Cryovulkanisme
In het artikel van vandaag gaan we het hebben over Cryovulkanisme, een onderwerp dat door de jaren heen grote belangstelling heeft gewekt. Cryovulkanisme is een onderwerp dat de aandacht van velen heeft getrokken vanwege de relevantie ervan in de huidige samenleving. Het maakt niet uit of u een expert op dit gebied bent of nog nauwelijks van Cryovulkanisme heeft gehoord, dit artikel geeft u belangrijke informatie en helpt u alle aspecten die verband houden met dit onderwerp beter te begrijpen. Langs deze lijnen zullen we verschillende aspecten van Cryovulkanisme onderzoeken, van de oorsprong tot de impact ervan vandaag de dag, om u een compleet en gedetailleerd perspectief te geven op deze belangrijke kwestie. Mis deze kans niet om de spannende wereld van Cryovulkanisme te betreden!
Cryovulkanisme of ijsvulkanisme is de vorm van vulkanisme zoals deze voorkomt op sommige ijsmanen rond de Joviaanse planeten. Deze werelden bestaan niet uit gesteenten, zoals terrestrische planeten, maar in belangrijke mate uit waterijs. Het vulkanisme dat zich daar voordoet produceert dus geen magma in de vorm van vloeibaar gesteente, maar ijsmagma in de vorm van plastisch of vloeibaar gesmolten ijsmateriaal.
Op de Jupitermanen Europa en Ganymedes kan dit ijsmagma bestaan uit gewoon waterijs (eventueel met magnesium en natriumsulfaten erin opgelost). Omdat daar niet zo'n erg lage temperatuur heerst, is er relatief weinig extra energie nodig om het ijsmateriaal vloeibaar te maken.
Op de vulkanische ijsmanen rondom Saturnus (zoals Enceladus, Titan), Uranus (Ariel) en Neptunus (Triton) is het echter veel kouder en zal er waarschijnlijk niet voldoende warmte opgewekt kunnen worden om gewoon waterijs plastisch te maken. Daar zal het ijsmagma vermoedelijk eerder bestaan uit een mengsel van water en ammoniak.
Dat op Titan waarschijnlijk ijsvulkanen actief zijn, concludeerden Amerikaanse onderzoekers in 2008 op basis van foto's en metingen van de Amerikaanse planeetverkenner Cassini. Eerder waren er reeds indirecte aanwijzingen gevonden voor een dergelijk bestaan van ijsvulkanisme op Titan. Uit nieuwe metingen, die in december 2008 gepresenteerd werden op een bijeenkomst van de American Geophysical Union, kan worden afgeleid dat sommige delen van het oppervlak van deze Saturnus-maan in de loop van de tijd van helderheid veranderen, alsof er nieuw, reflecterend materiaal is neergedaald. In die heldere gebieden werd bovendien de aanwezigheid van bevroren ammoniak vastgesteld - van dit molecuul was reeds aangenomen dat het onder het Titanoppervlak voorkomt. De metingen zouden echter ook te verklaren kunnen zijn door plaatselijke veranderingen in de dampkring van Titan.