Marquesaseilanden

In dit artikel gaan we ons verdiepen in de fascinerende wereld van Marquesaseilanden. Vanaf de oorsprong tot de huidige evolutie, via de vele facetten en toepassingen in verschillende contexten, zullen we ons onderdompelen in een gedetailleerde reis die ons in staat zal stellen het belang en de impact ervan op de samenleving volledig te begrijpen. Marquesaseilanden is een onderwerp dat in de loop van de tijd de belangstelling van velen heeft gewekt, en in dit artikel zullen we de meest relevante aspecten ervan onderzoeken, de mogelijke toekomstige implicaties ervan ontdekken en de relevantie ervan in de wereld van vandaag analyseren. Het maakt niet uit of u een expert in het onderwerp bent of dat u zich er net in begint te verdiepen, dit artikel zal u waardevolle informatie verschaffen en u uitnodigen om dieper in het opwindende universum van Marquesaseilanden te duiken.

Marquesaseilanden
Eilandengroep van Frans-Polynesië
Marquesaseilanden (Grote Oceaan)
Marquesaseilanden
Locatie
Land Frans-Polynesië
Locatie Grote Oceaan
Coördinaten 9° 18′ ZB, 139° 39′ WL
Algemeen
Oppervlakte 1274 km²
Inwoners 9346
Overig
Aantal eilanden 13
Detailkaart
Kaart van Marquesaseilanden
Foto's
Regenwoud op Fatu Hiva
Regenwoud op Fatu Hiva
Portaal  Portaalicoon   Geografie
Te Henua Enata – De Marquesas-eilanden
Werelderfgoed gemengd
Land Vlag van Frankrijk Frankrijk
Criteria iii, vi, vii, ix, x
Inschrijvingsverloop
UNESCO-volgnr. 1707
Inschrijving 2024 (46e sessie)
UNESCO-werelderfgoedlijst

De Marquesaseilanden of Markiezenarchipel vormen een eilandengroep in de Stille Oceaan en maken deel uit van Frans-Polynesië. In het Frans heten ze de Îles Marquises. In het Marquesan heten ze het land van de mannen, in het Noord-Marquesan Te Henua Kenata, in het Zuid-Marquesan Te Fenua `Enana. De Spaanse naam is gegeven door de ontdekkingsreiziger Álvaro de Mendaña de Neira, die de eilanden in 1595 zag en ze vernoemde naar zijn baas, de markies van Mendoza.[1]


De eilanden hebben samen 9346 (2017) inwoners.

In 2024 werden de eilanden erkend als gemengd natuurlijk en cultureel werelderfgoed tijdens de 46e sessie van de UNESCO Commissie voor het Werelderfgoed en bijgeschreven op de werelderfgoedlijst onder de titel "Te Henua Enata – De Marquesas-eilanden". De erkenning was gebaseerd op een uitzonderlijke getuigenis van de territoriale bezetting van de Marquesas-archipel door een menselijke beschaving die rond het jaar 1000 over zee arriveerde en zich tussen de 10e en de 19e eeuw op deze geïsoleerde eilanden ontwikkelde. Het is ook een hotspot van biodiversiteit die onvervangbare en uitzonderlijk goed bewaarde mariene en terrestrische ecosystemen combineert. Gekenmerkt door scherpe bergkammen, indrukwekkende toppen en kliffen die abrupt boven de oceaan uitsteken, zijn de landschappen van de archipel ongeëvenaard op deze tropische breedtegraden. De archipel is een belangrijk centrum van endemisme, de thuisbasis van zeldzame en diverse flora, een diversiteit aan emblematische mariene soorten en een van de meest diverse zeevogelassemblages in de Stille Zuidzee. De wateren van Marquesan zijn vrijwel vrij van menselijke uitbuiting en behoren tot de laatste mariene wildernisgebieden ter wereld. Het pand omvat ook archeologische vindplaatsen, variërend van monumentale droge stenen bouwwerken tot lithische sculpturen en gravures.[2]

Eilanden

Noordelijke groep

Zuidelijke groep

Trivia

In België zijn deze eilanden vooral bekend door Jacques Brel, die samen met minnares Maddly Bamy met zijn zeiljacht Askoy II naar Hiva Oa voer. Johan Verminnen, een groot bewonderaar van Brel, zingt in zijn lied Ik wil ik wil ik dat hij naar Brels Îles Marquises wil gaan. Ook de Franse schilder Paul Gauguin spendeerde zijn laatste jaren op de Marquesaseilanden en ligt evenals Brel begraven op de begraafplaats le cimetière du Calvaire op het eiland Hiva Oa.

Zie de categorie Marquesas Islands van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.