Zomertijd

Zomertijd regio's:

  Noordelijk halfrond zomer

  Zuidelijk halfrond zomer

  Vroeger gebruikte zomertijd

  Nooit zomertijd gebruikt

Zomertijd (STD), ook wel aangeduid als zomertijd, zomertijd (Verenigde Staten, Canada en Australië), of zomer (Verenigd Koninkrijk, Europese Unie en andere), is de gewoonte om klokken vooruit te zetten (meestal met een uur) tijdens de warmere maanden, zodat de duisternis op een latere kloktijd valt. Het maakt niet letterlijk meer zonlicht. De typische implementatie van DST is om de klok een uur vooruit te zetten in de late winter of lente ("voorjaar vooruit"), en om de klok een uur terug te zetten in de herfst ("vallen terug") om naar terug te keren standaard tijd. Hierdoor is er één dag van 23 uur in het vroege voorjaar en één dag van 25 uur in het midden van de herfst.

Het idee om wakkere uren af ​​​​te stemmen op daglichturen om kaarsen te sparen, werd voor het eerst voorgesteld in 1784 door de VS polymath Benjamin Franklin. In een satirische brief aan de redactie van Het Journaal van Parijs, suggereerde Franklin dat eerder in de zomer wakker worden zou besparen op het gebruik van kaarsen; en berekende aanzienlijke besparingen. In 1895, Nieuw-Zeelandse entomoloog en astronoom Georg Hudson stelde het idee voor om de klokken elk voorjaar twee uur te verzetten aan de Wellington filosofische vereniging. In 1907 Britse ingezetene Willem Wilett presenteerde het idee als een manier om energie te besparen. Na serieus beraad werd het niet uitgevoerd.

In 1908, Port Arthur in Ontario, Canada, nu opgegaan in Thunder Bay, begonnen DST te gebruiken. Vanaf 30 april 1916 werd de Duitse rijk en Oostenrijk-Hongarije elk organiseerde de eerste landelijke implementatie in hun jurisdicties. Veel landen hebben DST sindsdien op verschillende momenten gebruikt, vooral sinds de Energiecrisis jaren 1970. Zomertijd wordt over het algemeen niet waargenomen in de buurt van de evenaar, waar de tijden van zonsopgang en zonsondergang niet voldoende variëren om dit te rechtvaardigen. Sommige landen observeren het alleen in sommige regio's: delen van Australië observeren het bijvoorbeeld, terwijl andere delen dat niet doen. Omgekeerd wordt het op sommige plaatsen op hoge breedtegraden niet waargenomen, omdat er grote variaties zijn in tijden van zonsopgang en zonsondergang en een dienst van een uur relatief weinig verschil zou maken. De Verenigde Staten nemen het waar, met uitzondering van de staten Hawaï en Arizona (binnen de laatste echter de Navajo Nation het wel in acht neemt, in overeenstemming met de federale praktijk). Een minderheid van de wereldbevolking gebruikt zomertijd; Azië, Afrika en Latijns-Amerika en het Caribisch gebied doen dat over het algemeen niet.

motivering

Een eeuwenoude water klok waardoor de lengte van het uur kan variëren met het seizoen.

Geïndustrialiseerde samenlevingen volgen meestal een op de klok gebaseerd schema voor dagelijkse activiteiten die in de loop van het jaar niet veranderen. Het tijdstip waarop individuen aan het werk of op school beginnen en eindigen, en de coördinatie daarvan massale doorvoerblijven bijvoorbeeld het hele jaar door constant. Daarentegen een agrarische samenleving's dagelijkse routines voor werk en persoonlijk gedrag worden waarschijnlijk bepaald door de lengte van de uren daglicht en bij zonnetijd, welke verandering seizoensgebonden vanwege de aarde axiale kanteling. Ten noorden en ten zuiden van de tropen, daglicht duurt langer in de zomer en korter in winter, waarbij het effect groter wordt naarmate men zich verder van de evenaar.

Nadat alle klokken in een regio synchroon zijn teruggezet naar een uur voor de standaardtijd, zullen mensen die een op klokken gebaseerd schema volgen een uur eerder wakker worden dan anders het geval zou zijn geweest - of liever een uur duisternis eerder; ze zullen hun dagelijkse werkroutines een uur eerder beginnen en voltooien: ze hebben na hun werkdag een extra uur daglicht tot hun beschikking. Ze krijgen aan het begin van de werkdag een uur minder daglicht, waardoor het beleid in de winter minder praktisch wordt.

Voorstanders van zomertijd beweren dat de meeste mensen de voorkeur geven aan een grotere toename van het aantal uren daglicht na de typische "negen tot vijf" werkdag. Voorstanders hebben ook betoogd dat de zomertijd afneemt energieverbruik door de behoefte aan verlichting en verwarming te verminderen, maar het daadwerkelijke effect op het totale energieverbruik wordt zwaar betwist.

De verschuiving in schijnbare tijd wordt ook ingegeven door praktische overwegingen. Op Amerikaanse gematigde breedtegraden komt de zon bijvoorbeeld op rond 04:30 uur tijdens de zomerzonnewende en gaat onder rond 19:30 uur. Aangezien de meeste mensen om 04:30 slapen, wordt het als praktischer gezien om te doen alsof 04:30 eigenlijk 05:30 is, waardoor mensen dicht bij de zonsopgang wakker kunnen worden en actief kunnen zijn in het avondlicht.

De manipulatie van tijd op hogere breedtegraden (bijvoorbeeld IJsland, Nunavut, Scandinavië en Alaska) heeft weinig invloed op het dagelijks leven, omdat, in vergelijking met lagere breedtegraden, de lengte van dag en nacht extremer verandert door de seizoenen heen. Zonsopgang- en zonsondergangtijden raken aanzienlijk uit fase met standaard werkuren, ongeacht manipulatie van de klok.

Ook voor locaties nabij de evenaar heeft de zomertijd weinig zin, omdat deze regio's in de loop van het jaar slechts een kleine variatie in daglicht kennen.^{[citaat nodig]} Het effect varieert ook afhankelijk van hoe ver naar het oosten of westen de locatie binnen haar is tijdzone, waarbij locaties verder naar het oosten binnen de tijdzone meer profiteren van DST dan locaties verder naar het westen in dezelfde tijdzone. Evenmin is zomertijd erg praktisch in plaatsen als China, dat - ondanks zijn breedte van duizenden mijlen - zich allemaal binnen één enkele tijdzone per regeringsmandaat bevindt.

