Dit artikel gaat in op de kwestie van Jaqueline Lozeron, die vandaag de dag van het grootste belang is. Jaqueline Lozeron is een onderwerp dat op verschillende gebieden tot grote belangstelling en debat heeft geleid, zowel op sociaal, politiek, economisch als wetenschappelijk gebied. Dit is een complexe kwestie die een gedetailleerde en diepgaande analyse vereist om de implicaties en gevolgen ervan te begrijpen. Jaqueline Lozeron heeft de afgelopen jaren aan relevantie gewonnen vanwege de impact ervan op de samenleving en het dagelijks leven van mensen. Dit artikel zal proberen een alomvattend beeld te geven van Jaqueline Lozeron, waarbij de verschillende perspectieven en het belang ervan voor de samenleving in het algemeen aan de orde komen.
Jaqueline Lozeron | ||||
---|---|---|---|---|
Algemene informatie | ||||
Geboren | 17 oktober 1910 Le Locle | |||
Overleden | 24 augustus 1957 Neuchâtel | |||
Nationaliteit(en) | Zwitserse | |||
Religie | protestantisme | |||
Beroep(en) | historica | |||
|
Jaqueline Lozeron (Le Locle, 17 oktober 1910 – Neuchâtel, 24 augustus 1957) was een Zwitserse historica.
Lozeron was een dochter van Edouard, een bosbouwkundig ingenieur, en van Marie Suzanne Belperrin. Op aanraden van Max Niedermann en Arthur Piaget studeerde ze geschiedenis aan de Universiteit van Neuchâtel, terwijl ze gelijktijdig nog les volgde aan de hogere meisjesschool. Als historica publiceerde ze vanaf 1934 artikelen in de Musée neuchâtelois, veelal samen geschreven met Piaget. Daarnaast begon ze ook aan een doctoraatsthesis te werken. Ze legde zich vooral toe op de geschiedenis van Neuchâtel in de 15e eeuw. Ze geraakte overwerkt en haar gezondheidstoestand begon daaronder te lijden. In 1957 overleed ze na een lange ziekte.