Ecclesia en Synagoge
In het artikel van vandaag gaan we ons verdiepen in de fascinerende wereld van Ecclesia en Synagoge. Vanaf de oorsprong tot de impact ervan vandaag zullen we elk aspect met betrekking tot Ecclesia en Synagoge onderzoeken om de relevantie ervan op verschillende gebieden te begrijpen. Van de invloed ervan op de populaire cultuur tot de toepassing ervan in het dagelijks leven heeft Ecclesia en Synagoge een onuitwisbare stempel op de samenleving gedrukt. Via dit artikel zullen we de vele facetten ervan ontdekken en hoe het zich in de loop van de tijd heeft ontwikkeld. Dus bereid je voor om jezelf onder te dompelen in een reis door Ecclesia en Synagoge en alles te ontdekken wat het vandaag zo'n interessant en relevant onderwerp maakt.
Ecclesia en Synagoge is in de iconografie van de Westerse kunst een allegorische voorstelling van het christendom tegenover het jodendom, voorgesteld als twee vrouwenfiguren, vaak aan weerszijden van een crucifix.
Sinds de 9e eeuw verschenen zij als volgers van het kruis en werden sinds de 13e eeuw ook als zelfstandige figuren behandeld.
Ecclesia
De iconografie van de Ecclesia (Latijn = kerk) is een naar het Kruis toegewende vrouwengestalte met kroon (overgenomen van de synagoge), kelk en kruisvaan als symbool van de voltooiing en de enige ware triomferende Kerk. De beelden komen vaak voor aan kerkportalen en altaren (Straatsburg); in de 15e en 16e eeuw ook in de schilder- en prentkunst.
Synagoge
De Synagoge (een allegorische verbeelding van een joods bedehuis) wordt afgebeeld als een geblinddoekte vrouw (vanwege het niet erkennen van Christus) met een gebroken lans (soms met spons met edik of azijn) en met afgewend gezicht, en gevallen kroon. In de linkerhand (soms) de tafelen der wet, maar ondersteboven. Zij staat als symbool voor het anti-judaïsme en de gebroken lans als nederlaag.
