Getto van Brest
Dit artikel gaat in op het onderwerp Getto van Brest, dat in de loop van de tijd door verschillende disciplines het voorwerp van interesse en studie is geweest. Getto van Brest heeft een aanzienlijke invloed uitgeoefend op verschillende aspecten van de samenleving, cultuur en geschiedenis en heeft zijn stempel gedrukt op het leven van mensen en de ontwikkeling van gemeenschappen. Door middel van een gedetailleerde analyse zullen de verschillende dimensies en perspectieven rondom Getto van Brest worden onderzocht, waardoor de lezer een alomvattende en verrijkende visie wordt geboden op dit onderwerp dat vandaag de dag zo relevant is. Door het verzamelen van onderzoek, getuigenissen en meningen van deskundigen is het doel bij te dragen aan de kennis en het begrip van Getto van Brest, waardoor de lezer de nodige hulpmiddelen krijgt om na te denken en zijn eigen oordeel over de kwestie te vormen.
| Getto van Brest | ||
|---|---|---|
  | ||
| Ingebruikname | 16 december 1941 | |
| Gesloten | 1942 | |
| Locatie | Brest | |
| Land | Wit-Rusland | |
| Verantwoordelijk land | nazi-Duitsland | |
| Coördinaten | 52° 6′ NB, 23° 42′ OL | |
| Beheerder | SS | |
| Dodental | 18.000 | |
_2b.jpg)
| ||
huis in het Getto van Brest
| ||
Het getto van Brest was een getto opgericht door nazi-Duitsland tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het getto, gelegen in Brest (destijds Polen, nu Wit-Rusland), werd in eerste instantie opgericht om Joden tijdelijk in te huisvesten en, net als de andere getto's, gebruikt als tussenstation voor een verdere verplaatsing van de Joden.
Geschiedenis
Na de Duitse aanval op de Sovjet-Unie - dat Brest in het najaar van 1939 al had geannexeerd - in juni 1941, richtten de Duitsers op 16 december een getto op in Brest om Joden te concentreren. Al snel kwam het verzet in het getto op gang. Intussen was ook de definitieve beslissing gevallen om de Joden niet meer naar het oosten of een andere bestemming te deporteren, maar gingen de Duitsers over op uitroeiing. In de herfst van 1942 namen de Duitsers vrijwel alle bezittingen van de Joden af, onder bedreiging van het liquideren van het getto. Ondanks dat de Joden hieraan toegaven, werd het getto snel daarna alsnog geliquideerd. De meeste Joden kwamen om het leven op executieplaatsen net buiten de stad; de rest werd gedeporteerd naar vernietigingskampen.
· 
· 
