In de wereld van vandaag is B-2 Spirit een onderwerp dat grote belangstelling en discussie oproept. Of het nu op academisch, professioneel of persoonlijk gebied is, B-2 Spirit is een relevant en actueel onderwerp geworden. Vanaf het begin tot aan de impact ervan op de hedendaagse samenleving heeft B-2 Spirit een breed scala aan meningen en perspectieven gegenereerd. In dit artikel zullen we verschillende aspecten onderzoeken die verband houden met B-2 Spirit, van de historische achtergrond tot de invloed ervan op de populaire cultuur. Daarnaast zullen we de implicaties en uitdagingen bespreken die B-2 Spirit vertegenwoordigt in verschillende contexten, evenals mogelijke oplossingen en benaderingen om deze aan te pakken. Ga met ons mee op deze tour door de fascinerende wereld van B-2 Spirit!
B-2 Spirit | ||||
---|---|---|---|---|
![]() | ||||
Algemeen | ||||
Rol | Zware intercontinentale strategische bommenwerper | |||
Bemanning | 2 | |||
Stukprijs | $2.200.000.000[1] | |||
Status | ||||
Eerste vlucht | 17 juli 1989 | |||
Aantal gebouwd | 21 | |||
Gebruik | USAF (1993-heden) | |||
Afmetingen | ||||
Lengte | 20,90 m | |||
Hoogte | 5,10 m | |||
Spanwijdte | 52,1 m | |||
Vleugeloppervlak | 460 m² | |||
Gewicht | ||||
Leeggewicht | 71.700 kg | |||
Brandstofgewicht: | 73.710 kg | |||
Startgewicht | 170.200 kg | |||
Krachtbron | ||||
Motor(en) | 4× General Electric F118-GE-100 turbofans | |||
Stuwkracht | 4× 77 kN | |||
Prestaties | ||||
Topsnelheid | Zeeniveau: 917 km/h, boven 12000 m: 1010 km/h | |||
Vliegbereik | 12.225 km | |||
Actieradius | 9815 km | |||
Dienstplafond | 15.240 m | |||
Bewapening | ||||
Bommen | 80x225 kg of 36x338 kg of 16x900 kg JDAM of 16 B61 of B83-kernwapen | |||
|
De B-2 Spirit is een Amerikaanse strategische bommenwerper met stealthtechnologie (sluipbommenwerper) voor intercontinentale afstanden. Het toestel is in staat zowel conventionele als nucleaire wapens af te werpen.
De B2 is uitgerust met technologie (zoals speciale radar-absorberende verf) die het toestel zo goed als onzichtbaar maakt op de radar.
De Amerikaanse luchtmacht was eerst van plan een groot aantal van deze vliegtuigen te kopen van vliegtuigfabrikant Northrop. Uiteindelijk zijn door het einde van de Koude Oorlog begin jaren 90 slechts 21 vliegtuigen gekocht. Door de hoge reeds uitgegeven ontwikkelingskosten en het drastisch teruggebrachte aantal vliegtuigen is de prijs per toestel opgelopen tot meer dan 2 miljard dollar.
De operationele thuisbasis van de B-2 is Whiteman Air Force Base in Missouri, maar het onderhoud gebeurt bij het Oklahoma City Air Logistics Center op Tinker Air Force Base in Oklahoma.
De ontwikkeling van de B-2 begon in 1978 als een geheim project onder de naam Advanced Technology Bomber.[2] Twee teams van bedrijven werden aangesproken om het project verder te ontwikkelen, Northrop/Boeing en Lockheed/Rockwell. Hoewel het tweede team meer ervaring had met het ontwikkelen van stealth-vliegtuigen (Lockheed had toen al de SR-71 Blackbird en de F-117 Nighthawk ontwikkeld) werd in november 1981 het team van Northrop gekozen om het toestel uit te ontwikkelen. In april 1988 lekte de eerste informatie over het project uit in de vorm van een tekening. Deze tekening zou op 22 november 1988, toen het vliegtuig aan het publiek gepresenteerd werd, verrassend nauwkeurig blijken te zijn. Tijdens de eerste testvluchten zagen burgers het vliegtuig regelmatig aan voor een UFO.
De B-2 bemanning bestaat uit twee personen die dezelfde taken (vlieger/radar-navigator) uitvoeren, zodat ze elkaar tijdens een missie kunnen aflossen.
Hoewel de B-2 betrekkelijk nieuw is werden de toestellen al enkele keren daadwerkelijk ingezet.
De B-2 is geschikt voor de volgende wapentypes:[3][4]
Vanwege het geringe aantal vliegtuigen heeft ieder toestel naast zijn gebruikelijke registratie ook een officiële naam gekregen.
Op 23 februari 2008 stortte een B-2 Spirit Stealth Bomber neer, de 89-0127 "Spirit of Kansas". De beide piloten konden zich in veiligheid brengen door middel van hun schietstoel. Het toestel crashte vlak bij Andersen Air Force Base op het eiland Guam. Volgens de Amerikaanse luchtmacht was de oorzaak van de crash een door vocht beschadigde pitotbuis, die voor een storing in de computer zorgde waardoor het vliegtuig direct na het opstijgen te steil ging klimmen, daardoor erg veel snelheid verloor en vervolgens crashte.