In dit artikel zullen we de fascinerende wereld van Bento (maaltijd) diepgaand verkennen. Vanaf de oorsprong tot de relevantie ervan vandaag zullen we ons onderdompelen in een reis die ons in staat zal stellen de impact ervan op verschillende aspecten van de samenleving grondig te begrijpen. We zullen de invloed ervan analyseren op uiteenlopende terreinen als cultuur, economie en politiek, waarbij we de vele facetten ervan en de rol ervan in het vormgeven van de hedendaagse wereld zullen ontrafelen. Door middel van een uitgebreide analyse zullen we de uitdagingen en kansen onderzoeken die Bento (maaltijd) vertegenwoordigt, evenals de mogelijke implicaties voor de toekomst. Aan het einde van deze reis hopen we onze lezers een dieper en vollediger begrip van Bento (maaltijd) te hebben gegeven, waardoor nieuwe perspectieven zijn geopend om het belang ervan in de wereld van vandaag te reflecteren en te bespreken.
Bento (Japans: 弁当 of べんとう) is van origine een Japanse lunch, maar tegenwoordig wordt het ook veel gegeten in de Verenigde Staten en in Europa.
Bentō is een maaltijd die veel voorkomt in Japan. Men kan ze in vele winkels kopen, maar veel mensen maken ze thuis, en nemen ze mee naar school/werk. Een traditionele bentō bestaat meestal uit rijst, vis/vlees en groenten. In Japan is het heel normaal om veel tijd in de bentō's te steken. Veel ouders hebben een heel sterke competitie onder elkaar om hun kind de mooiste bentō mee te geven naar school.[1]
Hoewel een bentō van origine Japans is, kan er van alles in het bakje gedaan worden, variërend van traditioneel Japanse gerechten, tot pasta en brood of oer-Hollandse zaken zoals poffertjes. Over het algemeen geldt dat een bentō:
Wanneer dit het geval is zal de inhoud van het bakje in milliliter ongeveer gelijk zijn aan het aantal kilocalorieën die de maaltijd bevat.[bron?]
De oorsprong van de bentō is terug te voeren naar de kamakuraperiode (1185 tot 1333), toen hoshi-ii (gedroogde rijst) werd ontdekt. In de Azuchi-Momoyamaperiode (1568 tot 1600) deden houten doosjes waarin deze rijst en ander voedsel meegenomen kon worden hun intrede. Tijdens de Edoperiode (1603 tot 1867) werd de bentōcultuur verder uitgebreid. In de Meijiperiode werd de eerste ekibentō (letterlijk "treinstationbento") verkocht. Na de Tweede Wereldoorlog verloor de bentō als lunch langzaam aan populariteit, tot in de jaren 80 de magnetron zijn intrede deed.