In het artikel van vandaag zullen we Maarten Veldhuis onderzoeken, een onderwerp dat de afgelopen jaren aan grote relevantie heeft gewonnen. Maarten Veldhuis heeft de aandacht getrokken van zowel experts als enthousiastelingen, waardoor discussies en debatten op verschillende gebieden zijn ontstaan. Van de impact ervan op de industrie tot de implicaties ervan voor de samenleving: Maarten Veldhuis is een aandachtspunt geworden voor degenen die de wereld om ons heen beter willen begrijpen. In dit artikel zullen we de vele facetten van Maarten Veldhuis nauwkeurig onderzoeken, waarbij we de evolutie ervan in de loop van de tijd en de invloed ervan in verschillende contexten analyseren. Bereid je voor op een spannende reis van ontdekking en reflectie over Maarten Veldhuis.
Maarten Veldhuis | ||||
---|---|---|---|---|
![]() | ||||
Optreden Maarten Veldhuis in 1988
| ||||
Algemene informatie | ||||
Alias | M. de Roos, Larry Cook | |||
Geboren | 1956![]() | |||
Land | ![]() | |||
Werk | ||||
Beroep | musicus vnl. tekstdichter en zanger | |||
Instrument(en) | drums, gitaar, basgitaar | |||
Officiële website (en) Discogs-profiel (en) MusicBrainz-profiel | ||||
|
Maarten Veldhuis (Goes, 1956) is een Nederlands musicus en schrijver van kinderboeken. Hij woont en werkt in Haarlem.
Maarten Veldhuis groeide op aan de Noordenbergstraat in Deventer tegenover Stadsarchief en Athenaeumbibliotheek. Zijn vader was Rijksinspecteur van de ruimtelijke ordening in Gelderland en Overijssel.
Hij studeerde vanaf 1976 Geschiedenis en Engelse Taal- en Letterkunde aan de Universiteit van Amsterdam. Vóór zijn afstuderen, stapte hij over naar de muziek.
Maarten Veldhuis werkte van 1980 t/m 1984 bij geluidsstudio Joke's Koeienverhuurbedrijf in Schellingwoude nadat hij in Amsterdam eigenaar Dolf Planteijdt had ontmoet. Met Wouter Planteijdt en Steven van de Broecke richtte hij in 1982 de band ZOG op. Er verscheen één album met composities gemaakt in real time: Do Ze Funky Wiz Me (1982). Hij was onder leiding van Dolf Planteijdt bassist en drummer in avantgarde gitaar collectief 't Oorlogspad. Hij droeg bij aan muziekproducties die als bijlage verschenen bij publicaties van Gramschap.
Hij richtte in Haarlem de band Grin op. Grin bestond van 1984 t/m 1986 en maakte één album: A View from the Valley (1986). Het nummer You Need A Gun (To Blow My Mind) werd opgepakt door radioprogramma VARA's Popkrant en werd een culthit.[1]
Hij richtte The Blue Man Can op en tekende als zanger/frontman bij Sony Music Publishing. The Blue Man Can produceerde vijf singles en twee albums: The Blue Man Can (1993) en Family Fun (1995). De band bestond uit gitaristen Wouter Planteijdt en Arnold Smits, bassisten Gert-Jan Blom en Thijs Vermeulen, drummer Martijn Bosman, en blazer Roland Brunt.
Maarten Veldhuis drumde ondertussen bij Morzelpronk en schreef teksten voor albums van The Pilgrims waaronder twee hit singles: White Men (1991) en I can't resist (1995).[2]
Onder zijn pen naam Larry Cook verschenen twee albums: soloalbum Greetings from Promiseville (2003), opgenomen door technicus Jan Piet Exalto in Studio Zeezicht, en The Love Interest (2008), met drummer Richard Heijerman, bassist Thijs Vermeulen, toetsenist Roel Spanjers, en gitarist/producer Wouter Planteijdt, door Exalto opgenomen in Grasland.[3]
Hij was betrokken bij de oprichting van management kantoor Off the Record waar hij van 1994 t/m 1998 ook werkte. Hij bracht daar Bloem de Ligny onder, en hij werkte aan de totstandkoming van Bloems debuutalbum Zink (1998) in de Townhouse Studios in Londen.[4][5][6] Hij was op initiatief van Daan van Rijsbergen van 2007 t/m 2013 trainer van The Hype. Hij was jarenlang docent samenspel op de popafdeling van Muziekschool Haarlem.
In de jaren 80 en 90 gebruikte Maarten Veldhuis het podium om het Palestijns verzet moreel te steunen.
Zijn column de oude man in uitgaansagenda LUNA verscheen maandelijks van ongeveer 1988 t/m 1998. Vanaf 1999 pakte hij andere disciplines van het schrijven op.
Maarten Veldhuis was script editor van Van God Los voor Paul Jan Nelissen en Pieter Kuijpers. Van God Los (Pupkin 2003) ontving het Gouden Kalf voor Beste Scenario 2003.
Hij schreef met Paul Jan Nelissen en Yasmin Jaffri mede het script van Oorlogswinter. Hij was samen met Yasmin Jaffri mede-vertaler van het Engelse script.[8] Oorlogswinter (Isabella Films 2008) werd genomineerd voor het Gouden Kalf voor Beste Scenario 2009. Winter in Wartime stond op de Shortlist van de 82e Academy Awards in de categorie Best International Feature Film in 2010.[9]
Voor Kluitman schreef hij met Bies van Ede het 67e, 68e, en 69e deel van de Kameleon-reeks onder het pseudoniem B.M. de Roos.
Daarna schreef hij deel 70, 71, en 72 onder de pennaam M. de Roos: