Kasteel Mir
Dit artikel gaat in op het onderwerp Kasteel Mir, dat op verschillende gebieden onderwerp van belangstelling en discussie is geweest. Sinds onheuglijke tijden heeft Kasteel Mir de nieuwsgierigheid en intriges van de mensheid gewekt, wat zowel bewondering als controverse heeft voortgebracht. Door de geschiedenis heen heeft Kasteel Mir een belangrijke rol gespeeld in de samenleving en de manier beïnvloed waarop mensen zich verhouden tot hun omgeving en deze waarnemen. In deze zin is het essentieel om de vele facetten van Kasteel Mir grondig te analyseren en te begrijpen, met als doel onze kennis en visie op de wereld om ons heen uit te breiden. Op deze manier willen we licht werpen op de verschillende implicaties en repercussies die Kasteel Mir heeft gehad en nog steeds heeft.
| Kasteel Mir | ||
|---|---|---|
| Werelderfgoed cultuur | ||
| ||
| Land |  Wit-Rusland
| |
| Coördinaten | 53° 27′ NB, 26° 28′ OL | |
| UNESCO-regio | Europa en Noord-Amerika | |
| Criteria | ii, iv | |
| Inschrijvingsverloop | ||
| UNESCO-volgnr. | 625 | |
| Inschrijving | 2000 (24e sessie) | |
| Kaart | ||
  | ||
| UNESCO-werelderfgoedlijst | ||
.jpg)
Het kasteel Mir (Wit-Russisch: Мірскі замак) ligt in de buurt van Mir in Wit-Rusland, 29 kilometer ten noordwesten van kasteel Nesvizh. In het jaar 2000 werd het kasteel op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO geplaatst.
De bouw van het kasteel begon aan het einde van de 15e eeuw, in gotische stijl. Het kasteel werd door graaf Ilinich aan het begin van de 16e eeuw voltooid. Rond 1568 kwam het kasteel in handen van graaf Radziwil, die het kasteel verbouwde naar renaissancestijl. Een paleis van drie verdiepingen werd langs de oostelijke en noordelijke muren van het kasteel gebouwd. Gepleisterde façades werden verfraaid met kalksteenportalen, platen, balkons en portieken. Er zijn tevens een aantal elementen in barokke stijl aan toegevoegd.
Nadat het bijna een eeuw had leeg gestaan en zware schade had opgelopen tijdens het bewind van Napoleon, werd het kasteel aan het einde van de 19e eeuw gerestaureerd.
In 1813, na de dood van Dominik Radziwill, kwam het kasteel in handen van zijn dochter Stefania, die trouwde met Ludwig zu Sayn-Wittgenstein-Berleburg. Daarna werd het kasteel eigendom van hun dochter Maria, die trouwde met prins Chlodwig Hohenloche-Schillingfurst. Hun zoon, Maurice Hohenloche-Schilligfurst, verkocht het kasteel in 1895 aan Mikolaj Swiatopelk-Mirski van de familie Bialynia. Mikolajs zoon Michal is begonnen het kasteel te herbouwen volgens het plan van architect Teodor Bursze. De familie Swiatopelk-Mirski heeft het kasteel tot 1939 in zijn bezit gehad.
Het land eromheen was aangelegd als een park. De huidige vorm van het kasteel is een testament van de vaak turbulente geschiedenis van deze regio in Wit-Rusland.
Externe link
· 
· 