In dit artikel zullen we het schokkende verhaal van Gast Michels onderzoeken, een onderwerp dat de aandacht heeft getrokken van mensen over de hele wereld. In de loop van de tijd heeft Gast Michels een cruciale rol gespeeld in de levens van talloze mensen, en niet alleen hun daden beïnvloed, maar ook hun gedachten en emoties. Door middel van een gedetailleerde en uitputtende analyse hopen we licht te werpen op de verschillende aspecten van Gast Michels, van de oorsprong tot de huidige implicaties ervan. Dit artikel probeert de lezer een holistisch beeld van Gast Michels te geven, met als doel een dieper en rijker begrip van dit fascinerende onderwerp te bevorderen.
Gast Michels | ||||
---|---|---|---|---|
![]() | ||||
Michels in 2010
| ||||
Persoonsgegevens | ||||
Volledige naam | Gaston François Michels | |||
Geboren | Echternach, 11 januari 1954 | |||
Overleden | Marseille, 5 februari 2013 | |||
Geboorteland | Luxemburg | |||
Beroep(en) | beeldhouwer, kunstschilder, docent | |||
RKD-profiel | ||||
Website | ||||
|
Gaston François (Gast) Michels (Echternach, 11 januari 1954 – Marseille, 5 februari 2013) was een Luxemburgs beeldhouwer, kunstschilder en docent.[1][2]
Gast Michels werd geboren in de kraamkliniek in Echternach, als zoon van handelsagent en amateurschilder Joseph Michels en Pauline Steines, en groeide op in Consdorf. Na het Lycée classique d'Echternach studeerde hij aan het Institut Supérieur des Beaux-Arts Saint Luc in Luik (1974-1980), als leerling van Pierre Deuse. Na zijn terugkeer in het groothertogdom gaf hij les aan de Zomeracademie in Luxemburg en het Lycée Nic-Biever in Dudelange, vanaf 1982 gaf hij daarnaast in de avonduren les aan het Lycée Technique des Arts et Métiers in Luxemburg-Stad. In 1983 en 2008 was hij resident in de Cité Internationale des Arts in Parijs. In 1988 legde hij het docentschap neer en richtte zich op zijn loopbaan als kunstenaar.[1]
Michels maakte sculpturen, schilderijen en prenten, boekillustraties, wandschilderingen en incidenteel ook keramiek en tapijten. Vanaf de jaren 90 maakte hij ook digitale composities. Tussen 1978 en 2011 had Michels veertig solotentoonstellingen, hij toonde daarnaast zijn werk tijdens diverse groepstentoonstellingen in binnen- en buitenland. Hij was lid van de kunstenaarsvereniging Cercle Artistique de Luxembourg (CAL), waar hij vanaf 1981 deelnam aan de salons. In de periode 1987-1994 was hij bestuurslid van de CAL.[3] Hij ontving meerdere prijzen voor zijn werk, waaronder de Prix de Raville 1987, ex aequo met Patricia Lippert, op de Salon du CAL.