Heremietkreeften

In de wereld van vandaag is Heremietkreeften een onderwerp dat in verschillende gebieden en sectoren grote relevantie heeft gekregen. De impact ervan heeft zich verspreid naar de samenleving, de economie, de politiek en de cultuur, waardoor interesse en debat over de hele wereld is ontstaan. Vanaf zijn oorsprong tot zijn hedendaagse evolutie is Heremietkreeften het onderwerp geweest van studie en analyse door experts en academici, die de invloed ervan op het dagelijks leven en de ontwikkeling van nieuwe paradigma's proberen te begrijpen. In dit artikel zullen we verschillende perspectieven en benaderingen van Heremietkreeften verkennen, om een ​​alomvattende en bijgewerkte visie te bieden op dit fenomeen dat vandaag de dag nog steeds de norm blijft bepalen.

Heremietkreeften
Caraïbische heremietkreeft (Coenobita clypeatus)
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Arthropoda (Geleedpotigen)
Onderstam:Crustacea (Kreeftachtigen)
Superklasse:Multicrustacea
Klasse:Malacostraca (Hogere kreeftachtigen)
Onderklasse:Eumalacostraca
Superorde:Eucarida
Orde:Decapoda (Tienpotigen)
Onderorde:Pleocyemata
Infraorde:Anomura
Superfamilie
Paguroidea
Latreille[1], 1802
Synoniemen
  • Birgusoidea Watabe, 2007
  • Cancellochelloidea Watabe, 2007
  • Cheiroplatoidea Watabe, 2007
  • Pomatocheloidea Watabe, 2007
  • Pylocheloidea Watabe, 2007
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Heremietkreeften op Wikispecies Wikispecies
(en) World Register of Marine Species
Portaal  Portaalicoon   Biologie

heremietkreeften of heremietkrabben (Paguroidea) zijn tienpotige kreeftachtigen die bekend zijn om de gewoonte een slakkenhuisje te bewonen als bescherming voor het kwetsbare achterlijf.

Er zijn over de wereld ongeveer vijfhonderd bekende heremietkreeftsoorten. Het merendeel leeft in water, maar er zijn ook enkele soorten bekend die op land leven.

In Nederland en België is de bekendste soort de gewone heremietkreeft. De bekendste soort is wellicht de kokoskrab (Birgus latro), dit is ook de grootste vertegenwoordiger.

Ethologie

De heremietkreeft is bekend door het gebruik van een lege schelp, meestal een slakkenhuis, als bescherming voor het weke achterlijf. Er zijn echter ook variëteiten die wel een eigen schild als bescherming hebben.

Meerdere soorten heremietkreeften, zowel in het water als op het land, maken gebruik van "sociale netwerken" om nieuwe schelpen te vinden: wanneer een heremietkreeft een nieuwe, grotere schelp vindt, gaan verschillende andere individuen zich er rond verzamelen en vormen ze een soort wachtrij van groot naar klein. Wanneer een heremietkreeft aankomt die voldoende groot is voor de lege schelp, zet dit een kettingreactie in gang: de grootste kreeft betrekt de lege schelp, de tweede grootste kruipt snel in de pas verlaten schelp, enzovoort.[2][3] Heremietkreeften die op het land leven bewerken de schelpen die ze vinden waardoor die lichter en ruimer worden. Omdat schelpen op het land eerder zeldzaam zijn, rukken de kreeften hun soortgenoten soms los uit hun schelp om zo zelf een grotere te kunnen krijgen. Ook bij die soorten verzamelen de kreeften zich. Kreeften die uit hun schelp worden gerukt en uiteindelijk met te kleine schelpen achterblijven, hebben dan meer kans om door een roofdier gegrepen te worden.[4]

Systematiek

Deze superfamilie is opgedeeld in de volgende families :

Zie ook