Kabinet-Adenauer IV

In de wereld van vandaag is Kabinet-Adenauer IV een onderwerp geworden dat steeds belangrijker en interessanter wordt voor verschillende gebieden van de samenleving. Zowel op persoonlijk als professioneel vlak speelt Kabinet-Adenauer IV een fundamentele rol in de ontwikkeling en evolutie van mensen en gemeenschappen. Door de geschiedenis heen is Kabinet-Adenauer IV het onderwerp geweest van studie, debat en analyse, en de invloed ervan strekt zich uit tot meerdere disciplines, van wetenschap en technologie tot kunst en cultuur. In dit artikel zullen we de impact van Kabinet-Adenauer IV op de hedendaagse samenleving diepgaand onderzoeken, waarbij we de implicaties, toepassingen en uitdagingen ervan vanuit verschillende perspectieven zullen behandelen. Daarnaast zullen we onderzoeken hoe Kabinet-Adenauer IV de manier heeft gevormd waarop we denken, handelen en omgaan met de wereld om ons heen, en hoe de voortdurende evolutie ervan onze levens op belangrijke manieren blijft beïnvloeden.

Kabinet–Adenauer IV
Kabinet in Duitsland Vlag van Duitsland
Kabinet-Adenauer IV
Premier Konrad Adenauer (Bondskanselier)
Partij(en) ​ CDU/CSU
​ FDP
Politieke kleur Christendemocratisch–Liberaal
(Centrumrechts)
1961–1965
Start 14 november 1961
Demissionair 11 december 1962
Eind 14 december 1962
Voorganger Adenauer III
Opvolger Adenauer V
Staatshoofd Heinrich Lübke
Portaal  Portaalicoon   Politiek

Het kabinet–Adenauer IV was het West-Duitse kabinet van 14 november 1961 tot 14 december 1962. Het kabinet werd gevormd door de politieke partijen Christlich Demokratische Union Deutschlands (CDU)-Christlich-Soziale Union (CSU) en de Freie Demokratische Partei (FDP) na de verkiezingen van 1961. Konrad Adenauer de partijleider van de CDU diende een vierde termijn als bondskanselier en Ludwig Erhard een onafhankelijke liberaal diende als vicekanselier en bondsminister van Economie.

Als gevolg van de publicatie van staatsgeheime stukken betreffende de West-Duitse defensie in het blad Der Spiegel (zie: Spiegel-affaire), gaf minister van Defensie, Franz Josef Strauss (CSU), opdracht tot een gerechtelijk onderzoek naar het lekken van de staatsgeheime stukken. Dit leidde tot commotie, omdat de minister van Justitie, de FDP'er Wolfgang Stammberger, niet van het onderzoek op de hoogte was gesteld. Dit leidde tot een resolutie (14 november 1962) die werd ingediend door de grootste oppositiepartij, de Sozialdemokratische Partei Deutschlands (SPD) die het aftreden van Strauss eisten. Op 19 november 1962 sloot de FDP zich bij de resolutie aan en traden de liberale ministers uiteindelijk uit het kabinet op 11 december 1962.[1]. Hierna ontstond een regeringscrisis en begonnen onderhandelingen met de SPD over een nieuw kabinet die spoedig vastliepen. Na een impasse trad minister van Defensie Franz Josef Strauss (CSU) af zodat de FDP weer bereid was te onderhandelen en er uiteindelijk een nieuw kabinet werd gevormd van CDU/CSU en FDP[1].

