Hiltrude
In de wereld van vandaag is Hiltrude voor veel mensen een onderwerp van algemeen belang geworden. Of het nu vanwege zijn historische, politieke, wetenschappelijke of culturele relevantie is, Hiltrude heeft de aandacht van een breed publiek getrokken. Om het belang en de implicaties ervan beter te begrijpen, is het essentieel om je te verdiepen in de gedetailleerde analyse van Hiltrude. In dit artikel zullen we de verschillende aspecten onderzoeken die Hiltrude tot een interessant onderwerp maken, evenals de impact ervan op verschillende gebieden van de samenleving. Door middel van een uitgebreide analyse zullen we proberen licht te werpen op de meest relevante en controversiële aspecten van Hiltrude, waardoor de lezer zijn begrip en reflectie over dit onderwerp kan verdiepen.
| Hiltrude | ||||
|---|---|---|---|---|
| ca. 716−754 | ||||
| Regentes van Beieren | ||||
| Periode | 748−754 (voor Tassilo) | |||
| Voorganger | Philtrude | |||
| Opvolger | Liutberga | |||
| Geboren | Austrasië | |||
| Overleden | Beieren, Frankische Rijk | |||
| Vader | Karel Martel | |||
| Moeder | Rotrude van Trier Swanahilde (stiefmoeder) | |||
| Dynastie | Karolingisch Huis | |||
| Broers/zussen | Carloman, Pepijn de Korte | |||
| Partner | Odilo I | |||
| Kinderen | Tassilo | |||
| Bron: zie "Noten" | ||||
| ||||
Hiltrude (Austrasië, rond 716 - Beieren, 754[1]) was een dochter van Karel Martel en Rotrude van Trier.
Zij zou, tegen de wil van haar broers en op instigatie van haar stiefmoeder, de Beierse Swanahilde, rond 740 in het huwelijk zijn getreden met Odilo I van Beieren.[2] Haar broers Carloman en Pepijn de Korte voerden in 744 een oorlog tegen haar man. De uitkomst was dat Odilo de Frankische suzereiniteit over Beieren moest erkennen. Na de dood van haar echtgenoot werd zij in 748 regentes voor haar zoon Tassilo. Zij stierf in 754.[1]
Noten
- ↑ a b Annales Petaviani Continuatio ad annum 753 (= G.H. Pertz (ed.), Monumenta Germaniae Historica, Scriptores I, Hannover, 1826, p. 11), Annales Moselleni ad annum 754 (= G.H. Pertz (ed.), Monumenta Germaniae Historica, Scriptores XVI, Hannover, 1859, p. 495).
- ↑ Continuator Fredegarii Scholastici, Continuationes Chronicarum Fredegarii IV 25 (= B. Krusch (ed.), Monumenta Germaniae Historica, Scriptores rerum Merovingicarum, II, Hannover, 1888, p. 180).