In de wereld van vandaag is De Banjers een onderwerp dat nog steeds belangstelling en debat genereert. Door de jaren heen is De Banjers het onderwerp geweest van studie en onderzoek, wat heeft geleid tot een grotere kennis en begrip van de verschillende aspecten ervan. Of het nu op wetenschappelijk, sociaal, economisch of cultureel gebied is, De Banjers heeft bewezen een aanzienlijke impact te hebben op de samenleving en het leven van mensen. In dit artikel zullen we de verschillende dimensies van De Banjers diepgaand onderzoeken, waarbij we het belang ervan en de mogelijke implicaties voor de toekomst analyseren.
De Banjers | ||||
---|---|---|---|---|
Les Tifous | ||||
Land van oorsprong | België | |||
Oorspronkelijke taal | Frans | |||
Creatieteam | ||||
Bedenker(s) | Christian Mauron | |||
Schrijver(s) | André Franquin, Yvan Delporte, Xavier Fauché, Jean Leturgie | |||
Tekenaar(s) | André Franquin | |||
Publicatie | ||||
Uitgever | Arboris | |||
Publicatiemedia | Stripboeken | |||
Huidige status | Gestopt | |||
Eerste publicatie | 1991 | |||
Laatste publicatie | 1991 | |||
|
De Banjers ((fr) Les Tifous) zijn personages ontworpen door André Franquin voor de gelijknamige tekenfilmreeks. De schetsen werden ook opgenomen in stripverhalen. Het idee voor de tekenfilm kwam van Christian Mauron. Scenario's werden geschreven door Yvan Delporte, Xavier Fauché en Jean Leturgie. De regie staat op naam van Raymond Burlet, de animatie werd verzorgd door Studio ODEC-Kid Cartoons. De muziek werd geleverd door Claude Engel.
In 1990 startte in Spirou een nieuwe rubriek, getiteld La Chronique des Tifous, geschreven door Yvan Delporte. Franquin was hieraan begonnen op voorstel van een Zwitserse vriend. Onvoorzien mondde dit uit in een tekenfilmreeks. Franquin moest hierdoor plots zo'n 70 afleveringen van 5 minuten maken. Het enorme werk dat daarmee gepaard ging, veroorzaakte dat de tekenaar moest stoppen met zijn stripreeks Guust.[1]
De nerveuze tekenstijl van Franquin leende zich echter niet goed tot een overname voor een tekenfilm. Voor de contouren in een tekenfilm waren de figuurtjes te harig.[1]
Uiteindelijk zou de reeks geen groot succes worden.[1] André Franquin werkte 2 à 3 jaar aan deze reeks. Er werden van de geplande afleveringen 24 effectief afgeleverd.
De Banjers gaat over het fictieve volkje, de Banjers. Ze lijken wat op mensen, maar hebben over hun hele lijf lange, witte haren. Hun onbehaarde lichaamsdelen - neus, oren, voeten en handpalmen - kunnen erg uiteenlopende kleuren hebben. Voorts hebben ze 4 tenen en 3 vingers (waarvan 1 duim).
Ze hebben huizen in de gekste vormen, al naargelang de smaak van de bewoner. Wetten zijn er niet, maar de Banjers houden zich wel aan een aantal gewoonten. In hun landje leven ook heel wat rare dieren en planten, zoals verliefde bomen en bomen met goede raad. Er is ook een Meesterboom. Door het land van de Banjers stroomt de speelse Lawaairivier. Drie van de Banjers spelen de hoofdrol: de Wijze, de Dichter en de Gek. Ze nemen het vaak op tegen Zwartbeest, een gemeen monster dat in de woestijn leeft en gezworen heeft de Banjers te vernietigen.
Daarnaast spelen ook andere Banjers en wezens bijrollen.
Van De Banjers verschenen 2 albums:
Deze 2 werden ook samengebundeld in 1 album: