In dit artikel zullen we de fascinerende wereld van Discriminant verkennen en alles wat dit concept omvat. Vanaf de oorsprong tot de relevantie ervan vandaag zullen we dieper ingaan op de belangrijkste aspecten die ons in staat zullen stellen Discriminant en de impact ervan op verschillende gebieden grondig te begrijpen. Door middel van een grondige analyse en een kritisch perspectief zullen we het belang van Discriminant in onze huidige samenleving ontdekken en hoe deze in de loop van de tijd is geëvolueerd. Van de implicaties ervan in de populaire cultuur tot de invloed ervan op de wereldeconomie: Discriminant is een onderwerp dat het verdient om diepgaand te worden onderzocht om de reikwijdte en relevantie ervan in de wereld van vandaag te begrijpen.
In de algebra is de discriminant (Latijn: discriminare, onderscheiden) van een polynoom een speciale uitdrukking in de coëfficiënten die belangrijke informatie geeft over het aantal nulpunten. De discriminant is alleen dan gelijk aan nul als de polynoom een of meer meervoudige (complexe) nulpunten heeft.
De discriminant is vooral bekend uit de theorie van de vierkantsvergelijkingen, ter bepaling van de nulpunten van tweedegraadspolynomen.
De algemene vorm van een vierkantsvergelijking met reële coëfficiënten en is:
De discriminant is in dit geval het getal:
waarin de (complexe) wortels zijn.
De waarde van zegt iets over de oplossingsverzameling van de vergelijking:
Beschouw de volgende vergelijking:
Dit is een vierkantsvergelijking met en De discriminant is dus:
De bovenstaande vergelijking heeft dus twee oplossingen, en wel en Deze kunnen worden gevonden met de wortelformule.
Beschouw nu de vierkantsvergelijking:
Nu is en en . Er volgt dat De vergelijking heeft dus één (meervoudige) reële oplossing, namelijk
Beschouw ten slotte de vergelijking:
Dan geldt en Er volgt dat De vergelijking heeft dus geen reële oplossingen. De vergelijking kan wel complex opgelost worden:
De algemene derdegraadsvergelijking in canonieke vorm is:
De discriminant hiervan is het getal:
Als de discriminant van een dergelijke vergelijking met reële coëfficiënten strikt negatief is, heeft de vergelijking precies één reële wortel. Als de discriminant strikt positief is, precies drie verschillende reële wortels. De waarde nul komt overeen met twee samenvallende wortels, het aantal verschillende wortels is dan een of twee.
De volgende vergelijkingen hebben precies één reële wortel. Hun discriminanten bedragen respectievelijk en
De eerste vergelijking heeft een unieke irrationale reële wortel tussen en de tweede vergelijking heeft als enige reële wortel
De volgende vergelijkingen hebben precies drie reële wortels. Bij de eerste vergelijking zijn het de gehele getallen en bij de tweede vergelijking gaat het om irrationale wortels.
Voor de algemene vorm:
is de discriminant:
Daarin zijn en de complexe wortels.