Tegenwoordig is George Romney een onderwerp dat grote belangstelling en debat in de samenleving oproept. Lange tijd is George Romney het voorwerp van studie en analyse geweest, waardoor verschillende perspectieven en meningen over de kwestie ontstonden. In dit artikel gaan we dieper in op het onderwerp George Romney, waarbij we de meest relevante aspecten ervan bespreken en er een brede en verrijkende visie op bieden. George Romney is een onderwerp dat een aanzienlijke impact heeft op de levens van mensen, en daarom is het essentieel om het vanuit verschillende invalshoeken te benaderen om het in zijn geheel te begrijpen. Langs deze lijnen zullen we de verschillende facetten van George Romney verkennen, in een poging een objectieve en volledige visie te bieden die uitnodigt tot reflectie en analyse van de kant van onze lezers.
George Romney (Dalton-in-Furness, 15 december 1734 – Kendal, 15 november 1802) was een Brits kunstschilder. Hij wordt gerekend tot het classicisme en werd vooral beroemd door zijn grote reeks portretten van Emma Hamilton.
Romney stamde uit een kunstschildersfamilie en leerde het vak in het atelier van zijn vader. Hij huwde in 1756 en begon een jaar later zijn eigen atelier. Vijf jaar later trok hij zonder zijn vrouw en dochter naar Londen, waar hij uitgroeide tot een vooraanstaand portretschilder. Tussen 1763 en 1772 had hij veel succes op belangrijke exposities en werd hij diverse malen onderscheiden, onder meer door de Royal Academy of Arts voor zijn schilderij The Death of General Wolfe.
Van 1773 tot 1775 verbleef Romney met zijn vriend Ozias Humphry in Rome, waar hij onder invloed kwam van het classicisme en de rococo. Na zijn terugkeer vestigde hij zich opnieuw in Londen. In 1782 leerde hij daar Emma Hamilton kennen, die snel zijn muze werd en in de jaren daaropvolgend talloze malen voor hem model stond. Deze portretten zouden uiteindelijk zijn bekendste werk worden.
Romney was verder een belangrijk kunstverzamelaar, met name van Oud-Romeinse voorwerpen. De beeldhouwer John Flaxman maakte in zijn opdracht diverse afdrukbeelden van Oud-Romeinse beelden.
In zijn laatste levensjaren leed Romney aan zware depressies en neurosen. Op zijn 65e stopte hij met schilderen en keerde terug naar zijn familie. Hij stierf in 1802, op 68-jarige leeftijd.
Gerhard Charles Rump: George Romney. 1734-1802. Zur Bildform der Bürgerlichen Mitte in der Englischen Neoklassik. 2 Bde. Hildesheim, New York: Olms 1974, ISBN 3-487-05106-0