Domus Augusta

In de wereld van vandaag is Domus Augusta een onderwerp geworden dat van groot belang is voor een breed scala aan mensen. Of het nu professionals zijn op een specifiek gebied, hobbyliefhebbers of gewoon nieuwsgierige individuen, Domus Augusta heeft de aandacht getrokken en gepassioneerde debatten op verschillende gebieden gegenereerd. Naarmate de tijd vordert, wordt het belang van het begrijpen en onderzoeken van var1 steeds duidelijker, en daarom is het van cruciaal belang om de studie en analyse ervan te verdiepen. In dit artikel zullen we ons verdiepen in de verschillende facetten van Domus Augusta en de impact ervan in verschillende contexten onderzoeken, met als doel een complete en verrijkende visie te bieden op dit onderwerp dat vandaag de dag zo relevant is.

Domus Augusta of Domus Divina is de benaming die werd gegeven aan een dynastie in de Romeinse keizertijd, dat haar ontstaan vond in de Julisch-Claudische dynastie.

Het woord domus werd, bij de Romeinen, niet enkel gebruikt voor de woning, maar ook voor personen verbonden door verwantschap[1], of strikter genomen bloedverwantschap. Het is, tenminste, dat wat schijnt voort te komen uit de betekenis gegeven aan dit woord onder de Julisch-Claudische dynastie[2], toen de keizerlijke familie begon te worden aangeduid als Domus Augusta, of Domus Divina. Deze benamingen komen voor het eerst voor in inscripties uit de tijd van Tiberius[3]; ze worden gemeengoed in de tweede helft van de 2e eeuw n.Chr. Veel inscripties bevatten aldus een invocatie pro salute, of in honorem, of numini Domus Augustae of Divinae.

De leden van de keizerlijke familie genieten van een deel van de eerbewijzen en privileges die aan de princeps zelf werden toegekend.

Het private fortuin van de princeps wordt somtijds, ten tijde van het principaat, met de naam domus divina of domus nostra aangeduid.

Noten

  1. Cicero, ad Atticus IV 12. Hij gebruikt het woord in een meer algemene betekenis.
  2. Suetonius, Vita divi Augusti 58.2; cf. Phaedrus, V 7 r. 38, Tacitus, Annales XIV 7.4, Philo, Legatio ad Gaium 5.
  3. CIL XIII 4635; senatus consultum de Cn. Pisone Patre r. 33. Cf. Phaedrus, V 7 r. 38.

Referentie

Verder lezen

  • M. Corbier, La maison des Césars, in P. Bonte (ed.), Épouser au plus proche. Inceste, prohibitions et stratégies matrimoniales autour de la Méditerranée, Parijs, 1994, pp. 243-291.
  • F. Millar, Ovid and the Domus Augusta: Rome Seen from Tomoi, in JRS 83 (1993), pp. 1-17.
  • R.P. Saller, Familia, Domus, and the Roman Conception of the Family, in Phoenix 38 (1984), pp. 336-355.