In dit artikel zullen we de fascinerende wereld van Maria Minor verkennen. Vanaf het ontstaan tot aan de impact ervan op de hedendaagse samenleving heeft Maria Minor een fundamentele rol gespeeld in de menselijke geschiedenis. Door de jaren heen heeft het debat aangewakkerd, technologische vooruitgang geïnspireerd en het onderwerp geweest van talloze studies en onderzoek. Via dit artikel zullen we de verschillende aspecten ontdekken die Maria Minor zo'n relevant onderwerp maken en het waard zijn om diepgaand onderzocht te worden.
Maria Minor | ||||
---|---|---|---|---|
Buitenaanzicht
| ||||
Plaats | Utrecht | |||
Denominatie | Oudkatholiek | |||
Coördinaten | 52° 5′ NB, 5° 7′ OL | |||
Gebouwd in | 1860-1863 | |||
Monumentale status | rijksmonument | |||
Monumentnummer | 36061 | |||
Architectuur | ||||
Architect(en) | Th.G. van Doorn | |||
Stijlperiode | Neogotiek | |||
Interieur | ||||
Orgel | J.F. Witte, 1890 | |||
Detailkaart | ||||
|
De Maria Minor (ook: Sinte-Marie) is een voormalige oudkatholieke kerk aan het straatje Achter Clarenburg in de Nederlandse stad Utrecht.[1]
Op deze plaats stond het middeleeuwse huis Clarenburg. Hierin werd na de hervorming, aan het begin van de zeventiende eeuw, een katholieke schuilkerk ingericht voor de voormalige Buurkerkparochie. Bij het oudkatholieke schisma van 1723 sloot de parochie zich aan bij de oudkatholieke Kerk, evenals de Gertrudisparochie en de Jacobusparochie.
In 1860-1863 volgde nieuwbouw op dezelfde plaats door Th.G. van Doorn. Van het middeleeuwse huis bleven alleen de kelders gespaard. De voorgevel onderscheidt zich van een woonhuis door de neogotische ingangspartij, die toegang geeft tot de gepleisterde zaalkerk.
De kerk is buiten gebruik gesteld[(sinds) wanneer?] en wordt geëxploiteerd als een café/restaurant. Van de rijke inventaris is een gedeelte verhuisd naar de Sint-Gertrudiskathedraal, maar enkele elementen zijn ter plaatse behouden. Daartoe behoort het orgel uit 1890, gebouwd door Johan Frederik Witte. De pastorie van de voormalige schuilkerk is in gebruik als woonhuis.[2]