Large Binocular Telescope
In dit artikel gaan we de fascinerende wereld van Large Binocular Telescope verkennen. Of het nu gaat om een onderwerp, een persoon of een date, Large Binocular Telescope heeft een aanzienlijke impact op onze samenleving. Door de geschiedenis heen heeft Large Binocular Telescope een cruciale rol gespeeld bij het vormgeven van onze cultuur en de manier waarop we de wereld om ons heen begrijpen. Via dit artikel zullen we het belang van Large Binocular Telescope en de invloed ervan op verschillende aspecten van het dagelijks leven ontdekken. Maak je klaar om jezelf onder te dompelen in een unieke en opwindende reis om Large Binocular Telescope beter te begrijpen!
| Large Binocular Telescope | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Large Binocular Telescope
| ||||
| Locatie | Mount Graham International Observatory | |||
| Coördinaten | 32° 42′ NB, 109° 53′ WL | |||
| Hoogte | 3221 m | |||
| Golflengte | optisch + nabij-infrarood | |||
| Gebouwd | 1996-2004 | |||
| Eerste licht | 12 october 2005 | |||
| Type telescoop | Spiegeltelescoop | |||
| Diameter | 2x840 cm | |||
| Oppervlakte | 111 m2 | |||
| Brandpuntsafstand | 9,6 m | |||
  | ||||
| ||||
De Large Binocular Telescope (LBT, oorspronkelijke naam Columbus Project) is gevestigd op een hoogte van 3300 meter op de Mount Graham in de Pinaleño Mountains in Zuidoost-Arizona. Hij maakt deel uit van het Mount Graham International Observatory. De LBT behoort tot de telescopen met de hoogste resolutie en is een van de meest geavanceerde optische telescopen.[1] Vanwege die achtergrond is de telescoop het hoofdonderwerp geweest van een aflevering van National Geographic's Big, Bigger, Biggest.
Project
De LBT is een gezamenlijk project van de Italiaanse astronomische gemeenschap[2], diverse Amerikaanse universiteiten en laboratoria,[3] en het LBT Beteiligungsgesellschaft[4] in Duitsland.
De telescoop omvat twee spiegels van 8,4 m, gemonteerd op een gemeenschappelijk basis – vandaar de naam binoculair.[1] De LBT maakt gebruik van actieve en adaptieve optiek, geleverd door de Sterrenwacht van Arcetri bij Florence. Het lichtvangende oppervlak is equivalent aan een cirkelvormige apertuur van 11,8 m, groter dan dat van enige andere enkelvoudige telescoop. Er is ook voorzien in een interferometrische modus, met een maximale basislijn van 22,8 m. voor waarneming door middel van apertuursynthese.
Controverses
De locatiekeuze heeft aanzienlijke controverses opgeroepen, zowel bij de San Carlos Apachestam, die claimen dat de berg heilig is, als van milieubeschermers die stellen dat het observatorium het einde zou betekenen van een bedreigde ondersoort van de Amerikaanse rode eekhoorn. Milieubeschermers en stamleden hebben ca. 40 processen aangespannen, waarvan er acht voor het federale Hooggerechtshof zijn gekomen, maar het project kon uiteindelijk toch doorgaan nadat het Congres een desbetreffende wet had aangenomen.
De telescoop en het observatorium hebben in acht jaar tijd twee grote bosbranden overleefd, waarvan de meest recente in de zomer van 2004. Ook de eekhoornpopulatie bleef bestaan en experts menen dat hun aantal fluctueert afhankelijk van de notenopbrengst, onafhankelijk van de aanwezigheid van het observatorium.[5][6]
Eerste licht
De telescoop werd in oktober 2004 in gebruik gesteld en kreeg het eerste licht met één hoofdspiegel op 12 oktober 2005, waarmee de NGC 891 werd waargenomen.[7][8] De secundaire spiegel werd geïnstalleerd in januari 2006 en werd volledig in gebruik genomen in januari 2008.[1]
De eerste binoculaire opnames betroffen drie kleurenweergaven van de spiraalnevel NGC 2770. Deze nevel staat 88 miljoen lichtjaar van het melkwegstelsel vandaan en is dus betrekkelijk dichtbij. De nevel heeft een vlakke sterrenschijf en opgloeiend gas dat enigszins in onze richting stroomt.
De eerste opname combineerde ultraviolet en groen licht en toonde duidelijk de gebieden in de spiraalarmen waar zich recent gevormde hete sterren bevinden. De tweede opname combineerde twee dieprode kleuren en toont de gelijkmatiger verdeling van oudere, koelere sterren. De derde opname was een combinatie van ultraviolet, groen en dieprood, die de gedetailleerde structuur toonde van hete, gematigde en koelere sterren in de nevel. De camera's en de beelden waren gemaakt door het Large Binocular Camera-team o.l.v. Emanuele Giallongo bij het Astrofysisch Observatorium in Rome.
In binoculaire apertuursynthesemodus heeft de LBT een lichtopvangend oppervlak van 111 m2, wat overeenkomt met een enkel cirkelvormig oppervlak van 11,8 m diameter. Hij combineert dan licht om een beeldscherpte te realiseren die overeenkomt met die van een telescoop van 22,8 m diameter. Ook kan hij beelden maken met één kant van 8,4 m, of twee beelden van hetzelfde object met twee verschillende waarnemingsinstrumenten op beide delen van de telescoop.
Ontdekkingen
Met de LBT is, samen met de XMM-Newton-satelliet, een cluster van sterrenstelsels ontdekt, 2XMM J083026+524133, die meer dan 7 miljard lichtjaar van de aarde verwijderd is.[9]
Externe links
- Website van de LBT
- LBT Large Binocular Camera
- LBT Beteiligungsgesellschaft
- Discovery Park - Guided Mount Graham International Observatory tours for the public
- LBT Observers' Reference Page
Referenties
- ↑ a b c Giant telescope opens both eyes [news.bbc.co.uk]. Gearchiveerd op 29 september 2022.
- ↑ Vertegenwoordigd door het Istituto Nazionale di Astrofisica, INAF,
- ↑ Universiteit van Arizona, Universiteit van Minnesota, Universiteit van Notre Dame, Universiteit van Virginia, Ohio State University en Research Corporation in Tucson
- ↑ LBT Beteiligungsgesellschaft bestaat uit Max-Planck-Institut für Astronomie in Heidelberg, Landessternwarte Heidelberg-Königstuhl, Astrophysikalisches Institut Potsdam, Max-Planck-Institut für extraterrestrische Physik in München en Max-Planck-Institut für Radioastronomie in Bonn.
- ↑ The Mt. Graham Red Squirrel
- ↑ Mount Graham red squirrel fall 2005 count announced
- ↑ First light
- ↑ Large Binoccular Telescope Successfully Achieves First Light. Gearchiveerd op 12 juli 2019. Geraadpleegd op 6 april 2010.
- ↑ "XMM discovers monster galaxy cluster", Dr. Emily Baldwin: Astronomy Now, 27 augustus 2008. Gearchiveerd op 14 mei 2023.
