Het Lucien Aimar-onderwerp is door de geschiedenis heen het onderwerp van debat en controverse geweest. Vanaf het begin tot op de dag van vandaag heeft Lucien Aimar een cruciale rol gespeeld in verschillende aspecten van de samenleving. In dit artikel zullen we verschillende facetten en perspectieven op Lucien Aimar verkennen, waarbij we de impact ervan op cultuur, politiek, economie en andere gebieden analyseren. Daarnaast zullen we de huidige trends met betrekking tot Lucien Aimar en de invloed ervan op de hedendaagse wereld onderzoeken. Door middel van een uitgebreide analyse willen we licht werpen op het belang en de relevantie van Lucien Aimar in de huidige context, en zo een alomvattende en bijgewerkte visie op dit zeer relevante onderwerp bieden.
Lucien Aimar | ||||
---|---|---|---|---|
![]() | ||||
Aimar in 1973
| ||||
Persoonlijke informatie | ||||
Geboortedatum | 28-04-1941 | |||
Geboorteplaats | Hyères, Frankrijk | |||
Ploegen | ||||
1965 - 1966 1967 - 1969 1970 - 1971 1972 1973 |
Ford France-Gitane Bic Sonolor-Lejeune Rokado De Kova-Lejeune | |||
Beste prestaties | ||||
Milaan-San Remo | 11e (1966) | |||
Ronde van Vlaanderen | 13e (1968) | |||
Parijs-Roubaix | 19e (1970) | |||
Luik-Bastenaken-Luik | 14e (1971) | |||
Ronde van Lombardije | 12e (1965) | |||
Ronde van Italië | 7e (1967) | |||
Ronde van Frankrijk | 1e (1966) 1 etappezege | |||
Ronde van Spanje | 9e (1968) | |||
WK op de weg | 9e (1966) | |||
|
Lucien Aimar (Hyères, 28 april 1941) is een voormalig Frans wielrenner en was als professional actief van 1965 tot en met 1973 en behaalde in totaal 34 wegzeges.
Aimar maakte zijn debuut op veertienjarige leeftijd. In 1960 werd hij 3e bij de nationale titelstrijd bij de amateurs. Zijn eerste overwinning als amateur boekte hij twee jaar later in de wegwedstrijd Parijs-Briare.
In 1964 werd hij in de Ronde van de Toekomst tweede: zijn achterstand op de winnaar, de Italiaan Felice Gimondi, bedroeg slechts 42 seconden. Dat verschil was mede ontstaan, nadat Aimar de Belg Jos Spruyt te lijf was gegaan en hij 1 minuut tijdstraf had gekregen.
Later dat jaar nam hij deel aan de Olympische Spelen wegwedstrijd in Tokyo.
Het jaar daarop kreeg hij een profcontract aangeboden bij de ploeg van Jacques Anquetil. Zonder een etappe te winnen behaalde Aimar in 1966 de eindzege in de Ronde van Frankrijk. Met behulp van Anquetil en Julio Jiménez wist hij in de 17e etappe Jan Janssen uit de gele trui te rijden.
Aimar behaalde nog drie keer een top-10 plaats in de Ronde van Frankrijk; merkwaardig genoeg werd hij ook drie keer 17e. Hij won de Vierdaagse van Duinkerken (1967) en het nationaal kampioenschap op de weg (1968). In 1973 stopte hij met wielrennen.
1963
1965
1966
1967
1968
1969
1970
1971
1972
1973
|
|
In 1967 werd Désiré Letort Frans kampioen voor Lucien Aimar. Letort werd echter positief bevonden na dopingcontrole en het kampioenschap werd aan Aimar toegekend. Hij weigerde echter de kampioenstrui te dragen en kreeg daarvoor een boete van 500 Franc per dag dat hij de trui niet droeg van de Franse bond. Hij vocht de zaak aan en behoefde uiteindelijk de boetes niet te betalen.
Voorganger: Felice Gimondi ![]() 1965 |
![]() ![]() Lucien Aimar ![]() 1966 |
Opvolger: Roger Pingeon ![]() 1967 |
Voorganger: Désiré Letort 1967 |
Lucien Aimar 1968 |
Opvolger: Raymond Delisle 1969 |