Tegenwoordig is David Cross (musicus) een onderwerp dat grote belangstelling en debat in de samenleving genereert. Vanaf het begin tot aan de huidige impact is David Cross (musicus) het voorwerp geweest van studie en reflectie door experts en professionals op verschillende gebieden. Door de geschiedenis heen heeft David Cross (musicus) een fundamentele rol gespeeld in de evolutie van de mensheid, en heeft het de manier beïnvloed waarop we leven, werken en met elkaar omgaan. In dit artikel zullen we de verschillende aspecten van David Cross (musicus) en het belang ervan in de wereld van vandaag onderzoeken, waarbij we de effecten en mogelijke implicaties voor de toekomst analyseren.
David Cross (Turnchapel, 23 april 1949) is een Brits musicus. Hij is vooral bekend geworden als violist en toetsenist bij King Crimson.
Cross speelde van 1972 tot 1974 bij King Crimson. Zijn spel op elektrische viool en de mellotron bepaalde in belangrijke mate het geluid op de albums Lark's Tongues in Aspic en Starless and Bible Black. Hij moest onder druk van bandleider Robert Fripp de band verlaten, het album Red was toen al opgenomen; hij wordt genoemd als gastmusicus. Ook aan het livealbum USA werkte hij (eerder opgenomen) nog mee. Hierna speelde Cross onder meer in de rocktheatergroep Ascend en speelde hij als gast op platen van andere bands. Sinds 1987 speelt hij in de band Radius waarmee hij sindsdien vijf albums uitbracht. Pas in 1989 verscheen een eerste soloalbum, Memos from Purgatory, een instrumentaal album waarop Cross zijn interesse in Arabische en andere oosterse muziek verwerkte. Met de andere muzikanten die aan dit album meewerkten werd in 1992 het album The Big Picture opgenomen. Dit album is, door de belangrijke compositorische bijdragen van de andere muzikanten, te beschouwen als een echt bandalbum. De muziek doet op veel momenten denken aan die van het oude King Crimson. Onder de naam The David Cross Band werd ook live opgetreden. Met dezelfde band werd in 1994 het derde album Testing to Destruction opgenomen, dat deels uit improvisaties bestaat en voor de rest de op het vorige album ingeslagen koers vervolgt. Op het vierde album Exiles uit 1998 was de band grotendeels vervangen en werkte Cross samen met gastmuzikanten als Robert Fripp, John Wetton en Peter Hammill. Het titelnummer is een nieuwe versie van het gelijknamige nummer van King Crimson. In 1999 richtte Cross zijn eigen platenmaatschappij Noisy Records op. In 2005 verscheen Closer Than Skin. Op dit album werkte Cross onder meer samen met oud-King Crimson tekstschrijver Richard Palmer-James.