In het artikel van vandaag gaan we het hebben over Chinezen in Costa Rica, een onderwerp dat de afgelopen jaren grote belangstelling heeft gewekt. Sinds zijn opkomst heeft Chinezen in Costa Rica de aandacht getrokken van zowel experts als fans, en het heeft bewezen een aanzienlijke impact te hebben op verschillende aspecten van de samenleving. In dit artikel zullen we de verschillende facetten van Chinezen in Costa Rica onderzoeken, van zijn geschiedenis en evolutie tot zijn invloed op de wereld van vandaag. Daarnaast zullen we de verschillende perspectieven en meningen met betrekking tot Chinezen in Costa Rica onderzoeken, met als doel een compleet en divers beeld van dit onderwerp te bieden. Zonder twijfel is Chinezen in Costa Rica een onderwerp dat niemand onverschillig laat en dat op verschillende gebieden voor discussie en reflectie blijft zorgen. Ga met ons mee op deze reis van ontdekking en verkenning van Chinezen in Costa Rica!
Chinezen in Costa Rica | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
Naam (taalvarianten) | ||||||
Vereenvoudigd | 哥斯达黎加华人 | |||||
Traditioneel | 哥斯達黎加華人 | |||||
Pinyin | Gēsīdálíjiā Huárén | |||||
|
![]() | ||||
---|---|---|---|---|
Totale bevolking | 45.000 (2011)[1] | |||
Verspreiding | Nicoya en Puntarenas (stad) | |||
Taal | Spaans en Chinese talen | |||
Geloof | Chinese volksreligie: boeddhisme, daoïsme, confucianisme, voorouderverering; katholicisme | |||
Verwante groepen | Han-Chinezen, overzeese Chinezen | |||
|
In 2011 woonden naar schatting 45.000 Chinezen in Costa Rica. Ze hebben veel invloed op de cultuur en politiek van het land. In Costa Rica is de op een na grootste Chinese gemeenschap van Centraal-Amerika te vinden.[1]
Jaarlijks komen er dertig tot veertig Chinese uitwisselingsstudenten naar het land. Sinds 2007 heeft Costa Rica haar diplomatieke banden met Republiek China verbroken en de Volksrepubliek China erkend als China. Het is tot nu toe de enige Centraal-Amerikaanse staat die de Republiek niet meer erkent.[2]
In 1855 kwamen de eerste Chinese migranten het land binnen. Ze kwamen uit de Zuid-Chinese stad Guangzhou en hun aantal bedroeg zevenenzeventig. Ze werkten aan de bouw van de Panamaspoorlijn. Een deel werkte daarna op een boerderij en een ander deel bouwde huizen voor Duitse immigranten. Tussen 1859 en 1863 verbood de regering van José María Montealegre Fernández immigratie van zwarte en Aziatische mensen. Europese migranten werden bevoordeeld.
De eerste Chinese immigranten kwamen over zee via de Stille Oceaan naar de haven van Puntarenas. Er ontstond in deze stad een Chinese gemeenschap. José Chen Apuy van Zhongshan wordt gezien als de stichter ervan. Hij kwam in 1873 aan in de stad. De stad was een zo bekende vestigingsplaats van overzeese Chinezen dat men in China dacht dat de naam van de stad de naam van het land was.
In de jaren zeventig van de 20e eeuw kwam een tweede migratiegolf. Deze Chinezen kwamen vooral uit Taiwan en zagen Costa Rica als een tussenstop om uiteindelijk naar Canada of Amerika te kunnen migreren.
De meeste Chinese migranten zijn Kantonezen en een deel van de migranten is Taiwanees. Veel mannen trouwden met autochtone vrouwen en spraken een vorm van Kantonees. De meeste nakomelingen van deze eerste generatie Chinezen spreken geen Kantonees meer.
In februari 2013 verbraken 52 (Chinese) koks het wereldrecord nasi roerbakken. Er werd zes uur geroerbakt en het resultaat was 1345,5 kg nasi.[3]