In de wereld van vandaag is Michael Boddicker een onderwerp geworden dat van groot belang is voor een groot aantal mensen. Of het nu vanwege zijn impact op de samenleving, zijn historische relevantie, zijn invloed op wetenschappelijk gebied of zijn belang op cultureel gebied is, Michael Boddicker is een onderwerp dat speciale aandacht verdient. Door de jaren heen zijn er talloze onderzoeken en onderzoeken uitgevoerd die licht hebben geworpen op verschillende aspecten die verband houden met Michael Boddicker, waardoor een beter begrip en waardering voor het belang ervan mogelijk is geworden. In dit artikel zullen we alle aspecten met betrekking tot Michael Boddicker in detail onderzoeken, met als doel een alomvattende en complete visie op dit zeer relevante onderwerp te bieden.
Michael J. Boddicker (Cedar Rapids, Iowa, 19 januari 1953 is een Amerikaans toetsenist en componist van voornamelijk filmmuziek. Daarnaast schreef hij ook muziek voor reclame. Hij heet sinds 1995 Michael Lehmann Boddicker; hij trouwde toen Edie Lehmann.
Hij kreeg de muziek met de paplepel ingegoten; zijn ouders voerden drie muziekwinkels binnen Iowa. Zijn moeder was een plaatselijk bekend accordeonbespeler.
Hij studeerde muziek aan de Universiteit van Iowa (elektronische muziek, dichtkunst en hedendaagse compositieleer), nadat hij al eerder aan het Coe College had gestudeerd. Verdere studies vonden plaats aan de Universiteit van Wisconsin en UCLA. Boddicker werd ingeschakeld door honderden artiesten om hen te ondersteunen in de (toen) moeilijke tijden in de synthesizerwereld. Niet ieder artiest kon zich verdiepen in de steeds specialistischer wordende apparatuur en niet iedere artiest kon de vernieuwingen financieel bijhouden.
Onder meer de volgende artiesten namen liedjes van hem op: Lani Hall (Go For The Heart), Earth Wind & Fire (Opening Raise Tour), Patti Austin (Oh, No Margarita), Michael Jackson (Captain EO & HIStory Unveiling), Isao Tomita's & YMO's Hideki Matsutaki (Automatic Collect, Automatic Correct & Plan), Kitaro (The Silk Road), Laura Branigan (Imagination) en David Hasselhoff.
Onder de personen die hem inschakelden zat een aantal zeer beroemde:
Almaar musicerend hielp hij ook Intel om de synthesizers meer te integreren in computerapparatuur (hij had op een gegeven moment meer dan 100 toetsinstrumenten). Vanaf 2002 wordt het rustig met nieuwe opnamen.