Glycosidische binding

In het artikel van vandaag gaan we ons verdiepen in de fascinerende wereld van Glycosidische binding en alles ontdekken wat dit thema ons te bieden heeft. Vanaf de oorsprong tot de nieuwste toepassingen zullen we in een gedetailleerde analyse duiken die ons in staat zal stellen het belang en de relevantie van Glycosidische binding vandaag de dag te begrijpen. We zullen leren over de impact ervan op verschillende gebieden, evenals de meningen van experts in het veld die ons zullen helpen de invloed ervan beter te begrijpen. Maak je klaar om een ​​universum van mogelijkheden te verkennen en je kennis over Glycosidische binding te verrijken. Mis het niet!

Vorming van ethylglucoside: glucose en ethanol binden aan elkaar tot een ethyl-glucoside. De reactie bevordert vaak de vorming van de α-glycosidebinding zoals getoond vanwege het anomerisch effect.

Een glycosidische binding of glycosidebinding is een covalente binding tussen een koolhydraat (suiker) en een andere molecuul, al of niet een ander koolhydraat. Een glycosidische binding wordt gevormd tussen de hemiacetaal- of hemiketaalgroep van een koolhydraat (of een molecuul afgeleid van een koolhydraat) en de hydroxylgroep van een verbinding zoals een alcohol. Een stof die een glycosidebinding bevat, wordt een glycoside genoemd.

Glycosidebindingen in de hierboven besproken vorm staan bekend als O-glycosidische bindingen, verwijzend naar de glycosidische zuurstof die het glycoside verbindt met de aglycon of reducerende eindsuiker. Naar analogie beschouwt men ook S-glycosidische bindingen, waarbij de zuurstof van de glycosidebinding is vervangen door een zwavelatoom. Op dezelfde manier bestaan er ook N-glycosidebindingen. Stoffen die N-glycosidebindingen bevatten, worden ook wel glycosylamines genoemd. Al deze gemodificeerde glycosidebindingen hebben een verschillende vatbaarheden voor hydrolyse.

O-glycosidische bindingen zijn onontbeerlijk voor de polymerisatie van monosachariden tot polymeren. De N-glycosidische binding is aanwezig in de bouwstenen van RNA en DNA of in vrije nucleotiden. De oriëntatie van een glycosidische binding kan α of β zijn.[1]

Zie ook