In dit artikel gaan we dieper in op Institut de Droit International, een onderwerp dat de afgelopen tijd interesse en debat in de samenleving heeft aangewakkerd. Dit is een relevant onderwerp dat de aandacht heeft getrokken van experts, onderzoekers en het grote publiek. Institut de Droit International heeft tegenstrijdige meningen gegenereerd, is op verschillende gebieden onderwerp van discussie geweest en heeft een groeiende belangstelling in de gemeenschap gewekt. In dit artikel zullen we verschillende aspecten onderzoeken die verband houden met Institut de Droit International, van de oorsprong en evolutie ervan tot de impact ervan op de huidige samenleving. We hopen dat dit artikel een nuttige en verhelderende informatiebron zal zijn voor iedereen die meer wil weten over Institut de Droit International.
Institut de Droit International ![]() | ||
---|---|---|
![]() | ||
![]() | ||
Leden van het instituut tijdens de 2005 sessie in Krakau, Polen
| ||
Geschiedenis | ||
Opgericht | 1873 | |
Oprichter | Pasquale Stanislao Mancini | |
Structuur | ||
Voorzitter | Mohamed Bennouna | |
Hoofdkantoor | Genève, ![]() | |
Motto | Justitia et pace | |
Aantal leden | 132 | |
Media | ||
Website | https://www.idi-iil.org/ |
Internationaal recht | |||||
|
Het Institut de Droit International (Instituut voor internationaal recht) was bij zijn oprichting in 1873 de eerste internationale organisatie die zich met het internationaal recht bezighield. Het instituut, dat nog steeds bestaat, heeft met zijn werk de basis gelegd voor het moderne internationale recht en het Internationaal Gerechtshof. Het ledenaantal (leden boven de 80 en ereleden uitgezonderd) is ten hoogste 132.
Na de bloedige Frans-Duitse Oorlog van 1870-71, waarin de principes van de Conventie van Genève omtrent de behandeling van gewonde krijgsgevangenen met voeten werden getreden, schreven Gustave Moynier en Francis Lieber onafhankelijk van elkaar aan de gerenommeerde Gentse jurist Gustave Rolin-Jaequemyns met het voorstel een onafhankelijk juridisch instituut op te richten dat zich bezig zou houden met de formulering van juridische regels in internationale verkeer en het beslechten van geschillen op vreedzame wijze.
Rolin-Jaequemyns had al een goede reputatie opgebouwd als mede-oprichter en redacteur van het tijdschrift Revue de Droit International et de Législation Comparée dat zich met vergelijkende rechtswetenschappen bezighield. Het instituut werd opgericht in het stadhuis van Gent op 8 september 1873. In 1904 ontving het instituut de Nobelprijs voor de Vrede.
Het instituut is een puur academische organisatie en streeft niet naar enige officiële status. Het beoogt de bevordering van het internationaal recht:[1]
Het instituut werkt met behulp van "sessies" die ieder minimaal één, maximaal twee jaar duren. Gedurende elke sessie worden workshops en congressen gehouden, worden commissies en rapporteurs met bijzondere opgaven aangesteld en na iedere sessie worden de bevindingen van het instituut en, als de situatie daarom vraagt, verklaringen en resoluties gepubliceerd. Tevens reikt het instituut de James Brown Scott Prijs uit aan diegenen die zich op het terrein van het instituut bijzonder verdienstelijk hebben gemaakt.
Als hoogste onderscheiding kende het instituut de titel President Honoraire toe aan de volgende voormalige voorzitters: