Dimotiki
In de wereld van vandaag is Dimotiki een voortdurend besproken onderwerp dat mensen van alle leeftijden en in alle delen van de wereld aangaat. De impact ervan blijft niet onopgemerkt en de relevantie ervan valt niet te ontkennen in verschillende aspecten van het dagelijks leven. Zowel op persoonlijk als op professioneel vlak heeft Dimotiki tot debat geleid, is het onderwerp van studie geweest en heeft het de belangstelling van talrijke deskundigen gewekt. Door de geschiedenis heen is Dimotiki geëvolueerd en aangepast aan sociale, politieke en technologische veranderingen, wat een aanzienlijke invloed heeft gehad op de manier waarop we de uitdagingen van het heden en de toekomst het hoofd bieden. In dit artikel zullen we de impact van Dimotiki diepgaand onderzoeken en de invloed ervan in verschillende contexten analyseren, met als doel een beter begrip te krijgen van het belang ervan en de implicaties die het heeft voor de hedendaagse samenleving.
| Dimotikí δημοτική γλώσσα | ||||
|---|---|---|---|---|
| Gesproken in | Griekenland, Cyprus | |||
| Alfabet | Grieks | |||
| Officiële status | ||||
| Officieel in | ||||
| ||||
Dimotikí (eigenlijk (Grieks): δημοτική γλώσσα, d.i. volkstaal) is de wetenschappelijke naam voor het eigentijdse, algemeen gesproken en geschreven Grieks zoals dit in Griekenland en op Cyprus wordt gebruikt.
De val van Constantinopel in 1453 betekende het einde van het Grieks als levende cultuur- en schrijftaal. In Griekenland leefde het Grieks nog slechts als de spreektaal van een verarmde, cultureel onmondig gebleven bevolking, die ondanks het taalimperialisme van de Turkse bezetters haar eigenheid wist te bewaren. Het Turks oefende uiteraard, zeker op het gebied van de woordenschat, een grote invloed uit op de Griekse volkstaal.
Om die reden pleitte de Griekse regering bij de Onafhankelijkheid voor een terugkeer naar wat zij als de onaangetaste geleerdentaal van de Byzantijnse christenheid beschouwde, de katharevousa. Maar die gewenste omschakeling liep uit op een grote mislukking: het Griekse volk bleef, hierbij gesteund door een aantal toonaangevende letterkundigen, als spreektaal de dimotikí hanteren, met haar eenvoudiger morfologie en syntaxis.
Sinds 1977 gebruikt Griekenland in schoolboeken en wetsvoorstellen de dimotiki. Voordien werd hiervoor de katharévousa gebruikt.
Aan het begin van de 21e eeuw bestaat er een tendens om voor de moderne Griekse omgangstaal de term "kini neo-elliniki glossa" (gemeenschappelijke Nieuw-Griekse taal) te gebruiken. Dit is een tussentaal, die de voordelen van katharévousa en dimotiki in zich verenigt.
· 
· 