In dit artikel zullen we alle facetten die verband houden met Ina van Berckelaer-Onnes diepgaand onderzoeken, het belang ervan in verschillende contexten bespreken en de mogelijke implicaties ervan voor ons dagelijks leven analyseren. Door de geschiedenis heen heeft Ina van Berckelaer-Onnes een cruciale rol gespeeld in de ontwikkeling van verschillende disciplines, en de relevantie ervan wordt vandaag de dag nog steeds besproken. Vanaf de oorsprong tot de evolutie ervan in de moderne tijd zullen we de invloed ervan op de samenleving, cultuur, wetenschap, technologie en vele andere aspecten van ons dagelijks leven onderzoeken. Door middel van een interdisciplinaire aanpak willen we licht werpen op de verschillende aspecten waaruit Ina van Berckelaer-Onnes bestaat, door ons te verdiepen in de implicaties ervan en een alomvattende visie te bieden die ons in staat stelt de reikwijdte en relevantie ervan vandaag de dag te begrijpen.
Ina van Berckelaer-Onnes | ||||
---|---|---|---|---|
![]() | ||||
Ina van Berckelaer-Onnes (1979)
| ||||
Persoonlijke gegevens | ||||
Volledige naam | Ina Allagonda van Berckelaer-Onnes | |||
Geboortedatum | 2 januari 1942 | |||
Geboorteplaats | Groningen | |||
Nationaliteit | Nederlandse | |||
Academische achtergrond | ||||
Proefschrift | Vroegkinderlijk autisme: een opvoedingsprobleem | |||
Promotor | L.N.J. Kamp | |||
Wetenschappelijk werk | ||||
Vakgebied | Orthopedagogiek | |||
Universiteit | Universiteit Leiden | |||
Soort hoogleraar | 1991-2001 bijzonder hoogleraar 2001-2007 gewoon hoogleraar | |||
Website | ||||
|
Ina Allagonda van Berckelaer-Onnes (Groningen, 2 januari 1942) is een Nederlands orthopedagoog en emeritus hoogleraar orthopedagogiek.
Ina van Berckelaer-Onnes studeerde klinische en orthopedagogiek aan de universiteit van Leiden. Na haar afstuderen in 1967 werd ze medewerker bij de afdeling orthopedagogiek van die universiteit. Ze promoveerde in 1979 in Utrecht op het proefschrift 'Vroegkinderlijk autisme: een opvoedingsprobleem'. Haar promotor was dr. L.N.J. Kamp, hoogleraar in de kinderpsychiatrie.
In de periode 1983-1985 werkte mevrouw Van Berckelaer bij de afdeling psychologie van het Glenrose Hospital in Edmonton, Canada. In 1985 keerde ze terug in Leiden, waar ze zes jaar later benoemd werd tot bijzonder hoogleraar orthopedagogiek. In 2001 werd deze post omgezet in een gewoon hoogleraarschap met als leeropdracht orthopedagogiek, in het bijzonder orthopedagogische hulpverlening aan kinderen en jeugdigen met ontwikkelingsstoornissen.
Ina van Berckelaer-Onnes omschrijft kinderen met een ontwikkelingsstoornis als uitermate kwetsbaar. Zij, maar zeer zeker ook de ouders hebben specifieke hulp nodig. Autisme is een neurobiologische stoornis die vergaande consequenties heeft voor opvoeding en onderwijs, stelt Van Berckelaer
Mede door het pionierswerk van Ina van Berckelaer-Onnes wordt autisme in brede kring als orthopedagogische vraagstelling erkend en bestudeerd.
In 2005 ontving Van Berckelaer-Onnes de Piet Vroon Prijs voor de manier waarop ze de resultaten van wetenschappelijk onderzoek toegankelijk heeft gemaakt voor een breed publiek.[1]
Ina van Berckelaer-Onnes werd bij haar emeritaat in juni 2007 benoemd tot Officier in de Orde van Oranje-Nassau.[2]
Van Berckelaer heeft onder meer bestuursfuncties bekleed bij de Stichting Postdoctorale Opleidingen Geestelijke gezondheidszorg Leiden, de landelijke Commissie Toetsing Indicatie Speciaal Onderwijs en de Vereniging ter bevordering van orthoagogische activiteiten. Verder was ze betrokken bij het specialistisch observatie- en behandelinstituut De Hondsberg, de Stichting Philadelphia en diverse commissies voor wetenschappelijke prijzen.