De Fermi-Diracstatistiek of Fermi-Diracverdeling is een model uit de kwantumfysica dan wel de statistische thermodynamica dat het te verwachten aantal fermionen beschrijft dat een bepaalde energie ϵ i {\displaystyle \epsilon _{i}} heeft. Dit model is genoemd naar de natuurkundigen Enrico Fermi en Paul Dirac.
De Fermi-Diracstatistiek is opgebouwd uit de volgende formule:
n i = g i e ( ϵ i − μ ) / k T + 1 {\displaystyle n_{i}={\frac {g_{i}}{e^{(\epsilon _{i}-\mu )/kT}+1}}}Hierin geldt:
n i {\displaystyle n_{i}\ } is het aantal deeltjes in toestand i, ϵ i {\displaystyle \epsilon _{i}\ } is de energie van toestand i, g i {\displaystyle g_{i}\ } is het aantal toestanden dat deze energie ϵ i {\displaystyle \epsilon _{i}\ } heeft μ {\displaystyle \mu } is de chemische potentiaal k is de Boltzmannconstante T is de absolute temperatuur.Bij gangbare temperaturen kan de temperatuurafhankelijkheid van de chemische potentiaal μ {\displaystyle \mu } verwaarloosd worden en kan in plaats hiervan een temperatuuronafhankelijk fermi-niveau (genoteerd als E F {\displaystyle E_{F}\ } ) gebruikt worden:
F ( E ) = 1 e ( E − E F ) / k T + 1 {\displaystyle F(E)={\frac {1}{e^{(E-E_{F})/kT}+1}}}Voor g i {\displaystyle g_{i}\ } is een waarde van 1 genomen (ofwel iedere energie kan één deeltje 'bevatten'), dus het gaat hier om de bezettingsgraad van energieniveau E. Deze functie wordt de fermi-functie genoemd.