Hemostase
In dit artikel zullen we verschillende aspecten onderzoeken die verband houden met Hemostase, van de oorsprong ervan tot de huidige impact ervan op de samenleving. We zullen de evolutie ervan in de loop van de tijd analyseren, evenals de relevantie ervan in de huidige context. Daarnaast zullen we de verschillende perspectieven en meningen onderzoeken die rond Hemostase bestaan, met als doel een alomvattende visie te bieden die ons in staat stelt de ware betekenis ervan te begrijpen. Door deze diepgaande analyse proberen we de lezer een breder en vollediger inzicht te geven in Hemostase, waarbij we alle relevante aspecten behandelen die dit onderwerp omvatten.
Hemostase is het mechanisme dat het lichaam heeft voor het voorkomen van bloedverlies. Dit gebeurt onder andere door vier belangrijke regelmechanismen:
- Vasoconstrictie
- Vasoconstrictie is een effect dat optreedt op bij vaattrauma en gebeurt door
- nerveuze reflexen (pijn)
- lokaal myogeen spasme
- lokale humorale factoren uit beschadigd weefsel
- trombocyten: vrijkomen van tromboxaan A2 → vasoconstrictie
Hoe groter de beschadiging, des te sterker het vaatspasme: een snijwond bloedt meer dan een grote vaatruptuur.
- Propvorming (aggregatie)
- Trombocyten (bloedplaatjes) zijn kernloos en hun cytoplasma bevat zeer actieve factoren, waaronder contractiele eiwitten en enzymsystemen. Hun celmembraan is bedekt met glycoproteïnen. Deze proteïnen voorkomen hechting aan normaal endotheel, maar veroorzaken wel hechting aan beschadigde delen van de vaatwand.
- Bloedstolling (coagulatie)
- Zie Bloedstolling
- Verhoging van de weefseldruk
- Wanneer de interstitiële druk (Pif = interstitium fluïd pressure) stijgt, neemt de transmurale druk op de bloedvaten af, waardoor het debiet en dus ook de flow door dit vat daalt. Een collaps van het bloedvat is mogelijk.