Gerard Theelen
Tegenwoordig is Gerard Theelen een onderwerp dat op ieders lippen ligt en dat in de huidige samenleving niet onopgemerkt blijft. Het belang en de relevantie ervan worden steeds duidelijker naarmate de analyse zich verdiept. Gerard Theelen heeft een breed scala aan meningen en standpunten gegenereerd, zowel voor als tegen, wat tot voortdurende discussies op verschillende gebieden heeft geleid. In dit artikel zullen we de impact die Gerard Theelen heeft gehad op ons dagelijks leven volledig onderzoeken, evenals de implicaties ervan voor het heden en de toekomst. Daarnaast zullen we de verschillende perspectieven analyseren die rond Gerard Theelen bestaan, met als doel een alomvattende en contrasterende visie op dit enigmatische onderwerp te bieden.
| Gerard Theelen | ||||
|---|---|---|---|---|
| Persoonsgegevens | ||||
| Volledige naam | Gerardus Anthonius Hubertus Theelen | |||
| Geboren | Neer, 16 maart 1880 | |||
| Overleden | Essen, 18 januari 1957 | |||
| Geboorteland | Nederland | |||
| Beroep(en) | beeldhouwer | |||
| ||||
Gerardus Anthonius Hubertus (Gerard) Theelen (Neer, 16 maart 1880 – Essen, 18 januari 1957) was een Nederlands beeldhouwer.[1]
Leven en werk
Gerard Theelen was een zoon van winkelier Peter Hubertus Theelen en Helena Driessen. Toen hij zes was, verhuisde de familie naar Roermond. Hij kreeg zijn opleiding mogelijk op een van de Roermondse beeldhouwersateliers. Hij werkte als beeldhouwer in hout en steen en woonde en werkte onder meer in Roermond, Stratum, Brussel, en het Duitse Essen.[1] Hij trouwde in 1906 in Laken met Maria Godefrida Wilhelmina van Asten (1883-1956).[2] Begin jaren 20 werkte Theelen samen met Roermondse beeldhouwer Karel Lücker aan een aantal Heilig Hartbeelden, daarnaast kreeg hij bekendheid als maker van grafmonumenten.[3]
Theelen was lid van het Algemeen-Nederlands Verbond en bestuurslid van de Ned. Vereeniging in Essen.[3] Hij ontving in 1934 de zilveren eremedaille verbonden aan de Orde van Oranje-Nassau.[4]
Enkele werken
- ca. 1917: grafmonument voor de familie Stattrop op de Alter Friedhof Huttrop (Essen).[5]
- 1922: Heilig Hartbeeld (Buggenum),[6] met Lücker. Gemeentelijk monument. De originele beelden aan weerszijden van Christus werden tijdens de Tweede Wereldoorlog vernield en na de oorlog vervangen door engelen van Piet Schoenmakers.
- 1923: inscriptie m.b.t. het zilveren jubileum van koningin Wilhelmina in de gedenknaald (grenspaal) in Someren. Met Lücker.
- 1923: drie kruiswegstaties voor de Sint-Servaaskapel in Nunhem.[7]
- 1923: Heilig Hartbeeld (Roggel).[8]
- 1923: Heilig Hartbeeld (Someren), met Lücker. Gemeentelijk monument.
- 1924: Heilig Hartbeeld (Neerkant), met Lücker.
- 1930: grafmonument van F.W. Hering op het Alter Luisenfriedhof in Charlottenburg (Berlijn).[9]
- Calvariegroep op het oude kerkhof Hammerveld in Neer.[10]
- grafmonument Bernhard Schulz.[3]
Foto's
-
Grafmonument familie Stattrop -
Heilig Hartbeeld Buggenum -
Heilig Hartbeeld Roggel -
Heilig Hartbeeld Neerkant
.jpg)
- ↑ a b Peter Thoben (1995) Beeldhouwers in Roermond. Roermond: Stedelijk Museum Roermond. ISBN 90-74154-07-7. p. 35.
- ↑ "Gerardus Anthonius Hubertus Theelen", Gezinsoverzichten, Heemkundevereniging Oos Naer. Gearchiveerd op 14 november 2021.
- ↑ a b c "Een Nederlandsch beeldhouwer te Essen", Neerlandia. Jaargang 25 (1921). Gearchiveerd op 14 november 2021.
- ↑ "Onderscheidingen", Staatscourant, 31 december 1934.
- ↑ (de) Denkmalliste Stadt Essen
- ↑ "Andere gemeenten.", Limburger Koerier, 8 april 1922.
- ↑ "St. Servaas-vereering", Limburger Koerier 3 november 1923.
- ↑ Identiek aan het beeld in Buggenum. Toewijzing op basis van: Godfried C.M. Egelie (2004) Beeld van het Heilig Hart in Limburg : religieuze en sociale betekenis van de verering in de twintigste eeuw. Zutphen: Walburg Pers.
- ↑ "Nederlandsch leven te Berlijn", Algemeen Handelsblad, 3 mei 1930.
- ↑ Calvariegroep op het oude kerhof Hammerveld. Gearchiveerd op 3 februari 2023.