Geschiedenis

Oude beschavingen pasten de dagelijkse schema's flexibeler aan de zon aan dan DST, waarbij het daglicht vaak in 12 uur werd verdeeld, ongeacht het tijdstip van de dag, zodat elk uur daglicht in de lente steeds langer en in de herfst korter werd. Bijvoorbeeld, de Romeinen hielden de tijd bij met water klokken die verschillende schalen had voor verschillende maanden van het jaar; op de breedtegraad van Rome, het derde uur na zonsopgang (hora tertia) begon om 09:02 zonnetijd en duurde 44 minuten in de winter zonnestilstand, maar tijdens de zomerzonnewende begon het om 06:58 en duurde het 75 minuten. Vanaf de 14e eeuw verdrongen burgerlijke uren van gelijke lengte de ongelijke, dus civiele tijd niet langer gevarieerd per seizoen. Ongelijke uren worden nog steeds gebruikt in een paar traditionele omgevingen, zoals kloosters van Zet Athos op en bij Joodse ceremonies.

Georg Hudson vond de moderne zomertijd uit en stelde deze voor het eerst voor in 1895.

Benjamin Franklin publiceerde het spreekwoord "vroeg naar bed en vroeg opstaan ​​maakt een man gezond, rijk en wijs", en publiceerde een brief in de Journaal de Parijs tijdens zijn tijd als Amerikaan verzonden naar Frankrijk (1776–1785) wat suggereert dat Parijzenaars bezuinigen op kaarsen door eerder op te staan ​​om ochtendzonlicht te gebruiken. Deze satire uit 1784 stelde voor om raamluiken te belasten, kaarsen te rantsoeneren en het publiek wakker te maken door kerkklokken te luiden en kanonnen af ​​​​te vuren bij zonsopgang. Ondanks de algemene misvatting stelde Franklin eigenlijk geen zomertijd voor; Het 18e-eeuwse Europa hield zich niet eens aan precieze schema's. Dit veranderde echter toen het spoorvervoer en communicatienetwerken een standaardisatie van tijd vereisten die in de tijd van Franklin onbekend was.

In 1810, de Spaanse Nationale Assemblee Cortes van Cadiz heeft een verordening uitgevaardigd die bepaalde vergadertijden met een uur naar voren heeft verplaatst van 1 mei tot 30 september als erkenning voor seizoensveranderingen, maar de klokken zijn niet gewijzigd. Het erkende ook dat particuliere bedrijven de gewoonte hadden om hun openingstijden aan te passen aan de daglichtomstandigheden, maar dat deden ze uit eigen beweging.

Nieuw-Zeelandse entomoloog Georg Hudson eerste voorgestelde moderne zomertijd. Zijn baan in ploegendienst gaf hem vrije tijd om insecten te verzamelen en bracht hem ertoe het daglicht na sluitingstijd te waarderen. In 1895 presenteerde hij een paper aan de Wellington filosofische vereniging een zomertijddienst van twee uur voorstellen, en er was veel belangstelling voor Christchurch; hij vervolgde met een paper uit 1898. Veel publicaties schrijven het DST-voorstel toe aan een prominente Engelse bouwer en buitenmens Willem Wilett, die onafhankelijk DST bedacht in 1905 tijdens een rit voor het ontbijt toen hij observeerde hoeveel Londenaren een groot deel van een zomerdag sliepen. Willett was ook een fervent golfer die er niet van hield zijn ronde in de schemering af te breken. Zijn oplossing was om tijdens de zomermaanden de klok vooruit te zetten, en hij publiceerde het voorstel twee jaar later. Liberaal parlementslid Robert Pearce nam het voorstel over en introduceerde op 12 februari 1908 de eerste Daylight Saving Bill in het Britse Lagerhuis. Er werd een beperkte commissie opgericht om de kwestie te onderzoeken, maar het wetsvoorstel van Pearce werd geen wet en in de daaropvolgende jaren mislukten verschillende andere wetsvoorstellen. Willett lobbyde voor het voorstel in het VK tot aan zijn dood in 1915.

Zomertijd werd voor het eerst ingevoerd in de Verenigde Staten om energie te besparen tijdens de Eerste Wereldoorlog. (poster van Verenigde Sigarenwinkels)

Port Arthur, Ontario, Canada, was de eerste stad ter wereld die op 1 juli 1908 zomertijd invoerde. Dit werd gevolgd door Orillia, Ontario, geïntroduceerd door William Sword Frost toen hij burgemeester was van 1911 tot 1912. De eerste staten die zomertijd adopteren (Duits: Sommerzeit) nationaal waren die van de Duitse rijk en Eerste Wereldoorlog bondgenoot Oostenrijk-Hongarije vanaf 30 april 1916, als een manier om steenkool te besparen in oorlogstijd. Groot-Brittannië, de meeste van zijn bondgenoten, en al snel volgden veel Europese neutralen. Rusland en een paar andere landen wachtten tot het volgende jaar, en de Verenigde Staten voerden zomertijd in 1918 in. De meeste rechtsgebieden verlieten de zomertijd in de jaren na het einde van de oorlog in 1918, met uitzonderingen waaronder Canada, het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, Ierland en de Verenigde Staten. Het werd gebruikelijk tijdens De Tweede Wereldoorlog (sommige landen hanteren dubbele zomertijd), en werd vanaf de jaren zeventig algemeen toegepast in Amerika en Europa als gevolg van de Energiecrisis jaren 1970. Sindsdien heeft de wereld veel wetten, aanpassingen en intrekkingen gezien.

Het is een algemene mythe in de Verenigde Staten dat zomertijd voor het eerst werd ingevoerd ten behoeve van boeren. In werkelijkheid waren boeren een van de sterksten lobbyen groepen tegen zomertijd sinds de eerste implementatie. De factoren die landbouwschema's beïnvloeden, zoals ochtend dauw en melkveeDe bereidheid om gemolken te worden, wordt uiteindelijk bepaald door de zon, dus de tijdswisseling brengt onnodige uitdagingen met zich mee.

DST werd voor het eerst geïmplementeerd in de VS met de Wet op de standaardtijd van 1918, een oorlogsmaatregel gedurende zeven maanden tijdens de Eerste Wereldoorlog in het belang van het toevoegen van meer uren daglicht om energiebronnen te besparen. Zomertijd het hele jaar door, of "Oorlogstijd", werd opnieuw geïmplementeerd tijdens de Tweede Wereldoorlog. Na de oorlog waren lokale jurisdicties vrij om te kiezen of en wanneer ze de zomertijd in acht wilden nemen tot de Uniforme Tijd Act die DST in 1966 standaardiseerde. Voor de winter van 1974 werd permanente zomertijd ingevoerd, maar er waren klachten over kinderen die in het donker naar school gingen en werkende mensen die pendelden en hun werkdag in het pikkedonker begonnen tijdens de wintermaanden, en het werd een jaar later ingetrokken.

