David Shire

Dit artikel gaat in op het onderwerp David Shire, dat de laatste tijd aan relevantie heeft gewonnen vanwege de impact ervan op verschillende aspecten van de samenleving. David Shire is het onderwerp geweest van debat, analyse en discussie op verschillende gebieden, waardoor tegenstrijdige meningen zijn voortgekomen en de interesse is gewekt van academici, specialisten en het grote publiek. In deze zin is het absoluut noodzakelijk om de implicaties en consequenties die David Shire met zich meebrengt volledig te onderzoeken, en om na te denken over mogelijke oplossingen en acties die de invloed ervan zouden kunnen verzachten. Via een multidisciplinaire aanpak zullen de verschillende aspecten die verband houden met David Shire worden uitgediept, wat een alomvattende en kritische visie oplevert die ons in staat stelt de reikwijdte en de huidige context ervan te begrijpen.

David Shire
David Shire
Algemene informatie
Volledige naam David Lee Shire
Geboren 3 juli 1937
Geboorteplaats Buffalo, New York
Land Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Werk
Jaren actief 1960 – heden
Genre(s) Soundtracks / Musicals
Beroep Componist
Officiële website
(en) AllMusic-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) IMDb-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek

David Lee Shire (Buffalo, 3 juli 1937) is een Amerikaans filmcomponist. Hij won in 1980 een Oscar voor het nummer "It Goes Like It Goes" van de film Norma Rae (1979).

Biografie

David Shire werd in 1937 geboren in Buffalo (New York) als de zoon van Esther Miriam Sheinberg en Irving Daniel Shire, een orkestleider en pianoleraar.[1] Zijn familie was joods. Hij studeerde in 1959 magna cum laude af aan Yale University. Hij volgde de richtingen Engels en muziek.

Van 1970 tot 1980 was hij gehuwd met actrice Talia Coppola, die sindsdien beter bekend is onder de naam Talia Shire. De twee kregen een zoon, Matthew. Sinds 1982 is Shire getrouwd met actrice Didi Conn. Ze hebben samen een zoon, Daniel, die een autismespectrumstoornis heeft.[2]

Film en televisie

In de jaren 1960 begon Shire muziek te componeren voor televisieseries. Een decennium later maakte hij de overstap naar films. Hij was in die periode gehuwd met actrice Talia Shire, zus van regisseur Francis Ford Coppola. Voor Coppola componeerde hij in 1974 de muziek van diens paranoiathriller The Conversation. Daarnaast schreef Shire ook muziek voor bekende films als The Taking of Pelham One Two Three (1974), All The President's Men (1976), Saturday Night Fever (1977) en Zodiac (2007).

In 1980 werd Shire twee keer genomineerd voor een Oscar in de categorie beste originele nummer. De nominaties waren voor "It Goes Like It Goes" van de film Norma Rae (1979) en "Theme from The Promise (I'll Never Say 'Goodbye')" van The Promise (1979). Shire won de Oscar uiteindelijk voor Norma Rae. Daarnaast werd hij ook vijf keer genomineerd voor een Emmy Award.

Theater

Als pianist maakte Shire deel uit van de theaterproducties The Fantasticks en Funny Girl, dat later ook verfilmd werd. Shire was ook een poos de muzikale begeleider van Barbra Streisand, die de hoofdrol vertolkte in Funny Girl.

Shire vormde meestal een duo met tekstschrijver Richard Maltby jr., die hij had leren kennen tijdens zijn studiejaren aan Yale University. De twee werkten samen aan onder meer de Broadwayshows Baby (1983) en Big (1996), de musicalversie van de gelijknamige film uit 1988.

Filmografie

Prijzen en nominaties

Jaar Prijs Categorie Muziek / Film Uitslag
1980 Academy Awards Beste originele nummer "It Goes Like It Goes" van Norma Rae (1979) Gewonnen
"Theme from The Promise (I'll Never Say 'Goodbye')" van The Promise (1979) Genomineerd