en in 1894 secretaris van het bisdom. In 1897 werd hij geestelijk directeur van de Congregatie van de dienstmaagden van de zaligmaker in Brugge. In 1905 werd hij aartspriester en in 1911 vicaris-generaal. Hij nam ontslag in maart 1931 en woonde verder in Brugge.

De Schrevel werd lid en bestuurslid van het Genootschap voor Geschiedenis te Brugge in 1882 en voorzitter in 1919. Als historicus bestudeerde De Schrevel vooral de woelige zestiende eeuw met zijn godsdienstoorlogen in de Lage Landen. Met zijn grondige studies verwezenlijkte hij pionierswerk.

De Schrevel was een jongere vriend van Guido Gezelle, naar wie hij net als de meeste geestelijken van het bisdom Brugge met bewondering opkeek. Toen bisschop Waffelaert in 1898 op zijn buitenverblijf een feestmaal aanbood om Gezelle voor zijn vertaalwerk te bedanken, zat De Schrevel mee aan.

Publicaties

Literatuur

Externe link

Bibliografische informatie