Procedure

Wanneer de DST-waarneming begint, worden de klokken een uur vooruit gezet (alsof ze een uur willen overslaan) tijdens de zeer vroege ochtend.

Wanneer de zomertijdwaarneming eindigt en de standaardtijdwaarneming wordt hervat, wordt de klok een uur teruggedraaid (als om een ​​uur te herhalen) tijdens de zeer vroege ochtend. Specifieke tijden van de klokwisseling verschillen per rechtsgebied.

De relevante autoriteiten plannen gewoonlijk klokwisselingen om (of kort daarna) middernacht, en in het weekend, om de doordeweekse dienstregelingen zo min mogelijk te verstoren. Een wissel van een uur is gebruikelijk, maar in het verleden zijn wissels van twintig minuten en twee uur gebruikt. In alle landen die seizoensgebonden zomertijd in acht nemen (dwz in de zomer en niet in de winter), wordt de klok in het voorjaar vooruitgeschoven van standaardtijd naar zomertijd en in het najaar teruggedraaid van zomertijd naar standaardtijd. De praktijk vermindert daarom het aantal civiele uren op de dag van de lentewisseling en verhoogt het aantal civiele uren op de dag van de herfstwisseling. Voor een middernachtwisseling in de lente lijkt een digitale weergave van de lokale tijd van 23:59:59.9 naar 01:00:00.0 te springen. Voor dezelfde klok in de herfst lijkt de lokale tijd het uur vóór middernacht te herhalen, dwz het zou van 23:59:59.9 naar 23:00:00.0 springen.

In de meeste landen die seizoensgebonden zomertijd in acht nemen, wordt de klok die in de winter wordt waargenomen wettelijk "standaardtijd" genoemd. in overeenstemming met de standaardisatie van tijdzones om het eens te zijn met de lokale gemiddelde tijd nabij het centrum van elke regio. Een uitzondering bestaat in Ierland, waar de winterklok dezelfde offset heeft (GMT ± 00:00) en wettelijke naam zoals die in Groot-Brittannië (Greenwichtijd) - maar terwijl de zomerklok ook dezelfde offset heeft als die van Groot-Brittannië (GMT + 01: 00), de officiële naam is Irish Standard Time in tegenstelling tot Britse zomertijd.

Terwijl de meeste landen die klokken veranderen voor zomertijd de standaardtijd in de winter en DST in de zomer in acht nemen, Marokko neemt (sinds 2019) elke maand zomertijd in acht maar Ramadan. Tijdens de heilige maand (waarvan de datum wordt bepaald door de maan kalender en beweegt dus jaarlijks met betrekking tot de Gregoriaanse kalender), observeren de burgerlijke klokken van het land West-Europese tijd (UTC+00:00, dat geografisch gezien het grootste deel van het land overlapt). Aan het einde van deze maand worden de klokken vooruit gezet West-Europese zomertijd (UTC+01:00), waar ze blijven tot de terugkeer van de heilige maand het volgende jaar.

Het tijdstip waarop de klok moet worden gewijzigd, verschilt per rechtsgebied. Leden van de Europeese Unie voer een gecoördineerde wijziging uit, waarbij alle zones op hetzelfde moment worden gewijzigd, om 01:00 uur Coordinated Universal Time (UTC), wat betekent dat het om 02:00 uur verandert Midden-Europese tijd (CET), gelijk aan 03:00 Oost-Europese tijd (EET). Hierdoor blijven de tijdsverschillen tussen Europese tijdzones constant. De coördinatie van de klokwisseling in Noord-Amerika verschilt, in die zin dat elke jurisdictie om 02:00 lokale tijd verandert, wat tijdelijk ongebruikelijke verschillen in offsets veroorzaakt. Bijvoorbeeld, Mountain Time is, voor een uur in de herfst, nul uur vooruit Pacific tijd in plaats van de gebruikelijke een uur vooruit, en gedurende een uur in de lente is het twee uur vooruit op Pacific Time in plaats van één. Ook komt tijdens de herfstverschuiving van zomertijd naar standaardtijd het uur tussen 01:00 en 01:59:59 tweemaal voor in een bepaalde tijdzone, terwijl tijdens de late winter- of lenteverschuiving van standaardtijd naar zomertijd de uur tussen 02:00 en 02:59:59 verdwijnt.

De data waarop klokken veranderen variëren met locatie en jaar; bijgevolg variëren de tijdsverschillen tussen de regio's ook door het jaar heen. De Midden-Europese tijd loopt bijvoorbeeld meestal zes uur voor Noord-Amerikaanse oostelijke tijd, met uitzondering van een paar weken in maart en oktober/november, terwijl het Verenigd Koninkrijk en het vasteland van Chili vijf uur uit elkaar kunnen liggen tijdens de noordelijke zomer, drie uur tijdens de zuidelijke zomer en vier uur gedurende een paar weken per jaar. Sinds 1996, Europese zomertijd is waargenomen van de laatste zondag in maart tot de laatste zondag in oktober; voorheen waren de regels niet uniform in de hele Europese Unie. Vanaf 2007 hielden de meeste Verenigde Staten en Canada zomertijd van de tweede zondag in maart tot de eerste zondag in november, bijna tweederde van het jaar. Bovendien zijn de begin- en einddatum tussen het noordelijk en zuidelijk halfrond ongeveer omgekeerd omdat lente en herfst zes maanden verschoven zijn. Het vasteland van Chili houdt bijvoorbeeld zomertijd aan van de tweede zaterdag in oktober tot de tweede zaterdag in maart, met overgangen om 24:00 lokale tijd. In sommige landen wordt tijd beheerst door regionale jurisdicties binnen het land, zodat sommige jurisdicties veranderen en andere niet; dit is momenteel het geval in Australië, Canada en de Verenigde Staten.

Van jaar tot jaar kunnen de data waarop de klok moet worden gewijzigd ook om politieke of sociale redenen verschuiven. De Uniform Time Act van 1966 formaliseerde de periode van zomertijdwaarneming in de Verenigde Staten als een duur van zes maanden (deze werd eerder lokaal aangegeven); deze periode werd verlengd tot zeven maanden in 1986 en vervolgens tot acht maanden in 2005. De verlenging van 2005 was gedeeltelijk ingegeven door lobbyisten uit de snoepindustrie, die de winst probeerden te vergroten door op te nemen Halloween (31 oktober) binnen de zomertijdperiode. In de recente geschiedenis veranderden de jurisdicties van de Australische staat niet alleen op verschillende lokale tijden, maar soms ook op verschillende data. In 2008 bijvoorbeeld hebben de meeste staten daar die de zomertijd in acht namen op 5 oktober de klok vooruit gezet, maar West-Australië gewijzigd op 26 oktober.

