Gaius Terentius Varro
In dit artikel gaan we in op Gaius Terentius Varro, een onderwerp dat de afgelopen jaren aan relevantie heeft gewonnen. Sinds zijn opkomst heeft Gaius Terentius Varro de aandacht getrokken van een divers publiek, wat aanleiding heeft gegeven tot debat en reflectie over de implicaties ervan. Door de jaren heen is Gaius Terentius Varro het onderwerp geweest van onderzoek en analyse door experts op dit gebied, die hebben bijgedragen aan het vergroten van ons begrip van dit fenomeen. Bij deze gelegenheid zullen we ons verdiepen in de analyse van Gaius Terentius Varro vanuit verschillende perspectieven, waarbij we de historische, sociaal-culturele, politieke en economische dimensies ervan onderzoeken. Op dezelfde manier zijn we geïnteresseerd in het onderzoeken van de impact die Gaius Terentius Varro heeft gehad op de hedendaagse samenleving en hoe deze onze manier van denken en handelen heeft gevormd. Hiermee proberen we een alomvattende visie op Gaius Terentius Varro te bieden die uitnodigt tot reflectie en dialoog over dit onderwerp dat vandaag de dag zo relevant is.
| Gaius Terentius Varro | ||||
|---|---|---|---|---|
| Geboortedatum | 3e eeuw v.Chr. | |||
| Tijdvak | Romeinse republiek | |||
| Periode | Tweede Punische Oorlog | |||
| Partij | Plebejers | |||
| Cursus Honorum | ||||
| Consul in | 216 v.Chr. 215−213 v.Chr. (proconsul Picenum) | |||
| Praetor in | 218 v.Chr. 208−207 v.Chr. (propraetor) | |||
| Medeconsul | Lucius Aemilius Paulus | |||
| Persoonlijke gegevens | ||||
| Familie | Gens Terentia | |||
| ||||
Gaius Terentius Varro was een Romeinse consul (en daardoor ook de bevelhebber van het leger) samen met zijn collega-consul Lucius Aemilius Paulus in het jaar 216 v.Chr. Zij waren consuls tijdens de invasie van Hannibal in Italië, tijdens de Tweede Punische Oorlog.
Volgens de overlevering was Paulus, een patriciër, voor de defensieve tactiek van het Romeinse leger. Hij wilde Hannibal niet aanvallen. Varro, een plebejer, wilde een agressieve aanval op de Carthaagse legers van Hannibal. Beide generaals wisselden het opperbevel om de dag om en toen Varro de kans zag, viel hij aan (zie slag bij Cannae, 216 v.Chr.). Bij de grootste Romeinse nederlaag tot dan toe werd ook Paulus gedood, maar Varro kon ontsnappen en de overblijfselen van het leger verzamelen in Canusium. Hoewel hij door de latere Romeinse geschiedschrijvers als een nietsnut werd beschouwd, bleef de Senaat in Rome hem erkennen en waarderen.
Varro volgde de normale cursus honorum: voordat hij consul was, bekleedde hij een tijd het praetor-ambt (in 218 v.Chr.). Na de Slag bij Cannae bleef hij actief in de politiek en werd hem als proconsul Picenum toegewezen (215 - 213 v.Chr.). Daarna werd hij in de jaren 208 - 207 v.Chr. tot propraetor verkozen en verdedigde hij Etrurië tegen Hannibals jongere broer, Hasdrubal. In 200 v.Chr. vertrok hij naar Africa, als Romeins ambassadeur.