Gary Gilmore

Tegenwoordig is Gary Gilmore een onderwerp dat de aandacht heeft getrokken van miljoenen mensen over de hele wereld. Vanaf het begin tot aan de impact ervan op de moderne samenleving is Gary Gilmore het onderwerp geweest van debat, onderzoek en speculatie. Met een eeuwenoude geschiedenis is Gary Gilmore geëvolueerd en aangepast aan culturele en technologische veranderingen, waardoor het vandaag de dag een relevant onderwerp is geworden. In dit artikel zullen we de impact van Gary Gilmore op verschillende gebieden van het dagelijks leven en de invloed ervan op de hedendaagse samenleving onderzoeken. Daarnaast zullen we de nieuwste trends en ontdekkingen met betrekking tot Gary Gilmore analyseren, waardoor we een uitgebreid beeld krijgen van het belang ervan in de wereld van vandaag.

Gary Mark Gilmore (Waco (Texas), 4 december 1940Draper (Utah), 17 januari 1977) was de eerste persoon die in de Verenigde Staten ter dood werd gebracht na de herinvoering van de doodstraf in 1976.

Gilmore, een beroepscrimineel, werd op 7 oktober 1976 in Utah tot de dood veroordeeld voor een moord op motelmanager Ben Bushnell in Provo, Utah. Omdat Gilmore niet in beroep wilde gaan, kon de straf zo snel voltrokken worden. De executiewijze mocht hij zelf kiezen: ophanging of het vuurpeloton. Hij koos voor dat laatste.

Gilmore bracht de autoriteiten in verlegenheid[1] door af te zien van elke mogelijkheid om de doodstraf om te zetten in een gevangenisstraf.

Zijn levensloop en executie is uitgebreid beschreven in het boek The executioner's song", van de Amerikaanse schrijver Norman Mailer. (Nederlandse titel: Het lied van de beul.) Het boek leverde in Amerika een flinke bijdrage aan de discussie over de doodstraf en is verfilmd met Tommy Lee Jones in de hoofdrol.

Het leven van de familie Gilmore is beschreven door de jongste broer van Gary, Mikal, popjournalist voor Rolling Stone. Een verslag over een 'family in crime', met als titel A shot in the heart.

De executie vormde de inspiratiebron voor het lied Gary Gilmore's Eyes, vertolkt door de punkband The Adverts in 1977.

Referenties

  1. The Executioner's Song, Norman Mailer, 1979, ISBN 0 09 923060 7