In de hedendaagse wereld speelt Cochenilleluis een fundamentele rol in de huidige samenleving. Of het nu op persoonlijk, sociaal, politiek of economisch vlak is, Cochenilleluis heeft een onmiskenbare relevantie in ons leven verworven. Vanaf het begin tot het heden is Cochenilleluis het onderwerp geweest van debat, analyse en reflectie op verschillende gebieden, waardoor opinies en controverses ontstonden. In dit artikel zullen we dieper ingaan op de impact en het belang van Cochenilleluis in de huidige context, de implicaties ervan onderzoeken en het debat openen over de relevantie ervan in de hedendaagse samenleving.
Cochenilleluis | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
![]() | |||||||||||||
Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
Soort | |||||||||||||
Dactylopius coccus Costa, 1835 | |||||||||||||
Synoniemen | |||||||||||||
Coccus cacti Linnaeus, 1758 | |||||||||||||
Afbeeldingen op ![]() | |||||||||||||
Cochenilleluis op ![]() | |||||||||||||
|
De cochenilleluis (Dactylopius coccus) is afkomstig uit Mexico, de Caraïben[1] en Zuid-Amerika[bron?] en wordt gekweekt om zijn karmijnrode kleurstof die veelal wordt gebruikt in de textielindustrie.[1]
De luis is als parasiet te vinden op planten uit het cactus geslacht Opuntia.[1]
Het biopigment wordt vooral uit de eitjes en in mindere mate uit het hemolymfe van de schildluis gewonnen.
Kort voordat de luizen eitjes leggen, worden ze handmatig van de cactus afgeschept. Vervolgens worden de luizen gedood. De kleurstof wordt verkregen nadat ze gedroogd, gemalen en gefilterd zijn. De kleurvastheid wordt verkregen door toevoegingen van koningswater, tin of aluin.
Voedingsmiddelen waar karmijn in zit zijn op de ingrediëntenlijst voorzien van de melding E120.
Een hoge dosis is giftig, de acceptabele dagelijkse inname bedraagt 5 milligram/kilogram lichaamsgewicht.