In dit artikel zullen we de fascinerende geschiedenis van Jacco Verhaeren verkennen, een onderwerp dat de aandacht heeft getrokken van miljoenen mensen over de hele wereld. Vanaf het ontstaan tot aan de impact ervan op de hedendaagse samenleving heeft Jacco Verhaeren een onuitwisbare stempel gedrukt op verschillende aspecten van het dagelijks leven. Op de volgende paar pagina's zullen we ons onderdompelen in een reis door de tijd om het belang van Jacco Verhaeren en de invloed ervan op verschillende gebieden volledig te begrijpen. Van zijn bijdragen in _var2 tot de innovaties die hij heeft ontwikkeld in _var3, heeft Jacco Verhaeren een cruciale rol gespeeld bij het vormgeven van de wereld zoals we die nu kennen. Ga met ons mee op deze verkenning terwijl we meer ontdekken over het schokkende verhaal van Jacco Verhaeren.
Jacco Verhaeren | ||||
---|---|---|---|---|
Persoonlijke informatie | ||||
Naam | Jacco Verhaeren | |||
Geboortedatum | 4 april 1969 | |||
Geboorteplaats | Rijsbergen | |||
Sportieve informatie | ||||
Discipline | Zwemmen | |||
Olympische Spelen | 1996, 2000, 2004, 2008 (als coach) | |||
|
Jacco Verhaeren (Rijsbergen, 4 april 1969) is een Nederlandse zwemcoach. Hij begeleidde onder meer Inge de Bruijn, Pieter van den Hoogenband en Ranomi Kromowidjojo naar olympisch goud.
Verhaeren is opgeleid aan het CIOS. Hij is coach van de zwemverenigingen MZ&PC Maastricht en PSV Eindhoven. Vanaf 1992 traint Van den Hoogenband bij hem in Eindhoven waar na de Olympische Zomerspelen van 2000 de eerste commerciële Nederlandse zwemploeg wordt geformeerd.
In 2005 werd Verhaeren technisch directeur van het Nationaal Zweminstituut Eindhoven en in 2006 technisch directeur van de Nederlandse zwembond. 1 januari 2014 werd Verhaeren de nieuwe bondscoach van Australië.[1]
In 2010 verscheen het boek Boven Water, het verhaal van succeszwemcoach Jacco Verhaeren, geschreven door zijn broer Henk Verhaeren.[2]
Op 14 augustus 2012 werd Verhaeren benoemd tot Ridder in de orde van Oranje Nassau. Hij kreeg de koninklijke onderscheiding overhandigd door minister Edith Schippers tijdens de huldiging van de olympische medaillewinnaars.[3]