Bondskanselier Konrad Adenauer en president van Frankrijk Charles de Gaulle in Reims op 8 juli 1962.
Ambtsbekleders Functie(s) Termijn Partij
Konrad Adenauer Konrad
Adenauer
(1876–1967) 		Bondskanselier 15 september 1949
[2] 		16 oktober 1963
[3] 		CDU
Ludwig Erhard Ludwig Erhard
(1897–1977) 		Vicekanselier 29 oktober 1957
[2] 		16 oktober 1963
[3] 		O
[4]
Bondsminister van
Economie 		15 september 1949
[2]
Hermann Höcherl Hermann
Höcherl
(1912–1989) 		Bondsminister van
Binnenlandse Zaken 		14 november 1961 26 oktober 1965
[3] 		CSU
Gerhard Schröder Gerhard
Schröder
(1910–1989) 		Bondsminister van
Buitenlandse Zaken 		30 oktober 1961
[2] 		1 december 1966
[3] 		CDU
Heinz Starke
(1911–2001) 		Bondsminister van
Financiën 		14 november 1961 19 november 1962
[5] 		FDP
Rolf Dahlgrün Rolf Dahlgrün
(1908–1969) 		19 november 1962 11 december 1962
[5] 		FDP
Wolfgang
Stammberger
(1920–1982) 		Bondsminister
van Justitie 		14 november 1961 14 december 1962 CSU
Franz Josef Strauß Franz Josef
Strauß
(1915–1988) 		Bondsminister van
Defensie 		16 oktober 1956
[2] 		9 januari 1963
[3] 		CSU
Elisabeth Schwarzhaupt Elisabeth
Schwarzhaupt
(1901–1986) 		Bondsminister van
Volksgezondheid 		14 november 1961 1 december 1966
[3] 		CDU
Theodor Blank Theodor Blank
(1905–1972) 		Bondsminister van
Arbeid en
Sociale Zaken 		29 oktober 1957
[2] 		26 oktober 1965
[3] 		CDU
Hans-Christoph Seebohm Hans-Christoph
Seebohm
(1903–1967) 		Bondsminister
van Verkeer 		15 september 1949
[2] 		1 december 1966
[3] 		CDU
Werner Schwarz Werner
Schwarz
(1902–1982) 		Bondsminister van
Landbouw,
Voedselvoorziening
en Bosbeheer 		15 september 1959
[2] 		26 oktober 1965
[3] 		CDU
Paul Lücke Paul Lücke
(1914–1976) 		Bondsminister van
Huisvesting 		29 oktober 1957
[2] 		26 oktober 1965
[3] 		CDU
Richard Stücklen Richard
Stücklen
(1897–1976) 		Bondsminister van
Posterijen en
Communicatie 		29 oktober 1957
[2] 		1 december 1966
[3] 		CSU
Hans Lenz Hans Lenz
(1907–1968) 		Bondsminister voor
Financiële
Bezittingen 		14 november 1961 11 december 1962
[5] 		FDP
Walter Scheel Walter Scheel
(1919–2016) 		Bondsminister voor
Economische
Betrekkingen 		14 november 1961 11 december 1962
[5] 		FDP
Siegfried Balke Siegfried
Balke
(1902–1984) 		Bondsminister voor
Kernveiligheid 		16 oktober 1956
[2] 		14 december 1962 CSU
Ernst Lemmer Ernst Lemmer
(1898–1970) 		Bondsminister voor
Oost-Duitse
Betrekkingen 		29 oktober 1957
[2] 		14 december 1962 CDU
Wolfgang Mischnick Wolfgang
Mischnick
(1921–2002) 		Bondsminister voor
Vluchtelingen en
Oorlogsslachtoffers 		14 november 1961 11 december 1962
[5] 		FDP
Franz-Josef Wuermeling Franz-Josef
Wuermeling
(1900–1986) 		Bondsminister voor
Familie Zaken 		20 oktober 1953
[2] 		14 december 1962 CDU
Hans-Joachim von Merkatz Hans-Joachim
von Merkatz
(1905–1982) 		Bondsminister voor
de Bondsraad 		26 mei 1955
[2] 		14 december 1962 CDU
(1960–62)
Heinrich Krone Heinrich
Krone
(1895–1989) 		Bondsminister voor
de Federale
Veiligheidsraad 		14 november 1961 1 december 1966
[3] 		CDU

Trivia

  • Het leeftijdsverschil tussen oudste ambtsbekleder Konrad Adenauer en de jongste Wolfgang Mischnick was maar liefst 45 jaar.

Zie ook