Politiek, religie en sport

Het concept van zomertijd heeft sinds de eerste voorstellen voor controverse gezorgd. Winston Churchill voerde aan dat het "de kansen vergroot voor het nastreven van gezondheid en geluk onder de miljoenen mensen die in dit land wonen" en experts hebben het "Daylight Slaving Time" genoemd. Detailhandel, sport en toerisme belangen hebben historisch gezien de voorkeur gegeven aan zomertijd, terwijl belangen in de landbouw en avondentertainment (en sommige religieuze groeperingen) hebben zich ertegen verzet; energiecrises en oorlog zorgden voor de eerste goedkeuring.

Het lot van het voorstel van Willett uit 1907 illustreert verschillende politieke kwesties. Het trok veel supporters, waaronder Arthur BalfourChurchill, David Lloyd George, Ramsay MacDonald, Koning Eduard VII (wie gebruikte DST van een half uur of "Sandringham tijd" bij Sandringham), de algemeen directeur van Harrods, en de zaakvoerder van de Nationale Bank Ltd. De oppositie bleek echter sterker, ook de premier HH Asquith, Willem Christie (De Astronoom Royal), George Darwin, Napier Shaw (directeur van het Meteorologisch Bureau), vele landbouworganisaties en theatereigenaren. Na vele hoorzittingen verwierp een stemming van de parlementaire commissie het voorstel in 1909 ternauwernood. Willetts bondgenoten dienden van 1911 tot 1914 elk jaar soortgelijke wetsvoorstellen in, zonder resultaat. Mensen in de VS toonden nog meer scepsis; Andrew Peters diende in mei 1909 een zomertijdwetsvoorstel in bij het Huis van Afgevaardigden, maar het stierf al snel in de commissie.

Winkeliers geven over het algemeen de voorkeur aan zomertijd; Verenigde Sigarenwinkels begroette een zomertijdrekening uit 1918.

Duitsland samen met zijn bondgenoten liep voorop bij de introductie van zomertijd (Duits: Sommerzeit) gedurende Eerste Wereldoorlog op 30 april 1916, met als doel de ontberingen als gevolg van kolentekorten in oorlogstijd en black-outs door luchtaanvallen te verlichten. De politieke vergelijking veranderde in andere landen; het Verenigd Koninkrijk gebruikte DST voor het eerst op 21 mei 1916. Amerikaanse detailhandels- en productiebelangen - onder leiding van Pittsburgh industrieel Robert Garland - begon al snel te lobbyen voor DST, maar de spoorwegen waren tegen het idee. De deelname van de VS aan de oorlog in 1917 overwon de bezwaren en de zomertijd begon in 1918.

Het einde van de Eerste Wereldoorlog bracht verandering in het DST-gebruik. Boeren bleven een hekel hebben aan zomertijd en veel landen trokken het in, zoals Duitsland zelf, dat de zomertijd van 1919 tot 1939 en van 1950 tot 1979 liet vallen. Groot-Brittannië bleek een uitzondering; het behield landelijke zomertijd, maar paste de overgangsdata in de loop der jaren aan om verschillende redenen, waaronder speciale regels in de jaren 1920 en 1930 om klokverschuivingen op paasochtend te voorkomen. Vanaf 2009 de zomertijd ging jaarlijks in op de laatste zondag van maart onder a Europese Gemeenschap richtlijn, wat Paaszondag kan zijn (zoals in 2016). In de VS heeft het Congres de zomertijd na 1919 ingetrokken. De Voorzitter Woodrow Wilson- een fervent golfer als Willett - sprak twee keer zijn veto uit over de intrekking, maar zijn tweede veto werd opgeheven. Slechts enkele Amerikaanse steden behielden DST lokaal, inclusief New York (zodat de financiële uitwisselingen een uur lang arbitragehandel met Londen konden onderhouden), en Chicago en Cleveland (om gelijke tred te houden met New York). Wilsons opvolger als president, Warren G. Harding, verzette zich tegen zomertijd als een "bedrog", met de redenering dat mensen in plaats daarvan eerder in de zomer zouden moeten opstaan ​​en naar hun werk moeten gaan. Hij beval de federale medewerkers van het District of Columbia om in de zomer van 8 om 9 uur te beginnen met werken in plaats van om 1922 uur. ondernemingen volgde, hoewel vele anderen dat niet deden; het experiment werd niet herhaald.

Sinds de invoering van DST in 1916 door Duitsland, heeft de wereld veel wetten, aanpassingen en intrekkingen van DST gezien, waarbij vergelijkbare politiek betrokken was. De geschiedenis van de tijd in de Verenigde Staten kenmerkt zomertijd tijdens beide wereldoorlogen, maar geen standaardisatie van zomertijd in vredestijd tot 1966. St. Paul en Minneapolis, Minnesota, hield in mei 1965 gedurende twee weken verschillende tijden aan: de hoofdstad besloot over te schakelen op zomertijd, terwijl Minneapolis ervoor koos om de latere datum te volgen die door de staatswet was vastgesteld. In het midden van 1980s, Clorox en 7-Eleven leverde de primaire financiering voor de Daylight Saving Time Coalition achter de verlenging van 1987 tot de Amerikaanse zomertijd. Beide senatoren van Idaho, Larry Craig en Mike Crapo, stemde ervoor op basis van de veronderstelling dat fastfoodrestaurants tijdens DST meer frites (gemaakt van aardappelen uit Idaho) verkopen.

A referendum over de invoering van zomertijd vond plaats in Queensland, Australië, in 1992, na een proefperiode van drie jaar met zomertijd. Het werd verslagen met een "nee"-stem van 54.5%, waarbij de regionale en landelijke gebieden sterk gekant waren, en die in het grootstedelijke zuidoosten voor.

In 2005 hebben de Sporting Goods Manufacturers Association en de Nationale Vereniging van Gemakswinkels met succes gelobbyd voor de verlenging van de Amerikaanse zomertijd in 2007.

