Lars Erstrand

In de wereld van vandaag vertegenwoordigt Lars Erstrand een onderwerp dat in alle geledingen van de samenleving steeds meer in de belangstelling staat. Naarmate de technologie vordert en de mondialisering duidelijker wordt, is Lars Erstrand een relevant onderwerp geworden dat mensen van alle leeftijden, geslachten en nationaliteiten raakt. Van de impact ervan op de economie tot de invloed ervan op politiek en cultuur: Lars Erstrand is een veelzijdige kwestie gebleken die diepere aandacht en analyse verdient. In dit artikel zullen we de verschillende perspectieven op Lars Erstrand onderzoeken en het belang ervan in de moderne wereld bespreken.

Lars Erstrand, (Uppsala, 27 september 1936 - 11 maart 2009) was een Zweeds vibrafonist. Erstrand was in zijn werk sterk beïnvloed door Lionel Hampton. In de jaren 1960 leerde Erstrand de klarinettist Ove Lind kennen. Meer dan 40 jaar zouden zij samenwerken.

Erstrand speelde samen met Benny Goodman in Parijs en in New York. In 1991 bracht hij samen met Lionel Hampton een album uit. Verder speelde hij met Alice Babs, Svend Asmussen, Arne Domnérus, Bob Wilbur, Scott Hamilton, de Swedish Swing Society en Antti Sarpila. Tot aan zijn dood bleef hij actief met zijn kwartet, de "Lars Erstrand Four".

Discografie (selectie)

Als leader

  • Two Sides of Lars Erstrand (Opus3 Records, 1983)
  • Beautiful Friendship First & Second Set (Sittel, 1992)
  • The Lars Erstrand Sessions (Opus3 Records, 1996)
  • International All Stars - Live at Uttersberg '98 (Sittel, 1998)

Als sideman

  • Arne Domnerus: Sugar Fingers (Phonastic, 1993)
  • The International All Stars Play Benny Goodman (Nagel-Heyer, 1995)
  • Georg Riedel: Kirbitz (Phonastic, 1980/81)
  • Jesper Thilo: Flying Home (Music Mekka, 1999)
  • Bob Wilber: Everywhere You Go There's Jazz (Arbors, 1998)
  • Jesper Thilo