In dit artikel zullen we de fascinerende wereld van Demarcatiecriterium verkennen, waarbij we de vele facetten en aspecten ervan vanuit een compleet en gedetailleerd perspectief behandelen. Demarcatiecriterium is al sinds de oudheid een object van interesse en studie, en de invloed ervan heeft grenzen en culturen overstegen. Langs deze lijnen zullen we ons verdiepen in de nuances en geheimen die Demarcatiecriterium bevat, waardoor de lezer de mogelijkheid wordt geboden om diepgaande en verrijkende kennis over dit onderwerp te verwerven. Vanaf zijn oorsprong tot zijn hedendaagse evolutie heeft Demarcatiecriterium een onuitwisbare stempel gedrukt op de geschiedenis van de mensheid, en via dit artikel willen we de mysteries ervan ontrafelen en de impact ervan op de hedendaagse samenleving ontdekken.
Een demarcatiecriterium is een criterium om wetenschappelijke kennis te scheiden van pseudowetenschappelijke kennis (zoals ook andere gebieden van menselijke kennis).
Het demarcatiecriterium van Karl Popper is dat wetenschap falsifieerbare uitspraken dient te produceren. Dit betekent dat deze uitspraken aan de hand van waarnemingen op hun betrouwbaarheid kunnen worden onderzocht en eventueel kunnen worden weerlegd. Deze waarnemingen kunnen afkomstig zijn uit de dagelijkse praktijk, maar vaak worden ze verzameld door het uitvoeren van een gecontroleerd experiment.
Het criterium van Popper komt voort uit discussies in de Wiener Kreis. Daarin waren ook voorstanders van een strenger criterium, zoals Rudolf Carnap: uitspraken zouden bewijsbaar moeten zijn, door rechtstreekse waarneming en/of het gebruik van logica[1]. Deze eis tot verifieerbaarheid sluit uit dat de wetenschap conclusies trekt uit statistische inferentie, wat tegenwoordig een belangrijk onderdeel is van de wetenschapsbeoefening.