In december 2008 het Zomertijd voor Zuidoost-Queensland (DS4SEQ) politieke partij werd officieel geregistreerd in Queensland en pleitte voor de implementatie van een regeling met twee tijdzones voor zomertijd in Zuidoost-Queensland, terwijl de rest van de staat de standaardtijd handhaafde. DS4SEQ betwistte de staatsverkiezingen van maart 2009 in Queensland met 32 ​​kandidaten en ontving één procent van de voorverkiezingen over de gehele staat, wat neerkomt op ongeveer 2.5% van de 32 betwiste kiezers. Na een proefperiode van drie jaar stemde meer dan 55% van de West-Australiërs in 2009 tegen zomertijd, terwijl het platteland sterk tegen was. Queensland Onafhankelijk lid Pieter Wellington introduceerde de Zomertijd voor South East Queensland Referendum Bill 2010 op 14 april 2010 in het parlement van Queensland, na te zijn benaderd door de politieke partij DS4SEQ, waarin werd opgeroepen tot een referendum bij de volgende staatsverkiezingen over de invoering van zomertijd in Zuidoost-Queensland onder een regeling met twee tijdzones. Het parlement van Queensland verwierp het wetsvoorstel van Wellington op 15 juni 2011.

In 2003, het Verenigd Koninkrijk Koninklijke Maatschappij ter Voorkoming van Ongevallen steunde een voorstel om het hele jaar door zomertijd in acht te nemen, maar stuitte op verzet van sommige industrieën, van sommige postbodes en boeren, en met name van degenen die in de noordelijke regio's van het VK wonen.

Rusland verklaarde in 2011 dat het het hele jaar door in zomertijd zou blijven (GMT + 4: 00); Wit-Rusland volgde met een soortgelijke verklaring. (The Sovjet Unie onder permanent had geopereerd "zomertijd" van 1930 tot in ieder geval 1982.) Het plan van Rusland veroorzaakte veel klachten vanwege de donkere winterochtenden en werd daarom in 2014 stopgezet. Het land veranderde zijn klokken naar standaardtijd (GMT + 3: 00) op 26 oktober 2014, met de bedoeling daar permanent te blijven.

In de Verenigde Staten, Arizona (met uitzondering van de Navajo-natie), Hawaii, en de vijf bevolkte gebieden (Amerikaans Samoa, Guam, Puerto Rico Noordelijke Mariana eilandenEn Amerikaanse Maagdeneilanden) doen niet mee aan de zomertijd. Indiana begon pas in 2006 deel te nemen aan de zomertijd. Sinds 2018 heeft de Republikeinse senator Marco Rubio uit Florida herhaaldelijk wetsvoorstellen ingediend om de zomertijd permanent te verlengen tot in de winter, zonder succes.

Mexico observeerde de zomertijd vanaf 1996. Eind 2022 vielen de klokken van het land voor de laatste keer terug, om de permanente standaardtijd te herstellen.

Godsdienst

Sommige religieuze groeperingen en individuen hebben zich op religieuze gronden tegen DST verzet. Voor religieuze moslims en joden maakt het religieuze praktijken zoals bidden en vasten moeilijker of lastiger. Sommige moslimlanden, zoals Marokko, hebben de zomertijd tijdens de ramadan tijdelijk afgeschaft.

In Israël, zomertijd is een twistpunt geweest tussen religieus en seculier, resulterend in schommelingen door de jaren heen en een kortere DST-periode dan in de EU en de VS. Religieuze joden geven de voorkeur aan een kortere zomertijd als gevolg van DST vertraging van de tijd voor ochtendgebeden, dus in strijd met standaard werken en Openingstijden. Bovendien wordt DST eerder beëindigd Yom Kippur (een vastendag van 25 uur die begint en eindigt bij zonsondergang, waarvan een groot deel wordt doorgebracht met bidden in de synagoge tot het vasten eindigt bij zonsondergang) aangezien zomertijd ertoe zou leiden dat de dag later zou eindigen, wat volgens velen het moeilijker maakt.

In de VS hebben orthodox-joodse groeperingen zich verzet tegen verlengingen van DST, evenals een tweeledig wetsvoorstel uit 2022 dat de zomertijd permanent zou maken en zei dat het "het vermogen van leden van onze gemeenschap om deel te nemen aan gezamenlijke gebeden en op tijd naar hun werkplek te gaan, zal belemmeren".

Effecten

Willem Wilett stelde in 1907 onafhankelijk DST voor en pleitte er onvermoeibaar voor.

Voorstanders van DST beweren over het algemeen dat het energie bespaart, 's avonds (in de zomer) vrijetijdsbesteding buitenshuis bevordert en daarom goed is voor de lichamelijke en geestelijke gezondheid, vermindert verkeersongevallen, vermindert criminaliteit of is goed voor het bedrijfsleven. Tegenstanders beweren dat de daadwerkelijke energiebesparingen niet doorslaggevend zijn.^{[citaat nodig]}

Uit een meta-analyse uit 2017 van 44 onderzoeken bleek dat de zomertijd leidt tot een elektriciteitsbesparing van 0.3% op de dagen dat de zomertijd van toepassing is. Verschillende onderzoeken hebben gesuggereerd dat DST het brandstofverbruik van de motor verhoogt, maar een 2008 Ministerie van Energie van de Verenigde Staten rapport vond geen significante toename van het verbruik van motorbenzine als gevolg van de verlenging van de zomertijd in de Verenigde Staten in 2007. Een vroeg doel van DST was om het avondgebruik te verminderen gloeilamp verlichting, ooit een primair gebruik van elektriciteit. Hoewel energiebesparing een belangrijk doel blijft, energieverbruikspatronen zijn sindsdien sterk veranderd. Elektriciteitsgebruik wordt sterk beïnvloed door geografie, klimaat en economie, dus de resultaten van een onderzoek dat op de ene plaats is uitgevoerd, zijn mogelijk niet relevant voor een ander land of klimaat.

Aangenomen wordt dat latere zonsondergangen vanaf DST het gedrag beïnvloeden; bijvoorbeeld het verhogen van de deelname aan naschoolse sportprogramma's of middagsporten in de buitenlucht, zoals golf, en het bijwonen van professionele sportevenementen. Voorstanders van zomertijd beweren dat meer uren daglicht tussen het einde van een typische werkdag en de avond mensen ertoe aanzet andere goederen en diensten te consumeren.

Vooral veel boeren zijn tegen DDB melkveehouders omdat de melkpatronen van hun koeien niet met de tijd veranderen. en anderen van wie de uren worden bepaald door de zon. Er is bezorgdheid over schoolkinderen die 's ochtends in het donker zijn vanwege de late zonsopgang. DST schaadt ook de kijkcijfers van primetime televisie-uitzendingen, drive-ins en andere theaters.

Er is beweerd dat klokverschuivingen correleren met afgenomen economische efficiëntie, en dat in 2000 het zomertijdeffect een geschat verlies van $ 31 miljard op een dag op de Amerikaanse beurzen inhield, Anderen hebben beweerd dat de waargenomen resultaten afhangen van de methodologie en betwistte de bevindingen, hoewel de oorspronkelijke auteurs punten van betwisters hebben weerlegd.

Gezondheid

Er zijn meetbare nadelige effecten van tijdverschuivingen op de menselijke gezondheid. Het is aangetoond dat het de mens verstoort circadiane ritmes, daarbij een negatieve invloed hebben op de gezondheid van de mens, en dat de jaarlijkse DST-tijdverschuivingen gezondheidsrisico's kunnen verhogen, zoals een hartaanval, en verkeersongevallen.

Een 2017 studie in de American Economic Journal: Toegepaste Economische Wetenschappen schatte dat "de overgang naar DST meer dan 30 doden veroorzaakte tegen een maatschappelijke kost van $ 275 miljoen per jaar", voornamelijk door slaapgebrek te vergroten.

Een correlatie tussen klokverschuivingen en toename van verkeersongevallen is waargenomen in Noord-Amerika en het VK, maar niet in Finland of Zweden. In vier rapporten is geconstateerd dat dit effect kleiner is dan de totale daling van het aantal verkeersdoden. In 2018 de Europees parlement, een herziening van een mogelijke afschaffing van de zomertijd, keurde een meer diepgaande evaluatie goed waarin de verstoring van de circadiane ritmes van het menselijk lichaam werd onderzocht, wat bewijs opleverde dat suggereerde dat er een verband bestaat tussen tijdverschuivingen in de zomertijd en een bescheiden toename van het optreden van acuut myocardinfarct, met name in de eerste week na de voorjaarsdienst. Een Nederlandse studie vond echter, tegen de meeste onderzoeken in, een tegengesteld of minimaal effect. Het hele jaar door standaardtijd (niet het hele jaar door zomertijd) wordt door sommigen voorgesteld als de voorkeursoptie voor de volksgezondheid en veiligheid. Klokverschuivingen bleken het risico op een hartaanval met 10 procent te verhogen, en om de slaap te verstoren en de efficiëntie ervan te verminderen. Effecten op seizoensaanpassing van de circadiaans ritme kan ernstig zijn en weken aanhouden.

Sociale relaties

DST vermindert waarschijnlijk sommige soorten criminaliteit, zoals diefstal en aanranding, omdat er na zonsondergang minder potentiële slachtoffers buiten zijn. Kunstmatige buitenverlichting heeft een marginale en soms zelfs tegenstrijdige invloed op criminaliteit en angst voor criminaliteit.

In 2022 toont een publicatie van drie replicerende onderzoeken van individuen, tussen individuen en transecterende samenlevingen door Ben Simon, Vallat, Rossi en Walker aan dat slaapgebrek de menselijke motivatie om anderen te helpen beïnvloedt, wat in hun fMRI bevindingen is "geassocieerd met deactivering van belangrijke knooppunten binnen het sociale cognitiehersennetwerk dat prosocialiteit mogelijk maakt." Bovendien ontdekten ze, door analyse van meer dan 3 miljoen real-world liefdadigheidsdonaties, dat slaapverlies als gevolg van de overgang naar zomertijd altruïstische giften vermindert in vergelijking met controles (staten die geen DST implementeren). Ze concluderen dat de implicaties voor de coöperatieve burgermaatschappij "niet triviaal" zijn.

Cho, Barnes en Guanara analyseerden in hun studie, die ook profiteerden van slaapmanipulatie als gevolg van de verschuiving naar zomertijd in de lente, archiefgegevens van gerechtelijke straffen opgelegd door Amerikaanse federale rechtbanken, waaruit bleek dat rechters met slaapgebrek zwaardere straffen oplegden.

Ongemak

De klokverschuivingen van DST hebben het nadeel van complexiteit. Mensen moeten eraan denken hun klokken te verzetten; dit kan tijdrovend zijn, vooral voor mechanische klokken die niet veilig achteruit kunnen worden bewogen. Mensen die buiten tijdzonegrenzen werken, moeten meerdere DST-regels bijhouden, aangezien niet alle locaties DST in acht nemen of op dezelfde manier in acht nemen. De lengte van de kalenderdag wordt variabel; het is niet meer altijd 24 uur. Verstoring van vergaderingen, reizen, uitzendingen, factureringssystemen en archiefbeheer komt vaak voor en kan duur zijn. Tijdens een herfstovergang van 02:00 naar 01:00 leest een klok tweemaal de tijden van 01:00:00 tot 01:59:59, wat mogelijk tot verwarring leidt.

Remediation

Sommige klokverschuivingsproblemen kunnen worden vermeden door klokken continu aan te passen of in ieder geval geleidelijker- Willett stelde bijvoorbeeld aanvankelijk wekelijkse overgangen van 20 minuten voor, maar dit zou de complexiteit vergroten en is nooit geïmplementeerd. DST erft en kan de nadelen van standaardtijd vergroten. Bijvoorbeeld bij het lezen van a zonnewijzer, moet men dit compenseren samen met tijdzone en natuurlijke verschillen. Ook worden richtlijnen voor blootstelling aan de zon, zoals het vermijden van de zon binnen twee uur na de middag, minder nauwkeurig wanneer zomertijd van kracht is.

Andrew D.Huberman, een professor van neurobiologie at Stanford University, stelt voor om zonlicht te bekijken voordat de zon boven je hoofd staat en te oefenen, idealiter buiten, vóór 2 uur op de dag na de aanpassing van de klok. Dit geldt ongeacht of de lucht bedekt zou zijn door wolken.

Terminologie

Zoals uitgelegd door Richard Meade in het English Journal of the (American) National Council of Teachers of English, is het formulier zomertijd (met een "s") kwam in 1978 al veel vaker voor dan de oudere vorm zomertijd in Amerikaans Engels ("de verandering is vrijwel voltooid"). Desalniettemin vermelden zelfs woordenboeken zoals Merriam-Webster's, American Heritage en Oxford, die feitelijk gebruik beschrijven in plaats van verouderd gebruik voor te schrijven (en daarom ook de nieuwere vorm vermelden), nog steeds de oudere vorm eerst. Dit komt omdat de oudere vorm nog steeds veel voorkomt in gedrukte vorm en de voorkeur geniet van veel redacteuren. ("Hoewel zomertijd wordt als juist beschouwd, zomertijd (met een "s") wordt vaak gebruikt.") De eerste twee woorden worden soms afgebroken (zomertijd). Merriam-Webster's vermeldt ook de formulieren zomertijd (zonder "tijd"), zomertijd (zonder "tijd"), en zomertijd. De Oxford Dictionary of American Usage and Style legt de ontwikkeling en de huidige situatie als volgt uit: "Hoewel de enkelvoudige vorm zomertijd is de originele, daterend uit het begin van de 20e eeuw - en heeft de voorkeur van sommige gebruikscritici - de meervoudsvorm is nu buitengewoon gebruikelijk in AmE. De opkomst van zomertijd lijkt het gevolg te zijn van het vermijden van een miscue: when besparing wordt gebruikt, kunnen lezers zich even afvragen of besparing is een gerundium (de besparing van daglicht) of een deelwoord (de tijd om te sparen). Gebruik makend van spaargeld als het bijvoeglijk naamwoord - zoals in spaarrekening or spaarobligatie- is volkomen logisch. Sterker nog, het zou moeten worden geaccepteerd als de betere vorm."

In Groot-Brittannië, het voorstel van Willett uit 1907 gebruikte de term zomertijd, maar tegen 1911 de term zomer vervangen zomertijd in wetsontwerp. Dezelfde of vergelijkbare uitdrukkingen worden in veel andere talen gebruikt: Sommerzeit In het Duits, zomertijd in het Nederlands, kesäaika in het Fins, zomertijd or Zomertijd in het Spaans, en heure d'été in het Frans.

De naam van de lokale tijd verandert meestal wanneer DST wordt waargenomen. Amerikaans Engels vervangt standaard met daglicht: bijvoorbeeld, Pacific standaardtijd (PST) wordt Pacific-zomertijd (PDT). In het Verenigd Koninkrijk is de standaardterm voor Britse tijd wanneer deze met een uur wordt vervroegd Britse zomertijd (BST), en Brits Engels wordt meestal ingevoegd zomer in andere tijdzonenamen, bijv Midden-Europese tijd (CET) wordt Midden-Europese zomertijd (EDT).

Het Noord-Amerikaans-Engelse geheugensteuntje "spring forward, fall back" (ook "spring ahead ...", "spring up ..." en "... fall back") helpt mensen herinneren in welke richting ze de klokken moeten verschuiven.

Computing

Een VS uit 2001 advertentie voor de openbare dienst herinnerde mensen eraan om klokken aan te passen.

Wijzigingen in DST-regels veroorzaken problemen in bestaande computerinstallaties. Bijvoorbeeld de 2007 wijziging van DST-regels in Noord-Amerika vereiste dat veel computersystemen werden geüpgraded, met de grootste druk op e-mail- en kalenderprogramma's. De upgrades vereisten een aanzienlijke inspanning van het bedrijf informatie technologen.

Sommige applicaties standaardiseren op UTC om problemen met klokverschuivingen en tijdzoneverschillen te voorkomen. Evenzo behandelen en slaan de meeste moderne besturingssystemen intern alle tijden op als UTC en converteren ze alleen naar lokale tijd voor weergave.

Maar zelfs als UTC intern wordt gebruikt, hebben de systemen nog steeds extern nodig sprong tweede updates en tijdzone-informatie om de lokale tijd correct te berekenen als dat nodig is. Veel systemen die tegenwoordig in gebruik zijn, baseren hun datum/tijd-berekeningen op gegevens die zijn afgeleid van de tz-database ook wel zoneinfo genoemd.

IANA-tijdzonedatabase

De tz-database wijst een naam toe aan de historische en voorspelde klokverschuivingen van de genoemde locatie. Deze database wordt door veel computersoftwaresystemen gebruikt, waaronder de meeste Unix-achtige besturingssystemen, JavaEn Oracle RDBMS; HPDe "tztab"-database van 's is vergelijkbaar maar incompatibel. Wanneer tijdelijke autoriteiten DST-regels wijzigen, worden zoneinfo-updates geïnstalleerd als onderdeel van normaal systeemonderhoud. In Unix-achtige systemen de TZ variabele omgeving specificeert de locatie naam, als in TZ=':America/New_York'. In veel van die systemen is er ook een systeembrede instelling die wordt toegepast als de omgevingsvariabele TZ niet is ingesteld: deze instelling wordt bepaald door de inhoud van de /etc/localtime bestand, meestal een symbolische link or harde link naar een van de zoneinfo-bestanden. Interne tijd wordt tijdzone-onafhankelijk opgeslagen Unix tijd; de TZ wordt door elk van potentieel vele gelijktijdige gebruikers en processen gebruikt om de tijdweergave onafhankelijk te lokaliseren.

Oudere of uitgeklede systemen ondersteunen mogelijk alleen de TZ-waarden vereist door POSIX, die maximaal één begin- en eindregel expliciet specificeren in de waarde. Bijvoorbeeld, TZ='EST5EDT,M3.2.0/02:00,M11.1.0/02:00' specificeert de tijd voor het oosten van de Verenigde Staten vanaf 2007. Een dergelijke TZ-waarde moet worden gewijzigd wanneer de DST-regels veranderen, en de nieuwe waarde is van toepassing op alle jaren, waarbij sommige oudere tijdstempels verkeerd worden gebruikt.

Permanente zomertijd

De Willem Wilett Herdenkingszonnewijzer binnen Petts Wood, Zuid-Londen, is altijd op zomertijd.

Soms wordt gepleit voor een overgang naar permanente zomertijd (het hele jaar op zomertijd blijven zonder tijdverschuivingen) en wordt momenteel geïmplementeerd in sommige rechtsgebieden zoals Argentinië, Wit-Rusland, IJsland, Kirgizië, Marokko, Namibië, Saskatchewan, Singapore, Turkije, Turkmenistan, Oezbekistan en Yukon. Hoewel Saskatchewan Central Standard Time volgt, de hoofdstad Regina ervaart zonne-middag rond 13 uur, waardoor de stad in feite permanent daglicht krijgt. Evenzo wordt Yukon geclassificeerd als zijnde in de Mountain Time Zone, hoewel het in feite de permanente Pacific Daylight Time in acht neemt om in de zomer af te stemmen op de Pacific-tijdzone, maar lokale zonne-middag in de hoofdstad Whitehorse vindt plaats dichter bij 14 uur, waardoor Whitehorse in feite op "dubbele daglichttijd" staat.

Het Verenigd Koninkrijk en Ierland hebben tijdens de Tweede Wereldoorlog de klok een uur vooruit gezet en tussen 1968 en 1971 geëxperimenteerd met het hele jaar door zomertijd. Rusland schakelde van 2011 tot 2014 over op permanente zomertijd, maar de verhuizing bleek niet populair vanwege de extreem late winterzonsopgangen; in 2014 schakelde Rusland definitief terug naar standaardtijd. De overgang naar permanente zomertijd is echter populair gebleken in Turkije, waarbij de minister van Energie en Natuurlijke Hulpbronnen zegt dat de praktijk "miljoenen aan energiekosten bespaart en depressies en angstniveaus vermindert die gepaard gaan met korte blootstelling aan daglicht".

In september 2018 heeft de Europese Commissie voorgesteld om de seizoensgebonden klokwisselingen vanaf 2019 te beëindigen. De lidstaten zouden de keuze hebben om het hele jaar door zomertijd of het hele jaar door standaardtijd in acht te nemen. In maart 2019 keurde het Europees Parlement het voorstel van de commissie goed, terwijl de uitvoering werd uitgesteld van 2019 tot 2021. In reactie op dit voorstel stelde de European Sleep Research Society dat "het instellen van permanente Midden-Europese Tijd (CET, standaardtijd of 'wintertijd') de beste optie is voor de volksgezondheid." Vanaf oktober 2020, is het besluit niet bevestigd door de Raad van de Europese Unie. De Raad heeft de commissie gevraagd om een ​​gedetailleerde beoordeling van de effecten ervan, maar de Commissie is van mening dat het aan de lidstaten is om in de Raad tot een gemeenschappelijk standpunt te komen. Als gevolg hiervan wordt de voortgang van het probleem effectief geblokkeerd.

In de Verenigde Staten hebben verschillende staten wetgeving uitgevaardigd om permanente zomertijd in te voeren, maar de rekeningen vereisen dat het Congres de federale wetgeving wijzigt om van kracht te worden. De Uniform Time Act van 1966 staat staten toe om zich af te melden voor DST en permanente standaardtijd in acht te nemen, het staat geen permanente DST toe. Florida senator Marco Rubio heeft met name gepromoot om de federale wet te wijzigen om permanente zomertijd in te voeren, met de steun van de Florida Chamber of Commerce om de avondinkomsten te verhogen. In 2022 werd Rubio's "Sunshine Protection Act" door de Senaat van de Verenigde Staten aangenomen zonder toetsing door de commissie. stem toestemming, waarbij veel senatoren achteraf verklaarden dat ze niet op de hoogte waren van de stemming of het onderwerp ervan. Het wetsvoorstel werd tegengehouden in het Amerikaanse Huis, waar vragen werden gesteld of permanente zomertijd of standaardtijd voordeliger zou zijn.

Voorstanders noemen dezelfde voordelen als normale zomertijd zonder de problemen die gepaard gaan met de tweejaarlijkse tijdverschuivingen. Er zijn ook aanvullende voordelen genoemd, waaronder veiligere wegen, het stimuleren van de toeristenindustrie en energiebesparingen. Tegenstanders noemen de relatief late zonsopkomsten, vooral in de winter, die het hele jaar door zomertijd met zich meebrengen.

Sommige experts in circadiane ritmes en slaap gezondheid standaardtijd het hele jaar door aanbevelen als voorkeursoptie voor de volksgezondheid en veiligheid. Verscheidene chronobiologie samenlevingen hebben standpuntnota's gepubliceerd tegen de permanente invoering van zomertijd. Een paper van de Vereniging voor Onderzoek naar Biologische Ritmes stelt: "op basis van vergelijkingen van grote populaties die in DST of ST of aan de westelijke versus oostelijke randen van tijdzones wonen, wegen de voordelen van permanente ST op tegen het jaarlijks of permanent overschakelen naar DST." De World Federation of Societies for Chronobiology verklaarde dat "de wetenschappelijke literatuur sterk pleit tegen het wisselen tussen zomertijd en standaardtijd en nog meer tegen het permanent invoeren van zomertijd." De American Academy of Sleep Medicine (AASM) is van mening dat "seizoensgebonden tijdsveranderingen moeten worden afgeschaft ten gunste van een vaste, nationale standaardtijd het hele jaar door", en dat "standaardtijd een betere optie is dan zomertijd voor onze gezondheid, stemming en welzijn." Het standpunt van de AASM wordt onderschreven door 20 andere non-profitorganisaties, waaronder de American College of Chest Physicians, Nationale Veiligheidsraad en Nationale PTA.

De huidige opiniepeilingen laten gemengde resultaten zien. Enquêtes gerapporteerd tussen 2021 en 2022 door de National Sleep Foundation, YouGov, CBS en Monmouth University geven aan dat meer Amerikanen de voorkeur geven aan permanente zomertijd. Een onderzoek van 2019 door National Opinion Research Centre en een onderzoek uit 2021 door de Associated Press geven aan dat meer Amerikanen de voorkeur zouden geven aan permanente standaardtijd. De peilingen van de National Sleep Foundation, YouGov en Monmouth University waren duidelijk voorstander van een permanente zomertijd. Uit de peiling van Monmouth University bleek dat 44% de voorkeur geeft aan zomertijd het hele jaar door en 13% de voorkeur geeft aan standaardtijd het hele jaar door. In 1973 en 1974 ontdekte NORC dat 79% van de Amerikanen voorstander was van permanente zomertijd vóór de invoering ervan tijdens de Olie crisis, en slechts 42% ondersteunt de permanente zomertijd in februari.

Zie ook

• Zomertijd per land
  • Zomertijd in Afrika
  • Zomertijd in Azië
  • Zomertijd in Europa
  • Zomertijd in Amerika
  • Zomertijd in Oceanië
• Analyse van de zomertijd
• Wintertijd (klokvertraging)

Opmerkingen

Referenties

bronnen

Verdere lezing

• Ian R. Bartky (2007). One Time Fits All: de campagnes voor wereldwijde uniformiteit. Stanford Universitaire Pers. ISBN 978-0804756426.

Externe links

Luister naar dit artikel (39 minuten)

Dit audiobestand is gemaakt op basis van een herziening van dit artikel van 20 mei 2008 (2008-05-20), en geeft geen weerspiegeling van latere bewerkingen.

(Audio hulp · Meer gesproken artikelen)

Wikimedia Commons heeft media met betrekking tot: Zomertijd.

• Zomertijd Congressional Research Service
• Informatie over de huidige regels voor zomertijd (DST)., Amerikaans National Institute of Standards and Technology
• "Juridische tijd 2015", Telecommunicatiestandaardisatiebureau van de ITU
• Bronnen voor tijdzone- en zomertijdgegevens
• Gebruik van veranderende tijden over de hele wereld