In de hedendaagse wereld neemt Avital Selinger een centrale plaats in in onze samenleving. De invloed ervan strekt zich uit tot alle gebieden van het leven, van de politiek tot de populaire cultuur, via technologie en economie. Dit artikel gaat dieper in op de impact en relevantie van Avital Selinger, en analyseert de implicaties en gevolgen ervan voor de wereld waarin we leven. Door middel van een multidisciplinaire aanpak zullen we proberen dit fenomeen en de gevolgen ervan volledig te begrijpen, met als doel een completer en gecontextualiseerd beeld van Avital Selinger te bieden, om zo een verrijkend en constructief debat te bevorderen.
Avital Selinger | ||||
---|---|---|---|---|
Avital Selinger in het midden met nummer 9.
| ||||
Persoonlijke informatie | ||||
Naam | Avital Haim Selinger | |||
Geboortedatum | 10 maart 1959 | |||
Geboorteplaats | Haifa | |||
Nationaliteit | ![]() ![]() | |||
Lengte | 1,75 m | |||
Gewicht | 71 kg | |||
Sportieve informatie | ||||
Discipline | ![]() | |||
Club | AMVJ uit Amstelveen en Capelle aan de IJssel | |||
Olympische Spelen | 1988, 1992 | |||
|
Avital Haim (Avital) Selinger (Haifa, 10 maart 1959) is een Israëlisch-Nederlandse volleybalspeler en -trainer. Hij is de zoon van volleyballer en -coach Arie Selinger. Hij was de spelverdeler van het Nederlands volleybalteam, onder het bondscoachschap van zijn vader. Ondanks zijn geringe lengte hield hij zich jaren staande op het topniveau, waar lengte steeds belangrijker werd.
Zijn grootste succes was op de Olympische Spelen van Barcelona. Toen eerste spelverdeler Peter Blangé geblesseerd uitviel in de kwartfinale, speelde Avital tegen de favoriet Italië, die werd uitgeschakeld.
De finale tegen Brazilië werd verloren, terwijl hij vier jaar later, toen Nederland wel goud won, niet geselecteerd werd. In zijn actieve tijd was hij aangesloten bij Oranje Nassau in Groningen.
Na zijn loopbaan als topsporter werd hij net als zijn vader coach. Hij werd bondscoach van het Nederlandse damesvolleybalteam. Hij werd ontslagen vanwege de tegenvallende resultaten op het EK van 2011. Na een succesvolle periode als coach van verschillende clubteams in het buitenland werd hij eind november 2020 opnieuw aangesteld als bondscoach van het Nederlandse damesvolleybalteam.[1]
Op 2 november 2022 maakte hij bekend zijn contract als bondscoach niet te verlengen.[2]