In de wereld van vandaag is Bruno Loerzer een onderwerp geworden dat van groot belang is voor een breed spectrum van mensen. Of het nu vanwege de impact ervan op de samenleving, de implicaties ervan in het dagelijks leven of de relevantie ervan in de geschiedenis is, Bruno Loerzer heeft zichzelf gepositioneerd als een centraal punt in de huidige discussies en debatten. Terwijl we dit onderwerp verder onderzoeken, is het belangrijk om al zijn facetten te analyseren en de invloed ervan op verschillende aspecten van ons leven te overwegen. Dit artikel probeert vanuit verschillende perspectieven in Bruno Loerzer te duiken en een brede en complete visie te bieden op het belang en de relevantie ervan in de wereld van vandaag.
Bruno Loerzer | ||||
---|---|---|---|---|
![]() | ||||
Geboren | 22 januari 1891 Berlijn, Duitse Keizerrijk | |||
Overleden | 22 augustus 1960 Hamburg, Bondsrepubliek Duitsland | |||
Rustplaats | Friedhof Nienstedten, Hamburg, Duitsland, veld 21, graf links in de hoek[1][2] | |||
Land/zijde | ![]() ![]() ![]() | |||
Onderdeel | ![]() ![]() | |||
Dienstjaren | 1911 - 1920 1935 - 1945 | |||
Rang | ![]() ![]() Generaloberst | |||
Eenheid | 4. Badisches Infanterie-Regiment Prinz Wilhelm Nr. 112[3] Feldflieger-Abteilung Nr. 25[3] Artillerie-Flieger-Abteilung 203[3] Führerreserve (OKL)[3] 20 december 1944 - 29 april 1945[4] | |||
Bevel | Jagdstaffel 26 Jagdgeschwader 53 Maart 1937 – maart 1938 Inspekteur der Jagdflieger 1 april 1938 – 31 januari 1939 2.Flieger-Division 1 februari 1939 – 11 oktober 1939 II. Fliegerkorps 11 oktober 1939 – 23 februari 1943 Luftwaffe-Personalamts 23 februari 1943 - 20 december 1944[4] | |||
Slagen/oorlogen | Eerste Wereldoorlog
| |||
Onderscheidingen | Zie decoraties | |||
|
Bruno Loerzer (Berlijn, 22 januari 1891 - Hamburg, 22 augustus 1960) was een gevechtspiloot in de Eerste Wereldoorlog en generaal van de Luftwaffe in de Tweede Wereldoorlog.
Loerzer ging op 13 september 1911 bij het Pruisisch leger en werd tijdens de Eerste Wereldoorlog piloot. Tot midden 1915 vloog hij samen met Hermann Göring als verkenningsvlieger. Tot januari 1917 vocht hij bij drie verschillende Jagdstaffeln en schoot hij twee Franse vliegtuigen af. In oktober 1917 markeerde hij zijn 20e overwinning en kreeg hij de onderscheiding Pour le Mérite. In februari 1918 werd hij commandant van het Jagdgeschwader III. Zijn broer Fritz behaalde onder zijn bevel 11 overwinningen.
Als leider van Jasta 26 en drie andere Jagdstaffeln behaalde hij met zijn Fokker D.VII 44 overwinningen.
Na 1918 vocht Loerzer in Freikorpsen in de Baltische staten. Op 31 maart 1920 werd hij als kapitein uit de Reichswehr ontslagen. In de Weimarrepubliek was hij leider van het Reichsverband der deutschen Luftfahrzeughalter, een burgerlijke vereniging van piloten.
Onder de nationaalsocialisten werd hij als vriend van Hermann Göring voorzitter van de Deutscher Luftsportverband en Reichsluftsportführer. In 1935 werd hij kolonel en in 1937 commodore van de Luftwaffe. In 1938 werd hij inspecteur van de jachtvliegtuigen.
Bij het begin van de oorlog was Loerzer generaal-majoor en commandant van de 2e vliegerdivisie. In februari 1943 werd hij als commandant uit zijn functie gezet wegens de te hoge verliezen onder zijn commando. Door zijn vriend Hermann Göring kreeg hij nog een hoge functie als inspecteur maar ook die functie kon hij niet aan en op 20 december 1944 werd ook dat commando hem afgenomen. Op 29 april 1945 werd hij ontslagen uit de luchtmacht.