Michael Kremer

In de wereld van vandaag is Michael Kremer een onderwerp geworden dat van groot belang is voor een grote verscheidenheid aan mensen. Of we het nu over var1 hebben in de historische, sociale, technologische of wetenschappelijke context, de impact en betekenis ervan valt niet te ontkennen. De afgelopen decennia is de belangstelling voor Michael Kremer exponentieel gegroeid, wat heeft geleid tot een grotere analyse en discussie over de implicaties en gevolgen ervan. Vanaf de oorsprong tot aan de toekomst is Michael Kremer een onderwerp dat aanleiding geeft tot gepassioneerde debatten en tegenstrijdige meningen, waardoor de studie ervan essentieel is voor het begrijpen van de wereld om ons heen. In dit artikel zullen we verschillende perspectieven en benaderingen van Michael Kremer verkennen, met als doel een brede en verrijkende kijk op dit belangrijke onderwerp te bieden.

Nobelprijsmedaille  Michael Kremer
12 november 1964 -
Michael Robert Kremer (2019)
Michael Robert Kremer (2019)
Geboorteland Verenigde Staten
Prijs van de Zweedse Rijksbank voor economie
In 2019
Reden voor hun werk over ‘het verlichten van armoede'
Samen met Banerjee, Duflo
Voorgangers Nordhaus, Romer
Opvolgers Milgrom, Wilson

Michael Robert Kremer (12 november 1964) is een Amerikaans ontwikkelingseconoom. Hij is als hoogleraar Economie en Publiek Beleid verbonden aan de University of Chicago. Tot 2020 was hij werkzaam als Gates Professor van Samenlevingen in Ontwikkeling aan Harvard University. Kremer is de oprichter en directeur van het Development Innovation Lab aan het Becker Friedman Institute for Economics[1]. In 2019 werd aan hem, samen met Abhijit Banerjee en Esther Duflo, de Prijs van de Zweedse Rijksbank voor economie toegekend.

Kremer behaalde in 1985 een Bachelor of Arts in sociale wetenschappen aan Harvard University waar hij in 1992 zijn Ph.D. in economie voltooide met Robert Barro als zijn promotor. Daarna volgde een jaar postdoc aan het Massachusetts Institute of Technology, was hij enkele maanden visiting assistant professor aan de University of Chicago waarna hij van 1993 tot 1999 professor was aan het Massachusetts Institute of Technology en in 1999 de overstap maakte als professor naar Harvard.

Kremer was reeds een fellow aan de American Academy of Arts and Sciences, een laureaat van het MacArthur Fellowship, hij werd als Young Global Leader uitgenodigd op het World Economic Forum.

Bibliografie (selectie)

  • Michael Kremer (1993): The O-Ring Theory of Economic Development. The Quarterly Journal of Economics 108: 551–575.
  • Michael Kremer (1993): Population Growth and Technological Change: One Million B.C. to 1990. The Quarterly Journal of Economics 108: 681–716.
  • William Easterly, Michael Kremer, Lant Pritchett, Lawrence Summers (1993): Good policy or good luck? Country growth performance and temporary shocks. Journal of Monetary Economics 32: 459–483.
  • Olivier Blanchard & Michael Kremer (1997): Disorganization. The Quarterly Journal of Economics 112: 1091–1126.
  • Edward Miguel & Michael Kremer (2004): Worms: Identifying Impacts on Education and Health in the Presence of Treatment Externalities. Econometrica 72: 159–217.
  • Michael Kremer & Rachel Glennerster: Strong Medicine: Creating Incentives for Pharmaceutical Research on Neglected Diseases. Princeton University Press, 2004. ISBN 0691121133.